«Ο παλαιστινιακός λαός επέλεξε αυτή την κυβέρνηση και έτσι θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες». Μ’ αυτό τον κυνικό και συνάμα προκλητικό τρόπο αιτιολόγησε ο Ολλανδός υπουργός Εξωτερικών Μπεν Μποτ τη διακοπή της οικονομικής βοήθειας των 500 εκ. ευρώ που έδινε η Ευρωπαϊκή Ενωση (Ε.Ε.) στην Παλαιστινιακή Αρχή (Π.Α.). Μ’ αυτή την απόφαση, που πάρθηκε ομόφωνα από τη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., ολοκληρώνεται σε πρώτη φάση ο οικονομικός στραγγαλισμός της Παλαιστινιακής Αρχής, που ξεκίνησε με τη δέσμευση των τελωνειακών δασμών από το Ισραήλ (που τους συλλέγει για λογαριασμό της Π.Α.) και συνεχίστηκε με τη διακοπή της οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Ολα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που οι Σιωνιστές εξαπολύουν νέο κύμα επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη, έχοντας σκοτώσει 19, τραυματίσει 95 και συλλάβει 125 Παλαιστίνιους μέσα σε μία μόνο βδομάδα, σύμφωνα με έκθεση της παλαιστινιακής στατιστικής υπηρεσίας. Η εβραϊκή εφημερίδα «Χααρέτζ» αναφέρει ότι ολοένα και περισσότεροι Παλαιστίνιοι είναι διατεθειμένοι να πραγματοποιήσουν επιθέσεις αυτοκτονίας στο Ισραήλ, είδηση που αναμετάδωσε το «Κέντρο Παλαιστινιακής Ενημέρωσης» που πρόσκειται στη Χαμάς, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Πέρα απ’ την πολιτική σκοπιμότητα αυτής της διαπίστωσης (για να δικαιολογήσουν οι Σιωνιστές τις «εκκαθαριστικές» τους επιχειρήσεις), η πραγματικότητα δεν πρέπει να διαφέρει και πολύ, εφόσον ο Παλαιστινιακός λαός έχει στριμωχτεί για τα καλά και πολλοί προειδοποιούν για ξέσπασμα νέας Ιντιφάντα, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ετσι, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο το έργο της κυβέρνησης της Χαμάς να διατηρήσει για πολύ καιρό τη μονομερή εκεχειρία, αλλά και του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς, που έσπευσε να ζητήσει απευθείας διάλογο πάνω στη βάση του «οδικού χάρτη» με τη νέα ισραηλινή κυβέρνηση, όταν αυτή συγκροτηθεί, χωρίς να υπάρξουν οποιαδήποτε αρνητικά σχόλια γι’ αυτή την έκκληση από τη Χαμάς. Στριμωγμένη οικονομικά, αδύναμη πολιτικά (με τον Αμπάς να κατέχει την περισσότερη δύναμη στα χέρια του, ιδιαίτερα στη ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής) και χωρίς στήριξη από τους «άραβες αδελφούς», η κυβέρνηση της Χαμάς σύντομα θα βρεθεί σε αδιέξοδο. Η έλλειψη οργάνωσης της αντίστασης δημιουργεί ένα τεράστιο κενό που πάει πολύ πίσω το παλαιστινιακό κίνημα, εκτός κι αν μια ακόμα ανεξέλεγκτη έκρηξη ανατρέψει τα πάντα, όπως πριν από πεντέμισι περίπου χρόνια.
