Οπως πληροφορηθήκαμε από τον Τύπο, μετανάστες που κατοικούν και εργάζονται στη Χίο, δημιούργησαν «Σωματείο Αλβανών Εργαζομένων Χίου». «Το πρώτο πράγμα που ζητάμε είναι να φύγουν οι παράνομοι. Με αυτό τον τρόπο δεν θα προστατευτούμε μόνο εμείς, αλλά και όλοι οι Χιώτες οικοδόμοι από τη μαύρη εργασία»(!!!), δήλωσε ο Βαγγέλι Κιλέζι στην «Ελευθεροτυπία».
Διαβάζεις τη δήλωση και ανατριχιάζεις. Ανατριχιάζεις γιατί δεν προέρχεται από κάποιους έλληνες ρατσιστές (ακόμα και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει εγκαταλείψει αυτή τη ρητορική και τα πογκρόμ που οργάνωνε κάποτε ενάντια στους «λαθρομετανάστες»), αλλά προέρχεται από μετανάστες. Δηλαδή, από ανθρώπους που μέχρι πρότινος ήταν στην ίδια κατάσταση μ’ αυτούς των οποίων τώρα ζητούν τη δίωξη.
Καταλαβαίνεις αμέσως πως η ίδια η ίδρυση του συγκεκριμένου σωματείου έρχεται να υπηρετήσει σκοπιμότητες και έγινε σε συνεργασία με κάποιους (με ποιους άραγε;). Αλλιώς, δεν έχει κανένα νόημα η συνδικαλιστική οργάνωση σε εθνική βάση, εργαζόμενων που έχουν άδεια παραμονής και εργασίας. Η θέση τους είναι στα συνδικάτα που υπάρχουν, μαζί με τους Ελληνες (και τους άλλων εθνικοτήτων) εργαζόμενους. Η οργάνωση σε εθνική βάση θα είχε νόημα για άλλου τύπου διεκδικήσεις (μορφωτικές, πολιτιστικές κ.λπ.). Τότε, όμως, δε θα μιλούσαμε για σωματεία, αλλά για συλλόγους, σαν αυτούς που έχουν οι μετανάστες σε όλο τον κόσμο. Το μόνο που «δικαιολογεί» τη δημιουργία αυτού του «σωματείου» –που, άλλωστε, είναι και «το πρώτο πράγμα» που προβάλλεται από τους ιδρυτές του– είναι το κυνήγι εκείνων των μεταναστών που δεν έχουν χαρτιά. Ποιος έχει συμφέρον απ’ αυτό το κυνήγι και ποιος το οργανώνει; Την απάντηση την ξέρουμε όλοι.
Θα είναι πρόκληση αν αυτό το «σωματείο» γίνει δεκτό σε οποιαδήποτε δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση ή σε εκδηλώσεις που οργανώνονται από σωματεία και συλλόγους. Κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλει να απομονώσει τους φορείς αυτού του «νέου τύπου» ρατσισμού και να απαιτήσει την άνευ όρων νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας.