Προτρέχει το «Βήμα» να μας ενημερώσει ότι στο Μαξίμου και στα υπουργικά γραφεία γίνεται πυρετός διαβουλεύσεων για «μεταρρυθμίσεις» σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, πολιτισμός), μόλις ο πρωθυπουργός «απαλλαγεί από το παρόν πιεστικό χρηματοδοτικό πρόβλημα» ώστε να αφιερωθεί απερίσπαστος στις «μεταρρυθμίσεις».
Αν και το τελευταίο είναι όνειρο θερινής νυκτός, γεγονός είναι ότι τέτοια δημοσιεύματα φτιάχνουν κλίμα και προετοιμάζουν την «κοινή γνώμη» για τον Μεσαίωνα που έρχεται σε όλα τα επίπεδα. Το Συγκρότημα, λοιπόν, μας ενημερώνει ότι θα επιστρατευθούν «για τη μεγάλη ειρηνική ελληνική επανάσταση» ξεχωριστά πρόσωπα, επιστήμονες και πολιτικά στελέχη, που θα συγκροτήσουν ομάδες εργασίας. Μια τέτοια βάση θα συγκροτηθεί στο Μαξίμου και μια άλλη στο ΙΣΤΑΜΕ. Ο καθηγητής του LSE και βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ Ηλίας Μόσιαλος έχει επιστρατευθεί σ’ αυτή τη μαύρη προπαγάνδα, φροντίζοντας να δημοσιοποιήσει στο «Βήμα» τις απόψεις του. Η τακτική των διαρροών των απόψεων του «περιβάλλοντος» είναι, σ’ αυτή τη φάση, η λύση να μην χρεώνεται ο Παπανδρέου και η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος και στόχος είναι ο λαός να πορεύεται με την αυταπάτη ότι όλα αυτά μπορεί να μην γίνουν πράξη, ενώ παράλληλα συνηθίζει στην ιδέα τους.
Πλανάται πλάνην οικτράν όποιος κοιμάται με αυτό το πλευρό (μεταφορικά και κυριολεκτικά), άλλωστε πριν λίγο καιρό φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας η περικοπή των επιδομάτων στο δημόσιο, το κόψιμο του 14ου μισθού, ή παλιότερα η κατάργηση της επετηρίδας διορισμών των εκπαιδευτικών, κ.λπ. Οπου δεν υπάρχει αντίσταση πέφτει βαρύς ο πέλεκυς της εξουσίας του κεφαλαίου, αυτό είναι το πολύτιμο συμπέρασμα.
Διαβάστε, λοιπόν, το σχετικό απόσπασμα από το «Βήμα», που αναφέρεται στις απόψεις Μόσιαλου (ο οποίος βρίσκεται φανερά σε διατεταγμένη υπηρεσία), για να δείτε καθαρά το μέλλον που προδιαγράφουν για την εκπαίδευση:
«Ειδικώς για τα Γυμνάσια και τα Λύκεια η αξιολόγηση ως προς τις επιδόσεις των μαθητών με δείκτες την επιτυχία, την αποτυχία ή και την εγκατάλειψη μπορεί να συνοδεύεται από μίνιμουμ πρόγραμμα σπουδών και από κίνητρα προς τους εκπαιδευτικούς για καινοτομίες στην εκπαίδευση και συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη διοίκηση των σχολείων.
Αντιστοίχως στην ανώτατη εκπαίδευση προτείνει (ο Μόσιαλος) την επιτάχυνση των διαδικασιών εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης και την εξάρτηση της χρηματοδότησης από αυτές. Επίσης φαντάζεται μια εκ βάθρων αλλαγή και διεύρυνση των μηχανισμών της διά βίου εκπαίδευσης και του Ανοιχτού Πανεπιστημίου.
Μιλά για ξενόγλωσσα αυτοδιοικούμενα πανεπιστήμια με δίδακτρα και σύστημα υποτροφιών, που θα λειτουργούν εκτός νόμου-πλαισίου, χωρίς τη συμμετοχή φοιτητών, σε εντελώς διαφορετική βάση από τα υφιστάμενα. Ουσιαστικά επεξεργάζεται μια επένδυση παιδείας, όπως κάνουν συστηματικά και οργανωμένα η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Αγγλία και η Σουηδία. Πιστεύει ακράδαντα ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα απόθεμα χιλιάδων πανεπιστημιακών στο εξωτερικό, μέρος του οποίου θα μπορούσε να επανακάμψει στην πατρίδα και να αποδώσει έργο δυναμικό και άκρως αποδοτικό».