«Οταν μια προγραμματική συμφωνία που υπεγράφη πριν από περίπου τέσσερα χρόνια δεν έχει ενεργοποιηθεί, δεν έχει εκταμιευτεί ούτε ένα ευρώ, τι να κάνω εγώ σήμερα; Εχουν δίκιο τα παιδιά έξω που διαμαρτύρονται. Πώς μπορώ όμως να πληρώσω σήμερα τα σωρευμένα χρέη του 2005, του 2006 και του 2007, τα σωρευμένα χρέη συμβατικών υποχρεώσεων προηγουμένων ετών που ανέρχονται στα 136 εκατομμύρια ευρώ για όλη την Ελλάδα; Πού να βρω τα χρήματα; Ο προϋπολογισμός του ΥΠΠΟ είναι δεδομένος».
Σαν βροχή από ροδοπέταλα του φάνηκαν του Λιάπη τα μπινελίκια με τα οποία τον έλουσαν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας. Ανακουφισμένος που έχει γλιτώσει από τα χειρότερα (παρτίδες με Χριστοφοράκο και Λασκαρίδη), δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει και αυτοκριτική και να το παίξει υπεράνω. Ποιος κυβερνούσε, όμως, το 2005, το 2006, το 2007; Δεν κυβερνούσε η ΝΔ; Ποιοι είναι αυτοί που «υπέγραφαν επιταγές χωρίς αντίκρισμα», όπως είπε; Δεν ήταν οι προκάτοχοί του υπουργοί της ΝΔ; Και ποιος διευθύνει το έργο αυτής της κυβέρνησης;
Δεν είναι ο πρωθυπουργός (και εξάδελφός του) Κ. Καραμανλής; Καινούργια στοιχεία θα μπάσουμε στην αντίληψη που έχουμε περί πολιτικής διαχείρισης; Η πολιτική χαράζεται από τα πρόσωπα, αλλάζει ανάλογα με τον υπουργό και ο επόμενος είναι ανεύθυνος για ό,τι άφησαν οι προηγούμενοι; Αν ο Λιάπης δε μπορεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις των προκατόχων του, ας παραιτηθεί δείχνοντας προς το Μαξίμου. Οχι να το παίζει παντού Βασιλάκης Καΐλας.
