Ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ είναι ένας από τους πιο γνωστούς θανατοποινίτες του κόσμου. Η υπόθεσή του έχει αποτελέσει χαρακτηριστικό παράδειγμα του μίγματος ρατσισμού και εκδικητικής μανίας της αμερικάνικης «δικαιοσύνης» και μπατσαρίας απέναντι σε ένα μαύρο δημοσιογράφο με έντονη αντιρατσιστική δράση. Το αμερικάνικο κράτος δεν θα του συγχωρήσει ποτέ ότι σχετίστηκε με τους «Μαύρους Πάνθηρες» (το αμερικάνικο αντιρατσιστικό κίνημα με αντικαπιταλιστικές προεκτάσεις τη δεκαετία του ’60) και το 1982 βρήκε την ευκαιρία να εκδικηθεί. Του χρέωσε την εκτέλεση ενός μπάτσου της αστυνομίας της Φιλαδέλφεια, που ουδέποτε αποδείχθηκε στο δικαστήριο, όμως ο Μουμία καταδικάστηκε σε θάνατο.
Εκτοτε η ζωή του παίζεται κάθε φορά στη ρώσικη ρουλέτα. Δυο φορές (το 1995 και το 1999) κόντεψαν να τον στείλουν στην ηλεκτρική καρέκλα, αλλά η εκτέλεση εμποδίστηκε μετά από διεθνή κινητοποίηση. Το 2008, το τρίτο περιφερειακό εφετείο αποφάσισε ότι η θανατική ποινή πρέπει να μετατραπεί σε ισόβια, όμως το Ανώτατο Δικαστήριο δεν αποφάσισε περί αυτού, ενώ τον περασμένο Απρίλη απέκλεισε κάθε περίπτωση επανάληψης της δίκης. Το προσεχές διάστημα το Ανώτατο Δικαστήριο αναμένεται να αποφασίσει αν θα μετατρέψει τη θανατική ποινή σε ισόβια ή αν θα την εφαρμόσει. Θα ήταν μέγιστη πρόκληση και μεγάλο πλήγμα για το ίματζ της κυβέρνησης Ομπάμα αν εκτελούνταν ένας αφροαμερικανός ισοβίτης όπως ο Μουμία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να συμπαρασταθούμε αν χρειαστεί, οργανώνοντας την αλληλεγγύη μας σε έναν αγωνιστή που σαπίζει στις φυλακές της «γης της ελευθερίας».
