♦ Πρέπει να το σημειώσουμε κι αυτό, γιατί έχουν και οι λεπτομέρειες τη σημασία τους. Την ώρα που ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις κρατικοποιούν χρηματιστηριακές εταιρίες που «έπαιξαν και έχασαν», η κυβέρνηση Καραμανλή, υπό την υψηλή επιτροπεία της Κομισιόν (που κάνει τα στραβά μάτια όταν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σπεύδουν και κρατικοποιούν τα χρέη κολοσσών του χρηματοπιστωτικού τομέα), διαλύει και ιδιωτικοποιεί την Ολυμπιακή, με μοναδικό σκοπό να καταργήσει το επίπεδο απασχόλησης και το κατακτημένο με συλλογικές συμβάσεις επίπεδο μισθών και εργασιακών σχέσεων στην εταιρία.
♦ Από τους υπουργούς που εμπλέκονται στο βατοπεδινό σκάνδαλο ο μόνος που θα τη βγάλει τελείως καθαρή είναι ο Ρουσόπουλος. Διότι αυτός δεν εμπλέκεται ως υπουργός (δεν έχει υπογράψει καμιά απόφαση) και η σχέση του με το Βατοπέδι και τον Εφραίμ είναι καθαρά… πνευματική. Εκτός αν στριμωχτεί κανένας από τους άλλους υπουργούς και αρχίσει να «ξερνά». Αυτό, όμως, το κόβουμε από αδύνατο έως εξαιρετικά χλομό. Και στα δύο σκέλη του. Και να στριμωχτεί υπουργός και να «ξεράσει» για τηλεφωνήματα και πιέσεις.
♦ Το είπε με κάθε σοβαρότητα ο υπουργός Γεωργίας Α. Κοντός σε ραδιοφωνική του. «Εάν τελικά δεν είχαν γίνει οι ανταλλαγές (σ.σ. με τους καλόγερους του Βατοπεδίου) θα είχαμε μια επανάσταση. Διότι, φανταστείτε 34 χιλιάδες στρέμματα που πάρα πολλοί στα στρέμματα αυτά είχαν τίτλους ιδιοκτησίας – τα είχαν κληρονομήσει από τους παππούδες τους που ήρθαν από τη Μικρά Ασία, τη Θράκη και τον Πόντο, οι πρόσφυγες δηλαδή – να τα χάσουν και να ερχόταν η Μονή να τους πάρει τα αγροτεμάχιά τους»! Εμείς φοβηθήκαμε πάνω στη Θράκη ότι θα είχαμε μια επανάσταση. Και αυτή η ανταλλαγή, όταν ξεκίνησε, θεωρήσαμε και θεωρώ ακόμα ότι έδωσε λύση. Λύση για να μην ξεσηκωθεί ο κόσμος»!!!
♦ «Ενα πολυδιάστατο ιστορικό τεκμήριο της βυζαντινής κοινωνίας και όχι τίτλο ιδιωτικής ιδιοκτησίας» θεωρεί τα διάφορα χρυσόβουλα ο αναπληρωτής καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας Πάρις Γουναρίδης (άρθρο στο «Βήμα της Κυριακής»). Να παραιτηθεί πάραυτα και τη θέση του να πάρει ο υπουργός Γεωργίας Α. Κοντός…
♦ Μεγάλος ηθοποιός ο Πολ Νιούμαν, ξεχωριστή περίπτωση στο Χόλιγουντ, με συμπεριφορά αντιστάρ και κοινωνικές ευαισθησίες, έφυγε πριν προλάβει να σκηνοθετήσει το «Ανθρωποι και ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ στο θέατρο. Θα ήταν η τελευταία παρέμβασή του ενάντια στη βαρβαρότητα.
♦ Ο Μάλθους (ξανα)ζεί. Αντιγράφουμε από τη στήλη του Ρούσσου Βρανά στα «Νέα»: «Το πρόβλημα της φτώχειας έχει γίνει πια τόσο μεγάλο, που ορισμένοι πολιτικοί δε διστάζουν να μιλήσουν γι’ αυτό με την αφοπλιστική γλώσσα της βαρβαρότητας. Οπως ο Αμερικανός βουλευτής των Ρεπουμπλικανών Τζον Λαμπρούτσο από τη Νέα Ορλεάνη. Για την καταπολέμηση της φτώχειας, όπως έγραψε η εφημερίδα “USA Today”, προτείνει νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα επιδοτούνται με 1.000 δολάρια οι φτωχοί για να υποβάλλονται σε στείρωση ώστε να μειωθεί ο πληθυσμός τους».