♦ Αγαπημένος της στήλης ο Μάκαρος ο Γιακουμάτος, θα μας λείψει τώρα που τέθηκε εκτός κυβέρνησης (τον έφαγε η ζήλια και το κακό το μάτι). Κρατάμε, λοιπόν, ως κόρη οφθαλμού την τελευταία του ατάκα, καθώς παρέδιδε το υφυπουργείο: «Προσπάθησα και προσπαθήσαμε όλοι και καταφέραμε σε αντίξοες συνθήκες, να φέρουμε την ανεργία στο 7,7%. Σήμερα φεύγω με ψηλά το κεφάλι ότι κατάφερα να κάνω αυτά που πραγματικά πίστευα». Μια μέρα πριν, η ΕΣΥΕ είχε ανακοινώσει (σχετικώς ετεροχρονισμένα, ένεκα οι προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης), ότι τον Ιούνη η ανεργία ήταν στο 8,2%. Ο ατελείωτος Μάκαρος, όμως, είχε μείνει στο προεκλογικό νούμερο.
♦ Υπουργοί, βουλευτές και τοπικοί «άρχοντες» κάθονταν σούζα και άκουγαν τον Ανθιμο να τους κάνει κήρυγμα περί «Μακεδονικού». Να τους παραδίδει μαθήματα ιστορίας και εξωτερικής πολιτικής. Ούτε ένας τους δεν είχε την αξιοπρέπεια ν’ αποχωρήσει. Οσο για τον ρασοφόρο πολιτικό, κάποιος θα ‘πρεπε να του πει πως ούτε ο Στάλιν ούτε ο Τίτο είχαν καμιά σχέση με τη διαμόρφωση των συνόρων στα Βαλκάνια και το διαμελισμό της Μακεδονίας μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας. Τα σύνορα αυτά διαμορφώθηκαν το 1913 (τέλος Βαλκανικών Πολέμων – συνθήκη Βουκουρεστίου), εποχή κατά την οποία ο μεν Τίτο ήταν πιτσιρικάς, ο δε Στάλιν ζούσε μεταξύ παρανομίας, εξορίας και φυλακής. Η ιστορική αλήθεια, όμως, ακόμα και για τόσο εξόφθαλμα περιστατικά, αποτελεί ψιλά γράμματα για τους σύγχρονους Ρασπούτιν. Σημασία γι’ αυτούς έχει να κάνουν αντικομμουνισμό ακόμα και με ψέματα.
♦ Γνωστός σε λίγους ως βουλευτής για τους… μαργαρίτες του ο Μαργαρίτης Τζίμας, θα γίνει τώρα πανελληνίως γνωστός για τον ίδιο λόγο (υπουργός γαρ). Δεν πρόλαβε να βγει σε ραδιόφωνο πανεθνικής εμβέλειας και το πέταξε: Τι καθόμαστε και συζητάμε αν θα δουλεύουμε μέχρι τα 67 ή τα 70. Σημασία έχει να ‘μαστε καλά και να μπορούμε να δουλεύουμε. Τ’ άκουσαν στο Μαξίμου κι έδωσαν εντολή να φορέσει φίμωτρο.
♦ Ευτυχώς η δεσποινίς Αγγελοπούλου (του Θόδωρου, όχι του Θεόδωρου) δεν πήρε κανένα βραβείο στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Προφανώς, η κριτική επιτροπή δεν υποχώρησε στην τεράστια διαφημιστική πίεση που (ελέω μπαμπά) προηγήθηκε.
♦ «Γιατί σε μένα Θεέ μου κι όχι σε κάποιον άλλον»! Ενας απλός χριστιανός πολύ δύσκολα θα το ‘λεγε αυτό. Θα σταματούσε στο «γιατί σε μένα». Το εκστόμισε, όμως, ο… αρχιχριστιανός της Ελλάδας. Και σίγουρα είχε πολλούς στο μυαλό του, που θα ήθελε να χτυπήσει ο καρκίνος αντί γι’ αυτόν. Πολλούς που ξέρει ότι χαίρονται για την περιπέτειά του…