Μετά το «Βήμα» ήρθε η σειρά της κομματικής «Αυγής» να φιλοξενήσει τα φληναφήματα του Γ. Σταθάκη για τα αίτια δημιουργίας του ελληνικού δημόσιου χρέους, μέσω των οποίων γίνεται «μασάζ» στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ν’ αφήσουν εκείνα τα παλιά περί «επιτροπής λογιστικού ελέγχου» και «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, που είναι επαχθές» και να προσαρμοστούν στο ρεαλισμό που υπαγορεύει η αλήθεια. Η αλήθεια που μόνο κορυφαίοι οικονομολόγοι σαν τον Σταθάκη γνωρίζουν. Ο Σταθάκης δεν χαρακτηρίζεται από τη χυδαιότητα του Πάγκαλου, για να πει «όλοι μαζί τα φάγαμε», από επιστημονική άποψη όμως είναι το ίδιο χυδαίος με τον Πάγκαλο και όλους τους αστούς οικονομολόγους που εδώ και χρόνια φωνάζουν ότι «καταναλώναμε περισσότερα απ’ όσα παράγαμε» και «ζούσαμε με δανεικά».
«Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι δημιούργημα της δεκαετίας του 1980». Ετσι ξεκινά το άρθρο του ο Σταθάκης. Οσοι έχετε στη βιβλιοθήκη σας το γνωστό βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη για το χρέος (που ξεκινά από τα περιβόητα «δάνεια της ανεξαρτησίας», την περίοδο της επανάστασης του 1821) καλό είναι να το πετάξετε στα σκουπίδια.
«Προέκυψε από την επέκταση του κράτους», συνεχίζει απνευστί και με ύφος που δε σηκώνει αντιρρήσεις ο Σταθάκης. Του κράτους, έτσι γενικά κι αόριστα. Το εξηγεί, όμως, παρακάτω:
– «Η ΝΔ προέβη σε μαζικές κρατικοποιήσεις την περίοδο 1974-1981, εν μέσω της οικονομικής κρίσης». Ο Ανδριανόπουλος, ο Μάνος και οι άλλοι νεοφιλελεύθεροι, που δεκαετίες τώρα δέχονται τα πυρά των αριστερών οικονομολόγων, ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου, ο Χριστοδουλάκης και οι άλλοι «εκσυγχρονιστές» που –χωρίς να είναι τυπικά νεοφιλελεύθεροι– συμφωνούσαν μαζί τους ότι «το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον επιχειρηματία» και πρέπει «να περιοριστεί σε ρόλο επιτελικής διεύθυνσης της οικονομίας», αισθάνονται ασφαλώς δικαιωμένοι, αφού και η Αριστερά –επιτέλους– συνειδητοποίησε ότι η επέκταση του κράτους στην οικονομία μόνο ελλείμματα –και επομένως χρέη– συσσωρεύει.
– «Το ΠΑΣΟΚ προσέθεσε το κοινωνικό κράτος». Να και η δεύτερη αιτία του κακού. Το κοινωνικό κράτος επεκτάθηκε με δανεικά.
– «Και οι δύο επέκτειναν τη δημόσια διοίκηση». Φτάσαμε έτσι στην τρίτη αιτία του κακού: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ φόρτωσαν το κράτος με εργαζόμενους που δεν χρειάζονταν, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται ελλείμματα που καλύπτονταν με χρέη.
Το κατά Σταθάκη συμπέρασμα είναι: «Η αύξηση των δημοσίων δαπανών την περίοδο 1974-1990 διαμόρφωσε ένα κρατικό σύστημα κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα με τα γνωστά "τέσσερα δεκάρια", δηλαδή με τη δημόσια διοίκηση, την υγεία, τις συντάξεις και την παιδεία – άμυνα να απορροφούν κάθε μία κατηγορία περίπου το 10% του ΑΕΠ».
Θα προσέξατε, ασφαλώς, τη σκόπιμη ανάμιξη της παιδείας με την άμυνα (των ΝΑΤΟϊκών πολεμικών δαπανών, δηλαδή) ή τη μεταφορά των συντάξεων στις κρατικές δαπάνες, ενώ αυτές ήταν απολύτως ανταποδοτικές (πληρωμένες από τους εργαζόμενους, δηλαδή) κι όχι μόνον αυτό, αλλά επί δεκαετίες καταληστεύ-ονταν από το κράτος τα αποθεματικά των Ταμείων. Οπως επίσης θα προσέξατε ότι από την πρόστυχη (μπακάλικη) συλλογιστική του Σταθάκη απουσιάζουν εντελώς οι επιχορηγήσεις που με διάφορους τρόπους απομυζούσε (και εξακολουθεί να απομυζά) η μόνη κρατικοδίαιτη τάξη, η τάξη των καπιταλιστών (χώρια η ληστρική συμπεριφορά τους έναντι του κράτους).
Π.Γ.
