Ο Αλεξ Ρόντος, με δηλώσεις του στην «Καθημερινή», επιβεβαιώνει ότι ο Γ. Παπανδρέου, με τον ίδιο το Ρόντο ως σύμβουλο-πράκτορά του, έπαιξε συντονιστικό ρόλο στην οργάνωση της πτώσης του Μιλόσεβιτς. «Βοηθήσαμε ουσιαστικά στην αναίμακτη απαλλαγή από τον Μιλόσεβιτς», λέει ο πράκτορας. «Hμαστε οι μόνοι που είχαμε διαύλους επικοινωνίας και με τις δύο πλευρές, της αντιπολίτευσης και του Μιλόσεβιτς κι αυτό ήταν επιτυχία του Γιώργου Παπανδρέου. Οι Ελληνες ήμαστε οι μόνοι που μείναμε στη Σερβία μετά τους βομβαρδισμούς και είχαμε τη δυνατότητα να συζητάμε και με τις δύο πλευρές. Είχαμε το πλεονέκτημα ότι ήμαστε φίλοι με τους Σέρβους κι έτσι μπορούσαμε να έχουμε επαφές με την αντιπολίτευση χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τους χαρακτηρίσει προδότες ο Μιλόσεβιτς».
Ομολογεί με κυνισμό, ότι η σύσκεψη με τους ηγέτες των κομμάτων της σέρβικης αντιπολίτευσης, που έγινε στις 20 Απρίλη του 2000 στο Καβούρι, μετά από πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου, σχεδιάστηκε από τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους, «διότι σε οποιαδήποτε άλλη δυτική χώρα η προπαγάνδα του Μιλόσεβιτς θα τους κολλούσε την ταμπέλα του πράκτορα του εχθρού». Με ακόμα μεγαλύτερο κυνισμό ο Ρόντος δηλώνει ότι μετά τις εκλογές ήταν «σε επαφή με τον Παπανδρέου και τον Κοστούνιτσα, ενώ μετέφερα μηνύματα και στη Δύση»!
Κανονική πρακτοράτζα, δηλαδή, ο σύμβουλος του τότε υπουργού Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργού, ο οποίος τον χρησιμοποιεί και σήμερα σε «ειδικές αποστολές», χωρίς καν να ενημερώνει τον Δρούτσα και τις ελληνικές διπλωματικές υπηρεσίες, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις έμαθαν για τις πρωτοβουλίες Ρόντου από ξένες πρεσβείες και απευθύνθηκαν στην Αθήνα ζητώντας οδηγίες. Ο Γ. Παπανδρέου επαναφέρει την ελληνική εξωτερική πολιτική στην εποχή του Πιουριφόι. Τότε που οι διάφοροι αστοί πολιτικοί της Ελλάδας έκλειναν μυστικές συμφωνίες με ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις πίσω από τις πλάτες των κομμάτων τους. Συμφωνίες που συχνά προκαλούσαν πολιτικές κρίσεις και μέσα στα αστικά κόμματα, ως αντανάκλαση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Οπως είχε γίνει π.χ. τη δεκαετία του ’50 στο κόμμα του Παπάγου, όταν αποδείχτηκε ότι ο Μαρκεζίνης, δεξί χέρι του Παπάγου, είχε κλείσει συμφωνίες με τους Γερμανούς για προώθηση των συμφερόντων της Siemens, τις οποίες αποκάλυψαν οι Αγγλογάλλοι που προωθούσαν τις δικές τους εταιρίες. Οπως ως υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιήθηκε από τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους για να ανατρέψουν το Μιλόσεβιτς, έτσι χρησιμοποιείται και σήμερα –ως πρωθυπουργός πλέον– ο Παπανδρέου, σε ειδικές αποστολές στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αποστολές για τις οποίες δεν ενημερώνει όχι τον ελληνικό λαό, όχι τη Βουλή, όχι το κόμμα του, αλλά ούτε το υπουργικό του συμβούλιο.
