♦ Ξετσίπωτοι (1)
Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τον παράνομο διορισμό του νεαρού δικηγόρου Αγγελου Χασαπόπουλου σε θέση ειδικού συμβούλου του πρωθυπουργού, η αποπεμφθείσα Γλυκερία Σιούτη αποκάλυψε («Βήμα», 5.9.10), ότι και ο 28χρονος γιος της Ρωμανός είχε διοριστεί ως μετακλητός υπάλληλος στο μέγαρο Μαξίμου. «Στο Μαξίμου ήταν για συγκεκριμένη εργασία. Σπούδασε στην Ελλάδα και στη Βρετανία ΜΜΕ, εξεπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, κάθησε μόνο πέντε μήνες στο γραφείο του υπουργού Επικρατείας και εν συνεχεία έφυγε, για να κάνει δική του δουλειά με τους φίλους του»!
Οι άνθρωποι της σημερινής εξουσίας δεν έχουν τσίπα. Δεν έχουν καν την πονηριά των αστών πολιτικών παλαιάς κοπής, που τις βρομιές τους φρόντιζαν να τις κρύβουν. Χρόνια κολλητή του Παμπούκη η Σιούτη, συνέταιροι σε δικηγορικές μπίζνες, έχωσε το γιο της ως σύμβουλο του Μαξίμου, επειδή –όπως λέει– είχε κάνει σπουδές. Προφανώς είναι ο μόνος στην Ελλάδα! Εμεινε μερικούς μήνες στο κεντρικό άντρο της εξουσίας ο νεαρός, έκανε τα «κονέ» του και άνοιξε δική του δουλειά, με προσόν τις πλάτες της σημερινής εξουσίας.
ΥΓ: Στο «Πρώτο Θέμα», στο οποίο επίσης έδωσε συνέντευξη η Σιούτη, είπε ότι ο γιος της εργάστηκε με αντικείμενο «το επικοινωνιακό μοντέλο του υπουργού Επικρατείας»! Οταν ρωτήθηκε αν είχε προϋπηρεσία, απάντησε ότι δεν είχε. «Η προϋπηρεσία του ήταν οι σπουδές του», είπε προκλητικά. Εμείς, πάντως, υποψιαζόμαστε πως κάποιοι είχαν πάρει χαπάρι το διορισμό του υιού Σιούτη στο Μαξίμου, γι’ αυτό και η μαμά μαζί με τον Παμπούκη τον έδιωξαν πριν «βρομίσει» η υπόθεση, γεγονός που δεν απέφυγαν στην περίπτωση του Χασαπόπουλου. Εμείς, πάντως, μολονότι παρακολουθούμε συστηματικά τα ΦΕΚ, δεν πήραμε είδηση το διορισμό του υιού, γιατί έχει το επώνυμο του πατέρα του (Γεωργίου). Οι αντίπαλοι του Παμπούκη, όμως, όπως ο Πάγκαλος, ο Ραγκούσης και ποιος ξέρει ποιοι άλλοι, σίγουρα το ήξεραν.
♦ Ξετσίπωτοι (2)
Και μια και μιλάμε για τους γόνους των επωνύμων, ας θυμηθούμε την περίπτωση του υιού Διώτη, που προσλήφθηκε ως σύμβουλος στο Γραφείο του Χρυσοχοΐδη, χωρίς να έχει καν πτυχίο και μετά σαλτάρισε από το παράθυρο (χωρίς να σκοτωθεί). Αυτό το σκανδαλάκι θάφτηκε γρήγορα-γρήγορα. Βλέπετε, είχε να κάνει με τους ηγέτες της «αντιτρομοκρατίας», υπουργό και εισαγγελέα.
♦ Δουλάρα
«Ζητήσαμε ένα νέο μείγμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που θα υπερβαίνει δυναμικά το μνημόνιο». Αν σκέφτεστε ότι πρόκειται για δήλωση του Α. Σαμαρά, κάνετε λάθος. Πρόκειται για δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου και έγινε μετά τη συνάντηση με τον Παπανδρέου στις 2 Σεπτέμβρη. «Αναμένουμε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ», κατέληξε ο Παναγόπουλος! Οταν όλοι οι υπουργοί έχουν ξεκαθαρίσει ότι η πολιτική δεν αλλάζει, όταν έχει καταστεί σαφές –από δημόσιες τοποθετήσεις υπουργών– ότι δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για μερικά μέτρα κοινωνικής δημαγωγίας, ο Παναγόπουλος «αναμένει τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού». Αυτός δεν είναι δούλος, είναι δουλάρα…
♦ Τσιράκια της αμερικανοδουλείας
Λένε πως ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται και μάλλον έχουν δίκιο. Να, για παράδειγμα, η «Ελευθεροτυπία» της Παρασκευής 3 Σεπτέμβρη, φιλοξενούσε στην ηλεκτρονική της έκδοση σημείωμα με τίτλο «Ακραίες οργανώσεις στη Γάζα απειλούν με νέες επιθέσεις κατά του Ισραήλ». […] «την ώρα που οι ηγέτες του Ισραήλ και των Παλαιστινίων συμφωνούσαν στην Ουάσινγκτον για να ξεκινήσουν οι απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις με σκοπό να βρεθεί πλαίσιο ειρηνευτικής συμφωνίας, εντός του τρέχοντος έτους, για να σταματήσει η αιματοχυσία στην περιοχή». Τι σημασία έχει που αυτές οι οργανώσεις καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα (και τη Φατάχ και αντιπροσωπεύουν το σύνολο του λαού; Η καλή εφημερίδα του φόρεσε την ταμπέλα «ακραίες» και τις φωτογράφισε ως εχθρούς της ειρήνης. Η κλίκα του αμερικανόδουλου Αμπάς φυσικά και δεν είναι ακραία. Μόνο μια άκρη έχει το «σκοινί» των νεοταξίτικων οργάνων που σιτίζονται στο σιωνιστικό πρυτανείο.
