«Τι θα πει σκάνδαλο; Θα ήταν χρήσιμο να βάζουμε και ορισμούς στις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Ηταν ένα ατυχές διατροφικό γεγονός, ακίνδυνο, όπως προέκυψε, σε όλες τις χώρες. Ηταν ένα ατυχές γεγονός που ξεκίνησε από την Ουκρανία και εξαπλώθηκε σε καμιά εικοσαριά χώρες της ΕΕ και σε κάποιες εκτός ΕΕ. Συμμαζεύτηκε. Δεν έγινε κάποια παράλειψη ούτε κάποιο έγκλημα. Ούτε κάποιος προκάλεσε “σκάνδαλο”, δεδομένου ότι σαφέστατα δεν υπήρχε οικονομικό όφελος για κανέναν. Ηταν αβλεψία σαφώς. Από εκεί και πέρα το να τιμωρήσουμε κάποιον γιατί η αρένα θέλει αίμα, όχι, εγώ αυτό δεν το κάνω» (ο υπουργός Ανάπτυξης Χρ. Φώλιας για το σκάνδαλο του ηλιέλαιου, «Το Βήμα», 15.1.08).
Θα μείνει στην ιστορία ο Φώλιας. Οχι για την ίδρυση των Goody’s, αλλά για τις ατάκες. Μετά τη σύγκριση της ακρίβειας με τανγκό που θέλει δύο, τώρα εισάγει την έννοια του «ατυχούς διατροφικού γεγονότος». Αρα… ξέρει. Ξέρει σε τι οφείλεται η επιμόλυνση. Ξέρει αυτό που οι αρχές της ΕΕ επισήμως ισχυρίζονται ότι δε γνωρίζουν, γιατί δεν είχαν ενημέρωση από τις ουκρανικές αρχές. Αφού, λοιπόν, ξέρει και μιλάει με τόση σιγουριά, γιατί δε μας το λέει κι εμάς ο Φώλιας να το μάθουμε και να ησυχάσουμε;
Επειδή, όμως, οι προκλήσεις ανθρώπων σαν τον Φώλια δεν έχουν όρια και επειδή και εμείς ξέρουμε σε τι οφειλόταν η επιμόλυνση, επειδή ξέρουμε καλά ότι υπήρχε σαφέστατο οικονομικό όφελος πίσω και απ’ αυτό το έγκλημα, το μόνο που μποροούμε να πούμε είναι πως οι κυβερνήσεις εγκληματούν εξίσου με τους καπιταλιστές, καλύπτοντάς τους με τρόπους τόσο προκλητικούς.
ΥΓ: Περιττεύει να θυμίσουμε στο Φώλια πως ακόμα και «αβλεψία» να υπήρχε, θα έπρεπε να υπάρξουν ανακοινώσεις και κάποιοι να παραπεμφθούν σε δίκες. Σύμφωνα με τις αρχές της αστικής δημοκρατίας, μόνο τα δικαστήρια δικάζουν (υπάρχουν και αδικήματα εξ αμελείας ή διά παραλείψεως, Φώλια) και όχι οι υπουργοί.
