ΑΝΤΙΚΥΝΩΝΙΚΑ

Αποστέλλω χαιρετισμούς, μιας και μόλις απ’ αυτή ταύτη την Παρασκευή –νωρίς φέτος– άρχονται οι χαιρετισμοί (για τους κρυπτοχριστιανούς).

Είπα «άρχονται» και θυμήθηκα τους άρχοντες της καθυστέρησης και πρωθιερείς της παραδοσιακής ελληνικής αναβλητικότητας. Και μη μου πείτε –κυρίως οι συμφωνούντες με τη Βάρκιζα– ότι υφαρπάζω κυριαρχικά αγγλικά δικαιώματα. Μπορεί οι Αγγλοσάξονες να έχουν το όνομα, αλλά εμείς έχουμε τη χάρη, το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει τον Χάρη, οι Αμερικανοί τον Dirty Harry, η ανθρωπότητα τον Harry Potter (ως πότε-ρ;). Οι δε Ολλανδοί είχαν τη Μάτα Χάρι πριν την προσεταιριστούν οι Γάλλοι, οι ρατσιστικώς επιλεγόμενοι και κουτόφραγκοι από τους Ελληνες, οι οποίοι ωστόσο όόόχι, δεν είναι ρατσιστές. Πάντως, α πα πα, οι Γάλλοι είναι σωβινιστές, Κατίνα μου. Anyway, φλυαρώ ομιλώντας πλαγίως για το μετρό της συμβασιλεύουσας, το οποίο όλο και ξεμακραίνει, εκτροχιάζεται από τις συντεταγμένες του χρόνου και χάνεται στο διηνεκές. Σαν λουκάνικα στην ουρά σκύλου ένα πράμα, μόλις το πλησιάζεις απομακρύνεται! Κι αν είχαμε μια ελπίδα να ολοκληρωθεί το 2012, πριν το τέλος του κόσμου, όπως λέγει ο κόσμος του τέλους και οι προφυτείες (εκ των «προ» και «φυτεία», τι καπνίζουν ρε οι ΑΤΜ;), τώρα βαίνουμε αισίως για το 2014 και βλέπουμε! Τουτέστιν, Herman Hesse ψηλά κι αγνάντευε, όπως έλεγε κι η λεζάντα φωτογραφίας παρελθόντος Κοντρόφυλλου…

Ας κάνουμε και ολίγη παρελθοντολογία. Σαν σήμερα το 1931: O περιορισμός των σελίδων και η απαγόρευση κάθε παροχής δώρων ή βιβλίων είναι τα νέα μέτρα κατά του τύπου που εφαρμόζονται στην Ελλάδα. Σαν σήμερα το 1725: Δέκα Ινδιάνοι σφαγιάζονται στον ύπνο τους από λευκούς στο New Hampshire με επικήρυξη εκατό λίρες το κάθε scalp… Σαν αύριο πριν έντεκα χρόνια (σ. κ. κ. Πάπια), σε αγώνα του νοτιοαφρικανικού πρωταθλήματος ο διαιτητής Μοκγκέτι πυροβολεί και σκοτώνει τον 20χρονο παίκτη Μακβέτα, όταν ο τελευταίος του επιτέθηκε με μαχαίρι για να διαμαρτυρηθεί για υπόδειξή του.

ΑΤΜ κυνωνία… Καβάλα στον Μάρκο Πώλο έφερες τον κινέζικο κίνδυνο, για έναν Κωλόμβο μάς έχεις και τραβιόμαστε σήμερα, για μια ευρεία οπή – Ευρώπη έγιναν όλα αλμούνια. Ο ένας jazz, ο άλλος hedge funds κι ο παράλλος χέζ’ φάντ’ς, ένας ζει κι άλλος σαρκοζεί, μείναμε με τους μάγους των πωλητικών επιστημών και με την απορία που μοιράζει κι επιδόματα… Α και με το ΠΑΜε που είναι η μόνη ταξική δύναμη, οι άλλοι είναι αταξικοί, άτακτοι κλπ.

Εκεί που χάζευα τις προάλλες σ’ ένα κανάλι (αρδευτικό) χωρίς να χρειάζομαι τηλεκοντρόλ ή άλλα σεξουαλικά-εξουσιαστικά υποκατάστατα, σκέφτηκα ότι από τους παπυρολόγους φτάσαμε στους σημερινούς παπαρολόγους. Μοναδική όαση ο Στέφανος… Η Κοκκινοσκουφίτσα έχει Παγκαλορεά στην ανώτατη υβριστική, Μπιρμπιλόουερ στις μπίζνες χαμηλής επισφάλειας και Κατσέλι 2 στην εφαρμοσμένη χιμαιρολογία. Ομως δεν περίμενε ποτέ ότι εκείνος που άλλοτε έλεγε τζουμακίες, θα έδινε μια τέτοια εξηγημένη εξήγηση!… Στέφανε, σας στέφω ήρωα της στήλης για όλο τον μήνα κι ας είναι κουτσός.

Το νέο σεξουαλικό σκάνδαλο περί τον piu grande gamico (τον «μεγάλο σεξουαλικό» για να παραφράσουμε και ολίγον Χατζιδάκι) στη γείτονα, βάζει τα γυαλιά στους εγχώριους εμπλεκόμενους με τις αναθέσεις των δημοσίων έργων. Μα να μη διδάσκεται τίποτε αυτή η χώρα, με κοτζάμ ιππουργείο ιπποδομών και δικτύων, να μην δικτυωνόμαστε; Ανοίξτε ένα spa, έναν gamistrona (υπάρχουν και άνθρωποι ελεύθεροι και αναξιοποίητοι έξω που έχουν την τεχνογνωσία) να προχωρήσει η ανάπτυξη….

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε Εβρο και Καστοριά, αποδεικνύει ότι υστερούμε και στη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Οπως είπα και παραπάνω, χαζεύω σε αρδευτικά κανάλια και θα μπορούσα να προσφέρω τεχνογνωσία ως άτυπη σύμβουλος (αρκεί να μου δοθεί γραφείο σε χαμηλό όροφο γιατί δεν μπορώ τις πτώσεις από μεγάλα ύψη). Εχω τρελές ιδέες για το μέλλον της καρστικής λίμνης που στέκει μονότονα εκεί επί δέκα εκατομμύρια χρόνια, αλλά και για την εκτροπή του Εβρου, με όλο εκείνο τον πλούτο των νιτρικών, νιτρωδών, αμμωνιακών αλάτων και του ολικού φωσφόρου. Αφήστε δε το δέλτα που κάποια στιγμή πρέπει να μετεξελιχθεί στην παγκόσμια πρωτοτυπία του ζήτα (έχω ολόκληρη θεωρία γι’ αυτό, αλλά ας μην σας κουράζω).

Allons enfants dell’ άπατρι! Ακούω και ξανακούω το «comfortably numb» των Pink Floyd και σκέφτομαι ότι έτσι παραλυμένοι, άκαπνοι και άκλαυτοι θα πάμε (τι θα πάμε, δηλαδή, που σχεδόν έχουμε πάει…). Υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο;