Η αλητεία στην υπηρεσία της πολιτικής. Συνηθισμένη πρακτική από διάφορες συνιστώσες και μηχανισμούς, που δραστηριοποιούνται σε χώρους και τομείς που επιφανειακά δεν έχουν σχέση με την αστική πολιτική και τους εκπροσώπους της. Οι υπόγειες διαδρομές, οι διασυνδέσεις, προφανώς με οφέλη εκατέρωθεν, παραμένουν στο σκοτάδι, πλην, όμως, είναι δεδομένες. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του μουσικού καναλιού MAD, που τώρα αποφάσισε, εντελώς αθώα, να ασχοληθεί και με το «διάλογο» για τις αλλαγές που προωθεί το υπουργείο Παιδείας στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. «Πέρασες στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν ήξερες τί έχεις να περάσεις; Ελλείψεις, καταλήψεις κι ένα πτυχίο με αβέβαιο μέλλον», ρωτά και αποφαίνεται το σχετικό προπαγανδιστικό βιντεάκι του μουσικοκάναλου, ευθυγραμμιζόμενο απόλυτα και με τις διαπιστώσεις Διαμαντοπούλου, Πανάρετου και συντροφία.
Στη συνέχεια, καλείται το φοιτητικό κοινό να εκφράσει τις απόψεις του και τις αγωνίες του με κείμενα, βίντεο και φωτογραφίες και να «συνομιλήσει ζωντανά με την υπουργό Παιδείας στην πρώτη εναλλακτική εκπομπή του MAD για την Παιδεία». Καλά, η Διαμαντοπούλου είναι ηλίου φαεινότερον γιατί καταφεύγει σε τέτοιου είδους φτηνά τεχνάσματα νομιμοποίησης της «μεταρρύθμισής» της μέσω ενός στημένου διαλόγου, όταν της έχουν γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη το σύνολο σχεδόν του πανεπιστημιακού κόσμου και οι πανεπιστημιακές διοικήσεις. Το μουσικοκάναλο, όμως, δεν μπορεί επ’ ουδενί να μας πείσει ότι ξαφνικά το πήρε ο πόνος για την Παιδεία, το δημόσιο Πανεπιστήμιο και τις αγωνίες της φοιτητικής νεολαίας ή ότι ενδιαφέρεται να διευρύνει τον ορίζοντα των ενασχολήσεών του.
