Από τους γνωστότερους εκπροσώπους του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου ο Χαλ Χάρτλεϊ έγινε γνωστός κυρίως από τις πολύ καλές ταινίες του Trust, Amateur και Xenry fool. Σ’ αυτήν εδώ χρησιμοποιεί μια εντελώς προσχηματική ιστορία επιστημονικής φαντασίας για να σχολιάσει κυρίως την παντοδυναμία της οικονομίας της αγοράς και το δικτατορικό εποικοδόμημα (θεσμούς, νόμους, νοοτροπία) που τη συνοδεύει. Παράλληλα, σχολιάζει την αντίσταση απέναντι σ’ αυτή τη δικτατορία μιας ομάδας επαναστατών-τρομοκρατών που προσπαθούν ν’ ανατρέψουν το καθεστώς.
Η όλη ιδέα μοιάζει να υπαινίσσεται και να υπόσχεται πολλά στους ψαγμένους θεατές που βλέπουν αυτού του τύπου τις ταινίες. Ομως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Από την ταινία του Χάρτλεϊ δεν λείπει η σύγχυση ενώ λείπει η τόλμη.
Ταυτόχρονα, τη χαρακτηρίζει προχειρότητα και επιτήδευση. Μια ταινία που ξεκινά με προσδοκίες καταλήγει σ’ ένα φλύαρο και ασαφές δεύτερο μέρος κι ένα απότομο και αμήχανο τέλος. Κρίμα. Περιμέναμε περισσότερο βάθος και ουσία.
Ταυτόχρονα, τη χαρακτηρίζει προχειρότητα και επιτήδευση. Μια ταινία που ξεκινά με προσδοκίες καταλήγει σ’ ένα φλύαρο και ασαφές δεύτερο μέρος κι ένα απότομο και αμήχανο τέλος. Κρίμα. Περιμέναμε περισσότερο βάθος και ουσία.
ΥΓ1: Το ΕΚΚ βγάζει αυτή την Πέμπτη τη «Γλυκιά Μνήμη» του Κυριάκου Κατζουράκη, για την οποία δεν έγινε δημόσια προβολή. Θυμίζουμε μόνο, ότι ο «Δρόμος προς τη Δύση» (η προηγούμενη ταινία του) και η ποιότητα του ανθρώπου-σκηνοθέτη καθιστούν κάθε δημιούργημά του υπολογίσιμο.
ΥΓ2: Από 10 μέχρι 19 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη διεξάγεται το 8ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ-Εικόνες με ταινίες για την παγκοσμιοποίηση, τη βία, τα διατροφικά σκάνδαλα. Ενδέχεται να υπάρχει πολύ «ζουμί». Οσοι πιστοί προσέλθετε.
Ελένη Σταματίου
