Αν αποκάλυψε κάτι –πέρα απ’ αυτή καθαυτή την κατάργηση των ΒΑΕ– η θερινή αντιασφαλιστική εκστρατεία της κυβέρνησης είναι πως το Ασφαλιστικό δεν έκλεισε και δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Μετά από κάθε σαρωτικό αντιασφαλιστικό νόμο μένουν κάποιες «ουρές» κι όταν ρυθμιστούν και αυτές, φτάνει η ώρα για ένα νέο αντιασφαλιστικό νόμο.
Από το 1990, που ξεκίνησε αυτός ο κύκλος των συνεχών ανατροπών, η ατζέντα είναι σταθερά αντεργατική, γιατί την καταρτίζουν αποκλειστικά οι κυβερνήσεις του κεφάλαιου. Ούτε για μια στιγμή η εργατική πλευρά δεν καθόρισε την ατζέντα. Οχι μόνο δεν κέρδισε κάτι, αλλά δεν διεκδίκησε τίποτα. Εκπροσωπούμενη από μια πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, εμφανίζεται να παζαρεύει πόσα θα χάσει. Και κάθε φορά χάνει περισσότερα.
Τα ΒΑΕ είναι ένας κομβικός σταθμός. Μιλάμε για 5 χρόνια δουλειάς. Δεν μιλάμε για το μεροκάματο που χάνεις κάτι σήμερα και ελπίζεις ότι θα το κερδίσεις αύριο. Τι σημαίνει 5 παραπάνω χρόνια δουλειάς το ξέρει κάθε εργαζόμενος, δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε εμείς. Αν φύγουν από τη μέση τα ΒΑΕ, ανοίγει ο δρόμος για νέες αυξήσεις στα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, που τις εισηγούνται άλλωστε η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ.
Μετά έχει σειρά και πάλι η σύνταξη, αφού στο μεταξύ περάσουμε από ανατροπές στην ασφάλιση υγείας. Στα τέλη Αυγούστου αναμένονται οι πρώτες αλλαγές, οργανωτικοτεχνικού χαρακτήρα, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε ανάμεσα στον ασφαλισμένο και το Ταμείο του να αναπτυχθεί μια καθαρά εμπορευματική σχέση: το Ταμείο πουλάει υπηρεσίες υγείας, ο ασφαλισμένος δικαιούται ένα ορισμένο όριο δαπανών και από εκεί και πέρα πληρώνει από την τσέπη του.
Αυτή εδώ η εφημερίδα ποτέ δε μάσησε τα λόγια της. Εχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι μάχες οπισθοφυλακών και μάλιστα υπό την ηγεσία πουλημένων στρατηγών, οδηγούν μόνο σε ήττες. ‘Η θα υπάρξει συνολική αλλαγή προσανατολισμού και πορείας ή το παιχνίδι θα χαθεί για πολλά χρόνια. Ειδικά στη χώρα μας τα πράγματα είναι εξαιρετικά ζόρικα, γιατί τα Ταμεία έχουν καταληστευθεί και είναι όλα στο κόκκινο, ενώ η κρίση κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δραματικά. Οι εξελίξεις στον τομέα της αντιασφαλιστικής επίθεσης τα επόμενα χρόνια θα είναι ραγδαίες.
Η υπεράσπιση των ΒΑΕ, λοιπόν, είναι μια καλή ευκαιρία για ν’ ανοίξει η εργατική τάξη τη δική της ατζέντα, για να περάσει στην αντεπίθεση. Να εμπνευστούμε απ’ αυτά που γίνονται στη Γαλλία, την Κορέα, την Κίνα, παραμερίζοντας τους ψοφοδεείς γραφειοκράτες συνδικαλιστές.