Στην αποκλειστική υπηρεσία του ελληνικού κεφαλαίου, που δραστηριοποιείται στην περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου, του Ευξείνου Πόντου και της ανατολικής Μεσογείου, είναι το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδας. Τούτο τονίστηκε με έμφαση στην ημερίδα, που πραγματοποίησε το υπουργείο Παιδείας την περασμένη Πέμπτη, για να προβάλλει τη δραστηριότητά του. Επιλέγοντας τη Θεσσαλονίκη -όχι τυχαία- για έδρα του, το Διεθνές Πανεπιστήμιο είναι ένα Ιδρυμα που λειτουργεί με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια και εισπράττει από τους φοιτητές του δίδακτρα, αν και είναι δημόσιο. Ολες οι ελληνικές κυβερνήσεις (η ιστορία ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ), έχουν βαλθεί με ζήλο να εξυπηρετήσουν τα ντόπια κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, που έχουν αναπτύξει στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, του Ευξείνου και της ανατολικής Μεσογείου, 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις και πάνω από 3.000 παραρτήματα Τραπεζών. Η ελληνική αστική τάξη εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η «παλαιότερη χώρα της ΕΕ στην περιοχή» και επομένως η χώρα που έχει «αποκτήσει πλούσιες εμπειρίες από την εναρμόνιση στα ευρωπαϊκά δεδομένα» (όπως τόνισε χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο Στυλιανίδης), φιλοδοξεί να παίξει ρόλο χωροφύλακα, προσεταιριζόμενη στελέχη των μηχανισμών και των επιχειρήσεων των χωρών αυτών, που θα έχουν περάσει για σπουδές από το Διεθνές Πανεπιστήμιο και επομένως θα έχουν κατανοήσει σε βάθος την «κουλτούρα» της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας και των «αξιών του ελληνικού πολιτισμού» (δηλαδή των αξιών του ελληνικού καπιταλισμού και των πολιτικών υπηρετών του). Μπροστά σ’ ένα ακροατήριο αποτελούμενο από εκπροσώπους πολυεθνικών επιχειρήσεων, τραπεζών και πανεπιστημιακών, ο υπουργός Παιδείας τόνισε χαρακτηριστικά ότι το Διεθνές Πανεπιστήμιο αποτελεί «την κορύφωση της μεταρρύθμισης στο πεδίο της εξωστρέφειας» και ότι «χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη ευελιξία και ταχύτητα, εδραιώνοντας μια νέα αντίληψη, μια διαφορετική φιλοσοφία και μια σύγχρονη νοοτροπία στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης» Με δυο λόγια, ο Στυλιανίδης είπε πως η κυβέρνηση θεωρεί το Διεθνές Πανεπιστήμιο πρότυπο λειτουργίας στην ανώτατη εκπαίδευση, μοντέλο για την οργάνωση και λειτουργία και των άλλων δημόσιων πανεπιστημίων, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Λισαβόνας και της Μπολόνια, τα κείμενα των οποίων υπογράμμισε ότι αποτελούν τη βάση για τη «μεταρρύθμιση» στην ανώτατη εκπαίδευση. Ο Στυλιανίδης α- πηύθυνε κάλεσμα σε νέους φοιτητές (προφανώς γόνους μεσοαστικών στρωμάτων των γειτονικών χωρών) να έρθουν για σπουδές στο Διεθνές Πανεπιστήμιο, στις επιχειρήσεις των χωρών αυτών να στείλουν τα στελέχη τους για μετεκπαίδευση και σε οργανισμούς να χρηματοδοτήσουν με υποτροφίες τη συμμετοχή φοιτητών.
Αποκαλυπτικότατος υπήρξε στην ομιλία του ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, Γ. Μυλωνάς, που ήταν από τους κεντρι- κούς ομιλητές της ημερίδας (στη Διοικούσα Επιτροπή του Διεθνούς Πανεπιστήμιου συμμετέχουν δυο επιχειρηματίες). «Για τις ελληνικές επιχειρήσεις, το πρόβλημα της μετακίνησης στελεχών από την Ελλάδα είναι κομβικής σημασίας για την επιτυχημένη δραστηριοποίηση των θυγατρικών μας στα Βαλκάνια και τις Παρευξείνιες χώρες», είπε, που αρχικά κάλυψαν τις ανάγκες τους «εκ των έσω». Κρίνοντας από τη σκοπιά της αποτελεσματικότητας αυτής της δραστηριοποίησης (δηλαδή της μεγιστοποίησης των κερδών και της μεγαλύτερης διείσδυσης), ο πρόεδρος των βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας, τόνισε πως τώρα ήρθε η ώρα να υπάρξουν «στελέχη με καταγωγή από τη χώρα εγκατάστασης της επιχείρησης». Τα στελέχη αυτά θα αναλάβει να «εκπαιδεύσει το Διεθνές Πανεπιστήμιο…(ώστε) να γίνουν κοινωνοί της νοοτροπίας με την οποία εργάζονται οι επιχειρήσεις μας, να κατανοήσουν την αξία του ελληνικού πολιτισμού και των αξιών του και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ως άξιοι πρεσβευτές της Ελλάδας» (δηλαδή του ελληνικού κεφαλαίου).
Ο Μυλωνάς αισθανόταν το πραγματικό αφεντικό μέσα στην αίθουσα της ημερίδας, γι’ αυτό και προχώρησε σε νουθεσίες προς την κυβέρνηση, με απαιτητικό μάλιστα ύφος (αυτά είναι απαιτήσεις του επιχειρηματικού κόσμου της Βόρειας Ελλάδας, είπε). Τόνισε ότι το Διεθνές Πανεπιστήμιο πρέπει να λειτουργήσει ανατρέποντας τα «εμπόδια», που υπάρχουν στη λειτουργία των δημόσιων ανώτατων ιδρυμάτων της χώρας μας («παθογένειες» τα χαρακτήρισε»). Παθογένεια για τους βιομήχανους, αποτελούν «η ευθεία εξάρτηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη δημόσια εξουσία» (δηλαδή η σχετική ανεξαρτησία και αυτονομία στη λειτουργία των πανεπιστημίων, που βασίζεται στη χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ οι βιομήχανοι προφανώς επιθυμούν την άμεση εξάρτηση από τις επιχειρήσεις) και η «συντεχνιακή λογική που επικρατεί και συγκροτείται με βάση τις προσωπικές σχέσεις» (δηλαδή οι αντιστάσεις που προβάλλονται στις αντιδραστικές αλλαγές από το φοιτητικό κίνημα και τους πανεπιστημιακούς της ΠΟΣΔΕΠ).
Ο Μυλωνάς ζήτησε να τερματιστεί «η διαιώνιση της αναντιστοιχίας μεταξύ των προγραμμάτων των ΑΕΙ της χώρας και της αγοράς εργασίας» και «το Διεθνές Πανεπιστήμιο να θέσει σε προτεραιότητα τη σύνδεση της έρευνας με την παραγωγή, υλοποιώντας ερευνητικά έργα με τοπικές επιχειρήσεις, αλλά κυρίως κατά προτεραιότητα με επιχειρήσεις από τις γειτονικές χώρες».
Κερασάκια στην τούρτα της ημερίδας, ήταν οι ομιλίες του Προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Διεθνούς Πανεπιστήμιου Κ. Γραμμένου, και του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή της Εμπορικής Τράπεζας της Αλβανίας, ο οποίος υπήρξε μεταπτυχιακός φοιτητής του προγράμματος Executive MBA του Διεθνούς Πανεπιστήμιου.