Για 13η μέρα συνεχίζεται, τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, η απεργία του νοσηλευτικού προσωπικού και των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία της Νότιας Αφρικής. Η απεργία ξεκίνησε την 1η Ιουνίου, με βασικό αίτημα την αύξηση κατά 12% των μισθών, και χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη απεργία στη μετά – απαρτχάιντ εποχή. Η κυβέρνηση του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, που εκπροσωπεί υποτίθεται τη μαύρη πλειοψηφία, πρόσφερε αύξηση 6%, που αργότερα έγινε 6,5%, με πληθωρισμό 7%, ενώ κατέφυγε από τις πρώτες μέρες στις απειλές, στη βία και στην τρομοκρατία για να καταστείλει την απεργία. Οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν, όμως οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν πάρει άλλη αύξηση από εκείνη που κέρδισαν μετά από μια μεγάλη απεργία στο δημόσιο τομέα το 2004, τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι πρόσφατα ο πρόεδρος της χώρας Τάμπο Μπέκι αποφάσισε να αυξήσει το μισθό του κατά 57%, γεγονός που φούντωσε την οργή των απεργών.
Στις 4 Ιουνίου, η αστυνομία έριξε λαστιχένιες σφαίρες για να διαλύσει συγκέντρωση απεργών, που περιφρουρούσαν την απεργία μπροστά στην είσοδο ενός νοσοκομείου στην πόλη Ντουρμπάν. Αρκετοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν και 20 συνελήφθησαν. Την ίδια μέρα έγιναν συγκεντρώσεις απεργών σ’ όλη τη χώρα, ενώ η κυβέρνηση απείλησε με απολύσεις.
Στις 8 Ιουνίου, 2.660 στρατιώτες, με αλεξίσφαιρα γιλέκα και αυτόματα όπλα, αναπτύχθηκαν έξω από νοσοκομεία και σχολεία για να προστατέψουν τους απεργοσπάστες, ενώ περισσότεροι από 1.000 στρατιωτικοί γιατροί και νοσηλευτές στάλθηκαν σε μεγάλα νοσοκομεία. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ανοίγει εθνικός κατάλογος εθελοντών για όσους θέλουν να προσφέρουν βοήθεια στα νοσοκομεία. Παράλληλα με το στήσιμο του απεργοσπαστικού μηχανισμού, η κυβέρνηση επιδόθηκε σε μια γκαιμπελικού τύπου προπαγανδιστική εκστρατεία για να συκοφαντήσει τους απεργούς και να στρέψει εναντίον τους την υπόλοιπη κοινωνία, φορτώνοντάς τους την ευθύνη για τα προβλήματα στα νοσοκομεία και κατηγορώντάς τους ότι εκβιάζουν και τρομοκρατούν τους συναδέλφους τους που θέλουν να δουλέψουν.
Το Κογκρέσο των Συνδικάτων της Νότιας Αφρικής (Cosatu) κήρυξε απεργία αλληλεγγύης για τις 13 Ιουνίου, με αποτέλεσμα να παραλύσουν οι μεταφορές, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα ιδιωτικά σχολεία και αρκετές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Την ίδια μέρα έγιναν απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας με την ασφυκτική παρουσία στρατού και αστυνομίας.
Η αντιπαράθεση κυβέρνησης – απεργών οξύνθηκε ακόμη περισσότερο μετά τις τρομοκρατικές απολύσεις 600 νοσηλευτών στις 12 Ιουνίου. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα συνδικάτα που απεργούν δηλώνουν ότι δεν συμμετέχουν σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση αν δεν ανακαλέσει τις απολύσεις, ότι απορρίπτουν και την αύξηση του 7,25% που έχει προταθεί από «ανεξάρτητους διαμεσολαβητές» και ότι δεν κατεβαίνουν κάτω από το 10%. Η αναμέτρηση είναι πολύ σκληρή και οι απεργοί είναι αντιμέτωποι με ένα αδίστακτο αντίπαλο, που υπηρετεί με απόλυτη συνέπεια τα συμφέροντα της αστικής τάξης, λευκής και μαύρης, και επιχειρεί να δώσει ένα συντριπτικό πλήγμα στους απεργούς και ένα καλό μάθημα στους υπόλοιπους εργαζόμενους.