Ακολούθησε η Ντίνα Βαγενά στην έντυπη έκδοση: «Από τη μια οι Εβραίοι έποικοι και από την άλλη η Χαμάς»! Το σύνολο των πολιτικών και στρατιωτικών οργανώσεων της Αντίστασης (πλην της κλίκας του Αμπάς) εξαφανίστηκε στο πόνημα της κ. Βαγενά, για να στοχοποιηθεί η Χαμάς. Διότι όταν υπάρχει το σύνολο των οργανώσεων, δε μπορεί να σταθεί η θεωρία των «άκρων». Οσο, για την εξίσωση εποίκων και Αντίστασης, ας σκεφτεί η κ. Βαγενά πώς θα αντιδρούσε σε απόπειρα βιασμού της. Θα καθόταν να το απολαύσει; Λυπόμαστε ειλικρινά για το κατάντημα αυτό μιας δημοσιογράφου που αλλιώς ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της, ενώ έδειχνε να τρέφει ειλικρινή αισθήματα φιλίας για τον παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα του.
♦ Κινεζοποίηση
Παραθέτουμε χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο (γιατί είναι περιττό) ηλεκτρονικό μήνυμα που μας έστειλε αναγνώστης μας.
«Θεωρώ πολύ εύστοχο τον όρο “κινεζοποίηση” που έχετε εισάγει σε σχέση με τις αλλαγές που προωθούνται για τους εργάτες στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Ετυχε τον Αύγουστο να ταξιδέψω στην Κίνα και πληροφορήθηκα κάποια πράγματα. Αν και μάλλον σας είναι γνωστά, θα σας αναφέρω κάποιες πληροφορίες.
Αν και η Κίνα έχει 10% αύξηση του ΑΕΠ το χρόνο, το βιοτικό επίπεδο του λαού είναι πολύ χαμηλό. Υπάρχουν κρατικά εργοστάσια που βάζουν λουκέτο (προφανώς λόγω έλλειψης ανταγωνιστικότητας) και έτσι, αν και τυπικά δεν υπάρχει ανεργία, οι άνθρωποι που αδυνατούν να βρουν δουλειά συνεχώς αυξάνονται. Παντού υπάρχουν ζητιάνοι και εξαθλιωμένοι μικροπωλητές, ενώ αυξανόμενη τάση παρουσιάζει και η πορνεία. Ο μέσος εργατικός μισθός στις βιομηχανίες έξω από τις μεγάλες πόλεις είναι εθιμοτυπικά αντίστοιχος με περίπου 50-60 ευρώ το μήνα, μιας και δεν υπάρχει νόμος για κατώτατες αποδοχές. Μια πολυεθνική π.χ. που εδώ θα προσλάμβανε έναν εργάτη με 700 ευρώ, εκεί με τα ίδια λεφτά μισθώνει 12-14 εργάτες. Τελευταία η κυβέρνηση εκδήλωσε τη θέληση για επιβολή κατώτατου μισθού 100 ευρώ το μήνα για τους βιομηχανικούς εργάτες και οι πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην Κίνα απειλούν με μεταφορά κεφαλαίων στο Βιετνάμ, τον άλλο “σοσιαλιστικό” τους παράδεισο. Επίσης, δεν υπάρχει θεσμισμένο ωράριο εργασίας. Ο εργοδότης απασχολεί τον εργαζόμενο όποτε και όσο τον χρειάζεται. Στα ξενοδοχεία τύχαινε πολλές φορές τον εργαζόμενο που έβλεπα στις 10 το βράδυ να τον βλέπω στο πόστο του και στις 10 το άλλο πρωί. Στις αγροτικές περιοχές το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι αρκετά μικρότερο. Μάλιστα, στα απομακρυσμένα χωριά, όπως πληροφορήθηκα, υπάρχει η συνήθεια να σκοτώνουν τα θηλυκά μωρά της οικογένειας, αφού λόγω της μειωμένης ικανότητας για αγροτικές εργασίες και της πιθανότητας εγκυμοσύνης τα κορίτσια θεωρούνται συχνά περιττό βάρος.
