«Είμαστε όλοι ένα, παλεύουμε ενάντια στο ρατσισμό, την εκμετάλλευση και τη μιζέρια που ζούμε Ελληνες και μετανάστες αυτή την εποχή. Πρέπει όλοι να παλέψουμε για κάτι καλύτερο. Σήμερα πράγματι γυρίζουμε νικητές και ο αγώνας δεν τελειώνει, ξεκινάει σήμερα, γιατί έχουμε άλλα προβλήματα, μέχρι που να μη μείνει κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά. Ενα μήνυμα στους μετανάστες, ότι αυτή η νίκη είναι δική τους και πρέπει από δω και πέρα να βγουν και να κάνουν αγώνες, όχι απεργία πείνας, δεν συμβουλεύω κανένα μετανάστη να κάνει απεργία πείνας. Να βγουν, υπάρχουνε διάφορες μορφές αγώνα, να αγωνιστούν και να νικήσουν».
Η δήλωση αυτή έγινε στα ΜΜΕ από τον εκπρόσωπο του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης Αμπντούλ Χατζί, λίγο πριν οι 250 απεργοί πείνας εγκαταλείψουν το κτίριο «Υπατία». Τα απλά ελληνικά που μιλά ένας μετανάστης, ο οποίος δεν έχει σπουδάσει τη γλώσσα, βοηθούν να αποκαλυφθεί αυτό που πραγματικά έχει στο μυαλό του, χωρίς τις φραστικές περικοκλάδες με τις οποίες οι γηγενείς οπορτουνιστές καταφέρνουν συχνά να κρύβουν ή να συσκοτίζουν την ουσία. Το μήνυμα εδώ είναι καθαρό: κανένας μετανάστης να μην κάνει απεργία πείνας. Κι αυτό λέγεται αμέσως μετά την ολοκλήρωση μιας συγκλονιστικής απεργίας πείνας, την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει νικηφόρα!
Πώς να εξηγήσεις την αντίφαση; Νικηφόρα απεργία πείνας, αλλά κανένας να μην κάνει απεργία πείνας, παρά να βρει άλλες μορφές αγώνα; Αν άλλες μορφές αγώνα μπορούν να φτάσουν στην ίδια ένταση και να φέρουν τις ίδιες νίκες, τότε αυτοί που για 44 μέρες βασανίστηκαν είναι παράφρονες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η δήλωση αποτελεί φτύσιμο προς τους 300 απεργούς πείνας. Τι λόγο είχε, όμως, να το κάνει δημόσια, ρισκάροντας να φτάσει στ’ αυτιά των 300 και να ξεσηκώσει την οργή τους; Μόνο ένα λόγο μπορούμε να βρούμε: ανάληψη υποχρέωσης έναντι της κυβέρνησης. Αυτός που επί ενάμιση μήνα εμφανιζόταν σαν «η φωνή των απεργών πείνας» κλήθηκε να στείλει ένα μήνυμα προς όλους τους μετανάστες. Και το έστειλε. Για ποιο λόγο, άραγε;
