Τρομο-κράτος δικαστών

Επίσκεψη στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας έκανε ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρ. Κεδίκογλου και δεν παρέλειψε να μας υπενθυμίσει ότι είναι άξιος διάδοχος του περιβόητου Κόκκινου. Εξέφρασε, λοιπόν, την άποψη, ότι θα επιδιώξει να δοθεί στους εισαγγελείς το δικαίωμα να ασκούν έφεση και στις αθωωτικές αποφάσεις που παίρνονται ομόφωνα από τα δικαστήρια! Πρόκειται για μια αντίληψη που οδηγεί το αστικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης πιο βαθιά στο κατασταλτικό μοντέλο, που λέει και ο Σπύρος Φυτράκης. Με μια τέτοια ρύθμιση θα αποθεωθεί η εξουσία των διωκτικών μηχανισμών (στους οποίους ανήκει η εισαγγελία) και θα περιοριστούν τα δικαιώματα των κατηγορούμενων. Για να δικαιολογήσει, μάλιστα την άποψή του ο Κεδίκογλου επικαλέστηκε δυο περιπτώσεις κατηγορούμενων για ανθρωποκτονία, που απαλλάχτηκαν ομόφωνα και έθεσε με ανατριχιαστικό τρόπο το ερώτημα που προσοδιάζει σε φασιστικά καθεστώτα: «Δεν πιστεύω να θέλει κανείς να κυκλοφορούν ελεύθεροι εγκληματίες».
 

Αν αυτό το έλεγε κάποιος «κιτρινιάρης» δημοσιογράφος θα μπορούσαμε και να το παραβλέψουμε. Οταν, όμως, το λέει ο κορυφαίος δικαστής του ελληνικού κράτους, δεν μπορείς να το προσπεράσεις. Δυο δικαστήρια έκριναν ομόφωνα αθώους κάποιους κατηγορούμενους. Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, προφανώς, αφού επρόκειτο για ανθρωποκτονίες. Οι άνθρωποι αυτοί, σύμφωνα με το (υποθετικά) ισχύον δίκαιο, είχαν το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι τη δίκη τους. Από τη στιγμή που αθωώθηκαν τεκμαίρονται τελεσίδικα αθώοι. Ερχεται, λοιπόν, ο Κεδίκογλου, σε ρόλο ανεξέλεγκτου υπερδικαστή, και βαφτίζει εγκληματίες τους αθωωθέντες και άχρηστους τους δικαστές (τακτικούς και ενόρκους) που τους αθώωσαν.
 

Ας μπούμε για λίγο στη θέση των δικαστών που καλούνται να δικάσουν πολιτικές υποθέσεις. Πόσα αποθέματα θάρρους χρειάζονται για να αντισταθούν στις πιέσεις; Και πού να τα βρουν αυτά τα αποθέματα, όταν ακόμα και η ομόφωνη αθωωτική απόφασή τους θα μπορεί να πεταχτεί στα σκουπίδια με την έφεση ενός εισαγγελέα και οι ίδιοι να φορτωθούν στην καμπούρα τους μια «λαθεμένη απόφαση»; Δεν αναζητούμε άλλοθι για τους δικαστές που υποκύπτουν στις πιέσεις.
Να καταδείξουμε πως λειτουργεί το σύστημα θέλουμε και πόσο πιο αυταρχικό θα γίνει με τις αλλαγές που προωθούνται.

Στην ίδια επίσκεψη στον ΔΣΑ, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Δ. Λινός, απαντώντας σε ερωτήματα δικηγόρων που ανέφεραν ότι το 95% των απεργιών κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια, παραδέχτηκε ότι η απεργία έχει καταντήσει το πιο κακοποιημένο δικαίωμα και κάλεσε τους δικαστές να μην υποκύπτουν στις απαιτήσεις των δημόσιων αρχών.
 

Ο κ. Λινός είναι σίγουρα σε άλλο μήκος κύματος από τον κ. Κεδίκογλου. Εχει δείξει σε ορισμένες περιπτώσεις ότι θέλει σεβασμό στην τυπική νομιμότητα και όχι επιλεκτική εφαρμογή της. Ομως, οι φιλελεύθερες παρεμβάσεις του λειτουργούν περισσότερο ως άλλοθι. Ως άλλοθι ενός συστήματος που γίνεται ολοένα και πιο αυταρχικό, πιο κατασταλτικό, πιο αντιλαϊκό. Ο σημερινός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου είναι η φιλελεύθερη πινελιά που νομιμοποιεί το μαύρο μέτωπο και επιτρέπει στο τρομο-κράτος να κάνει τη δουλειά του.