Η χώρα, λοιπόν, αποτελεί τυπικό δείγμα σοσιαλφασισμού, δηλαδή σοσιαλισμού στα λόγια και φασισμού-μονοπωλιακού καπιταλισμού στην πράξη. Σε κάποιες πολύ φτωχές περιοχές (στις κωμοπόλεις Ξιτάνγκ και Σουτζόου κοντά στη Σαγκάη) είδα κάποια πανώ αναρτημένα από τις Αρχές με σφυροδρέπανα που στα κινέζικα έγραφαν “Να ισχυροποιήσουμε τον έλεγχο του κομμουνιστικού κόμματος” κλπ, ενώ στο κέντρο των μεγαλουπόλεων έβλεπες δίπλα στις πολυεθνικές τράπεζες και τους ουρανοξύστες γιγαντοαφίσες με γραβατωμένους Κινέζους, οι οποίες εκθείαζαν την επιχειρηματικότητα (βέβαια, λίγα τετράγωνα πιο πέρα υπήρχαν οι παράγκες και ανθυγιεινά μπλοκ πολυκατοικιών των φτωχών).
Η επανάσταση του ’49 ακόμη χαίρει της εκτίμησης του απλού λαού, όμως αντιμετωπίζεται ως φολκλόρ. Για παράδειγμα, ο οδηγός του λεωφορείου στο οποίο επέβαινα είχε φωτογραφία του Μάο κρεμασμένη στο παρμπρίζ, δίπλα σε αγαλματάκι του Βούδα, όπως έμαθα προκειμένου να του φέρουν τύχη…
Το μόνο πράγμα που δίνει ελπίδες είναι οι νικηφόρες απεργίες για οικονομικά αιτήματα, που έλαβαν χώρα την άνοιξη σε κάποιες βιομηχανίες (είχατε γράψει σχετικά και εσείς στην εφημερίδα απ’ ό,τι θυμάμαι)».
♦ Δεν είχε μπάρμπα
Τελικά την πλήρωσε μόνο η Μπατζελή. Επρεπε να πέσει ένα κεφάλι, για να ‘χουν να γράφουν και να λένε τα παπαγαλάκια ότι ο πρωθυπουργός είναι άτεγκτος σε θέματα πειθαρχίας και τα παρόμοια. Γιατί, όμως, μόνο η Μπατζελή, όταν και άλλοι/ες αρνήθηκαν να κατέλθουν στον εκλογικό στίβο των περιφερειών; Ισως γιατί η Μπατζελή ήταν η μόνη που δεν ανήκε στη στενή παρέα του Μαξίμου, δεν είχε ιδιαίτερα εσωκομματικά ερείσματα, ενώ το συγκρότημα Λαμπράκη δεν πόνταρε πια τίποτα σ’ αυτή (εν αντιθέσει με τον Μαγκριώτη, που έχει γερές πλάτες στα ΜΜΕ της Μακεδονίας).
♦ Στην υγειά των κορόιδων
Σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός στραγγαλίζεται οικονομικά, το «όλον» ΠΑΣΟΚ μπαίνει στην κυβέρνηση. 12 νέοι υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί και υφυπουργοί. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Οχι μόνο 12 επιπλέον μισθούς. Ο καθένας απ’ αυτούς θα κουβαλήσει μια στρατιά συμβούλων και παρατρεχάμενων. Θα στήσουν γραφεία με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε έξοδα. Και βέβαια, θα πέσουν όλοι μαζί στο βαρέλι με το μέλι, καθώς ξέρουν ότι οι μέρες της ευτυχίας τους είναι μετρημένες.
Οχι, δεν κάνουμε λαϊκισμό. Ομως δεν μπορούμε να μη θίξουμε και αυτή την πλευρά, καθώς η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει κάνει σημαία της την καταπολέμηση της σπατάλης. Αυτό αφορά μόνο τους τομείς που δεν υπάρχει σπατάλη. Τους μισθούς και τις συντάξεις, τις κοινωνικές δαπάνες. Ο,τι αφορά την εξουσιαστική ρεμούλα μένει άθικτο.
♦ Φτηνός πολιτικάντης
Μπορεί ο κ. Καμίνης να επιχειρεί την είσοδό του στην πολιτική μέσω της υποψηφιότητας για το Δήμο Αθήνας (κάποιος έπρεπε να βρεθεί για να χάσει από τον Κακλαμάνη), όμως αποδεικνύεται φτηνός πολιτικάντης. Υποτιμά τη νοημοσύνη μας όταν από τη μια δηλώνει ότι «το μνημόνιο φυσικά επηρεάζει την καθημερινότητα όλων μας, φυσικά και έχει επιπτώσεις και στα οικονομικά των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης» και από την άλλη αποφαίνεται ότι «το κρίσιμο διακύβευμα στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι το μνημόνιο» και συμπληρώνει με θράσος πως «όποιος κάνει σημαία του το θέμα του μνημονίου στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση της Αθήνας, βρίσκεται σε λάθος εκλογές». Για μαζέψου λίγο…