Εξήντα δύο χιλιάδες νέοι άνεργοι προστέθηκαν στη στρατιά των ανέργων το Γενάρη, ανεβάζοντας τον πληθυσμό της στα 567.132 άτομα και εκτινάσσοντας το ποσοστό ανεργίας στο 11,3%.
Τα στοιχεία αυτά αποτυπώθηκαν στην –παντελώς αναξιόπιστη– έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΣΥΕ. Παντελώς αναξιόπιστη, γιατί –όπως κατ’ επανάληψη έχουμε γράψει– το μοντέλο βάσει του οποίου γίνεται η έρευνα θεωρεί ότι είναι εργαζόμενος ακόμη και εκείνος που εργάστηκε μια ώρα κατά την εβδομάδα που προηγήθηκε της «έρευνας». Η έρευνα εργατικού δυναμικού ούτε τους ημιαπασχολούμενους μετράει, ούτε τους μερικά απασχολούμενους, ενώ παράλληλα βγάζει εκτός «εργατικού δυναμικού» μεγάλα κομμάτια εργαζόμενων, για να μην τα μετρήσει στους ανέργους.
Το μόνο που έχει αξία σ’ αυτή την «έρευνα» είναι η σύγκριση μήνα με μήνα και χρονιά με τη χρονιά, που δείχνει –και πάλι στρεβλά και υποτιμημένα– την τάση. Ακόμη και αυτή η «έρευνα-μαϊμού», λοιπόν, δείχνει ότι οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 101.440 άτομα σε σχέση με το Γενάρη του 2009 και κατά 62.022 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβρη του 2009, δηλαδή σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.
Οι εργαζόμενοι, βέβαια, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι στις επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, οι καπιταλιστές οργιάζουν, επιβάλλοντας εκβιαστικά τριήμερα και τετραήμερα. Οι εκπρόσωποί τους, μάλιστα, (Μίχαλος και σία) εμφανίζονται στα κανάλια και δεν κρύβουν ότι αυτό συμβαίνει, αγωνιώντας δήθεν για τη «διάσωση των θέσεων εργασίας». Πώς θα ζήσουν οι εργατικές οικογένειες με μισό μισθό και πώς θα συντηρήσουν τα άνεργα μέλη τους, που δεν έχουν ούτε το μισό μισθό, φυσικά δεν τους απασχολεί. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι η διατήρηση της κερδοφορίας τους.
Η αλματώδης αύξηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, σε συνδυασμό και με τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου, δημιουργεί κατάσταση σοκ για τις εργατικές οικογένειες. Η φτώχεια, η απόλυτη φτώχεια, αρχίζει και εξαπλώνεται εκεί που δεν πέφτουν τα φώτα της δημοσιότητας. Κι ενώ η κυβέρνηση μοιράζει σχεδόν 1 δισ. ευρώ στους καπιταλιστές, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία περιορίζεται στο ρόλο του θεατή και… σχολιαστή.
