Αγαπητά μου παιδιά
Εδώ Λιλιπούπολη, εδώ Λιλιπούπολη. Σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων καταναλωτών, των ελεύθερων δηλητηριασμένων Ελλήνων. Αδέρφια μας μεσάζοντες, αδέρφια μας έμποροι, είμαστε άοπλοι (αλλά όχι για πολύ). Πώς είναι δυνατό να χυθεί ουκρανικό ηλιέλαιο, πώς είναι δυνατό να τρώμε πανάκριβα δηλητηριασμένα γιαούρτια, μέλια, κοτόπουλα, βαλβολίνες, υγρά φρένων; Εδώ Λιλιπούπολη:
χορεύει τσιφτετέλι στο χορό των μπιζελιών
και τα κολοκυθάκια χτυπάνε παλαμάκια
πάνω στην πρασινάδα και πάνω στο γκαζόν.
Μ’ ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
προχωρώ για τον χορό των μπιζελιών
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
να χορέψω με λαχτάρα
αγκαλιά με μια αγκινάρα
το πρώτο μου ταγκό.
Βλίτα και σπανάκι χορεύουνε συρτάκι
χορεύουνε συρτάκι στο χορό των μπιζελιών
κι η μπάμια η μεγάλη χορεύει πεντοζάλη
πάνω στην πρασινάδα και πάνω στο γκαζόν
Μ’ ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν
προχωρώ για τον χορό των μπιζελιών
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
να χορέψω με λαχτάρα
αγκαλιά με μια αγκινάρα
το πρώτο μου ταγκό
Οκτάστιχες ωδές προς ένδοξους γαιοσκώληκες, κεκρυμμένους εις εξουσιαστικά μήλα, μηχανοργανωμένα παρά της Apple:
κορίτσια ήρθε ο Superman! Μπάρμπα κι εμένα δώσ’ μου
ήρθε ο Ζορό, ο Robin Hood! Γουάου! Τι ωραία!
Βάλτε την τηλεόραση, συνδέστε την κεραία
στα super markets έχει ματς, στα ράφια η αρένα
να ο torero, oh my god! Δώστε του μία πένα
να υπογράψει ίδρυση ελεγκτικών φορέων.
Μάγκα, σε βλέπω σύντομα εις ατραπό ορέων…
Αντιλαλεί η αγορά, σείονται τα παζάρια
τρέμουν φασόλια και φακές, ουρλιάζουν τα παντζάρια
τα σερβιετάκια με φτερά την κάνουν τρομαγμένα
κονσέρβες και ζυμαρικά θρηνούν δυστυχισμένα!
Ωιμέ, αλί και τρισαλί, τι συμφορά είναι τούτη
βάλτε του ένα φίμωτρο, μαζέψτε τον ξεκούτη
που κήρυξε τον πόλεμο «διότι έτσι αρμόζει
εις όργανα υπεύθυνα»! Πάρτε τον καραγκιόζη…
Φολί-φολί, φολί μπερζέρ, φωλιές στα πορτοφόλια
έτσι όπως πας θα σου κοπούν τα χέρια σου τα δόλια.
Δεν τρών’ όλοι κουτόχορτο, δεν είν’ όλοι μ@λ@κες
διαβλέπω ότι θα ‘χουμε πολύ μεγάλες πλάκες!
Ω θλιβερέ σεις μασκαρά, ω φασουλή των Μέσων
τι χρείαν νέων έχουμε φορέων κι ενδιαμέσων
και μας προσθέτεις κεφαλές εις την Λερναία Υδρα;
Κάπου το χρόνο αντίστροφα μετράει μια κλεψύδρα.
Ο δεκαπεντασύλλαβος είναι ευρύς αρκούντως
ώστε να εμφιλοχωρεί μέσα του ένας… πού ‘ν’ ‘τος;
Α, να ‘τος βρε ο ιππουργός, να ‘το το παλικάρι
που ξιφουλκεί και του ‘φυγε θηκάρι και ζωνάρι.
Αει μάζεψε τα σώβρακα, είσαι εκτεθειμένος
και χαχανίζουν τα καρτέλ μπρος στο γελοίο μένος.
Ο,τι κι αν κάνεις μάγκα μου, κανέναν πια δεν πείθεις
μέρος του καρκινώματος είσαι! Και κακοήθης!
Και του πουλιού το γάλα