Η καταγγελία που ακολουθεί είναι επώνυμη (τα στοιχεία της καταγγέλλουσας δεν δημοσιεύονται, για ευνόητους λόγους) και αποκαλύπτει μερικές πλευρές του σύγχρονου σκλαβοπάζαρου, στο οποίο αναγκάζονται να πηγαίνουν νέα παιδιά, που αναζητούν εναγωνίως μια εργασία. Τη δημοσιεύουμε χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο.
«Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια στην Αθήνα. Αναζητώντας απογευματινή εργασία, για να καλύψω μερικά προσωπικά μου έξοδα, συνάντησα στη “Χρυσή Ευκαιρία” μια αγγελία που προσέφερε σε φοιτήτριες απογευματινή απασχόληση, χωρίς να αναφέρει ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Πήρα το τηλέφωνο που έδινε και ενημερώθηκα ότι πρόκειται για την εταιρία Vivodi. Ο συνομιλητής μου είπε ότι η αμοιβή μου για 3,5 ώρες εργασίας, που θα έκανα σαν τηλεφωνήτρια θα ήταν 320 ευρώ την μήνα. Αν ενδιαφερόμουνα, είπε, θα έπρεπε να πάω στα γραφεία της εταιρίας κάποια συγκεκριμένη μέρα για να παρακολουθήσω την ενημέρωση που θα έκανε ένας υπεύθυνος εκεί, για να μάθω λεπτομέρειες για το αντικείμενο της εργασίας μου και την αμοιβή μου.
Οντως, πήγα εκεί, όπου μαζί με άλλες 20-25 κοπέλες παρακολουθήσαμε κάποιον κύριο να μας ενημερώνει για τις υποχρεώσεις μας. Θα έδιναν στην κάθε μια μας ένα κατάλογο τηλεφωνικών αριθμών και εμείς έπρεπε να προσπαθούμε τα άτομα στα οποία τηλεφωνούσαμε να γίνουν πελάτες της εταιρίας. Η αμοιβή μας, είπε, θα ήταν 320 ευρώ –κάτι που ήδη γνώριζα– αλλά πρόσθεσε ότι θα έχουμε και bonus. Μετά απ’ αυτή την ενημέρωση, που δεν κράτησε περισσότερο από μισή ώρα, μας πήγαν σε μια μικρή αίθουσα που είχε στριμωγμένα καμιά εικοσαριά γραφειάκια και αρχίσαμε δουλειά.
Μέχρι το τέλος της βάρδιας μου, είχα πείσει δυο άτομα να κάνουν τηλεφωνικές αιτήσεις για να γίνουν πελάτες της Vivodi. Την επόμενη μέρα δεν τα πήγα καλά. Αν και έκανα αμέτρητα τηλεφωνήματα, δεν βρήκα κανέναν πρόθυμο να γίνει πελάτης της εταιρίας. Δέκα λεπτά πριν το τέλος της εργασίας μου, με κάλεσε η υπεύθυνη του τμήματος στο γραφείο της στη διπλανή αίθουσα. Μου είπε ότι bonus θα έπαιρνα από το δεύτερο μήνα εργασίας μου και μόνο αν συμπλήρωνα πάνω από 27 αιτήσεις πελατών. Οτι ολόκληρο το μισθό μου θα το δικαιούμουν αν συμπλήρωνα 20 αιτήσεις το μήνα, ενώ θα μου αφαιρούνταν 7 ευρώ για κάθε μια που θα υπολειπόταν από τις 20. Επίσης, συμπλήρωσε, αν μιλούσα στο τηλέφωνο, εν ώρα εργασίας, σε άλλους αριθμούς πέρα απ’ αυτούς που μου δίνονταν, θα πλήρωνα πρόστιμο 100 ευρώ.
Με έβαλε να υπογράψω ένα χαρτί, ότι δεχόμουν αυτούς τους όρους χωρίς πίεση. Μπλόκαρα απ’ αυτά που άκουγα και δεν αντέδρασα. Φυσικά, έφυγα από κει και δεν ξαναπάτησα. Πήρα όμως ένα μάθημα και ήταν οδυνηρό. Εμαθα τι σημαίνει “αγορά εργασίας”».
Ε.Μ.