«Στην αγκαλιά ΗΠΑ-ΕΕ ο Αμπάς». Μάλλον της ξέφυγε ο τίτλος της «Ελευθεροτυπίας», την περασμένη Τρίτη. Πέρα από προθέσεις, όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι πως (και) αυτός ο τίτλος αποτύπωσε την πραγματικότητα. Αρκεί να δει κανείς ποιοι στηρίζουν σήμερα τον Μαχμούντ Αμπάς για να καταλάβει τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη. Ο Μπους εξέφρασε πρώτος την υποστήριξή του («μια λογική φωνή ανάμεσα σε εξτρεμιστές», χαρακτήρισε τον Αμπάς). Αμέσως έσπευσε στην Ουάσιγκτον ο Ολμέρτ, για να πάρει γραμμή (βγαίνοντας από τη συνάντησή του με τον Μπους, επανέλαβε κι αυτός ότι «στηρίζει τον πρόεδρο Αμπάς»). Τα ίδια είχαν πει προηγουμένως οι ηγέτες των ηγετριών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ, αλλά και των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων.
Η παγκόσμια αντίδραση συνασπίζεται γύρω από τον Αμπάς, που κατήργησε πραξικοπηματικά το παλαιστινιακό κοινοβούλιο και την κυβέρνηση στην οποία αυτό είχε δώσει ψήφο εμπιστοσύνης (αλήθεια, οι υπέρμαχοι της «δημοκρατίας» και των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» δεν το πρόσεξαν αυτό;) και διόρισε μια κυβέρνηση μαριονετών, με πρόεδρο ένα μεγαλοστέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας (ταιριαστό για το πόστο, οφείλουμε να ομολογήσουμε). Αστραφταν στα φλας των τηλεοπτικών συνεργείων και των φωτογράφων τα «επώνυμα» κοστούμια και οι χτυπητές γραβάτες (επώνυμες κι αυτές, φυσικά) του Αμπάς και του Φαγιάντ, δημιουργώντας -και στο επίπεδο των συμβολισμών- την πιο χτυπητή αντίθεση με τα τριμμένα ρούχα της παλαιστινιακής φτωχολογιάς (ακόμα και εκείνων που στριμώχνονται στο πέρασμα του Ερέζ, για να φύγουν από τη Γάζα).
Αυτή η φτωχολογιά είναι που ξεσηκώθηκε. Αυτή η φτωχολογιά είναι που απελευθέρωσε τη Γάζα από τους ανθρώπους του Αμπάς και του Νταχλάν, από τους συνεργάτες της CIA και των Σιωνιστών, από τα παράσιτα που θησαύρισαν κάνοντας εμπόριο με τον πόθο του Παλαιστινιακού λαού για εθνική αποκατάσταση. Δεν έχει σημασία τι γράφει η σημαία κάτω από την οποία ξεσηκώθηκε. Σήμερα γράφει «Χαμάς», χτες έγραφε άλλο όνομα, αύριο ενδεχομένως να γράφει κάτι άλλο. Τα όπλα που απελευθέρωσαν τη Γάζα από τη δικτατορία των υποταγμένων παρασίτων είναι τα ίδια που πολεμούν τον σιωνιστή κατακτητή. Είναι τα όπλα της Αντίστασης που δεν ενταφιάζεται, αλλά επιμένει ακόμα και στις χειρότερες συνθήκες, δίνοντας και πάλι λάμψη στο φάρο που για περισσότερο από μισό αιώνα καταυγάζει την ανθρωπότητα.
Στην Παλαιστίνη δεν έχουμε έναν «θλιβερό εμφύλιο». Στην Παλαιστίνη έχουμε τη σύγκρουση (και με τα όπλα) των δυνάμεων της Αντίστασης με τις δυνάμεις της υποταγής και της σκλαβιάς. Κάθε προοδευτικός άνθρωπος έχει χρέος να σταθεί αλληλέγγυος στις δυνάμεις της Αντίστασης και να εκφράσει αυτή του την αλληλεγγύη έμπρακτα, με κάθε πρόσφορο τρόπο. Η Παλαιστίνη είναι η πατρίδα μας και η Αντίσταση η συνείδησή μας.