Τα αποτελέσματα αυτής της δράσης τα έχουν δει πολύ καλά οι οικοδόμοι. Εδώ και μια δεκαετία, ο ελληνικός καπιταλισμός γνώρισε μια άνθιση στον κατασκευαστικό τομέα. Τα λεγόμενα μεγάλα έργα στην αρχή και τα ολυμπιακά έργα στη συνέχεια, συγκέντρωσαν και πάλι πολύ κόσμο στον οικοδομικό κλάδο. Και μάλιστα, σε συνθήκες που επέτρεπαν την ανάπτυξη διεκδικητικών αγώνων. Εντατικοποίηση της δουλειάς, συνεχείς παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, επιδημία «ατυχημάτων» με νεκρούς και σακατεμένους, από τη μια, ζόρι για την έγκαιρη παράδοση των έργων, από την άλλη. Κι όμως, σ’ αυτές τις ευνοϊκές για το κίνημά τους συνθήκες, οι οικοδόμοι δεν κατάφεραν να κερδίσουν τίποτα. Ετσι, η κρίση, στην οποία άρχισε να μπαίνει και πάλι ο κλάδος, τους βρίσκει ανυπεράσπιστους. Να γιατί πλήρωναν τα κουπόνια οι μεγαλοεργολάβοι.
Συγκλονιστικά όσα αποκαλύφτηκαν τελευταία στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, κοινωνούς των οποίων μας κατέστησε ο σύντροφος Αντώνης Καραμποΐκης, με άρθρο του στο προηγούμενο φύλλο της «Κ». Στέλεχος του Συνδικάτου, του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ διαγράφηκε, γιατί εισέπραξε από κατασκευαστική εταιρία χρήματα, με κουπόνια του Συνδικάτου, αλλά τα οικειοποιήθηκε. Οπως αποκάλυψε στη συνέλευση συνδικαλιστής, ο ίδιος είχε καταγγείλει στη διοίκηση παρόμοια φαινόμενα, την εποχή που κατασκευαζόταν το αεροδρόμιο στα Σπάτα, όμως τα στελέχη του Περισσού τον «γείωσαν» κανονικότατα.
Οι «ταξικοί» του Περισσού προσπαθούν να κλείσουν άρον-άρον το τεράστιο ζήτημα, περιφέροντας σαν αποδιοπομπαίο τράγο τον ένα που ενθυλάκωσε τα χρήματα. Ομως, αρκεί ένα απλό ερώτημα για να αποκαταστήσει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, που δεν είναι ατομική αλλά συλλογική: Γιατί μια κατασκευαστική εταιρία να δώσει χρήματα σε εκπρόσωπο του Συνδικάτου (αγνοώντας, φυσικά, ότι αυτός θα τα βάλει στην τσέπη του), αν δεν ήταν συνηθισμένη σε τέτοιες κινήσεις; Δεν είναι βλάκες οι καπιταλιστές για να τους πιάνει «Κώτσους» ο πρώτος τυχών απατεωνίσκος. Και τα λεφτά τους τα δίνουν εκεί που θα πιάσουν τόπο, δεν τα μοιράζουν ως φιλανθρωπικά βοηθήματα.
Είναι φανερό ότι το συγκεκριμένο στέλεχος λειτούργησε στο πλαίσιο μιας γενικής λειτουργίας της οικοδομικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Ενός αλισβερισιού με τις κατασκευαστικές εταιρίες, που κρατάει χρόνια. Τιμωρήθηκε από τους ομοϊδεάτες του, επειδή παρασπόνδησε, προκειμένου να διασωθεί το σύστημα. Οπως ακριβώς τιμωρούνται κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι, προκειμένου να διασωθεί το σύστημα του χρηματισμού και της διαφθοράς, που ανθεί οριζοντίως και καθέτως στον κρατικό μηχανισμό.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν ένας ή περισσότεροι παίρνουν λεφτά από τις κατασκευαστικές εταιρίες, δηλαδή απ’ αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμούν. Αυτό που αποκαλύπτει η συγκεκριμένη υπόθεση είναι η ανάπτυξη ενός γραφειοκρατικού στρώματος που λειτουργεί ακόμη και με μαφιόζικους τρόπους μέσα σ’ ένα μεγάλο κομμάτι του ελλαδικού προλεταριάτου.
Για να μη μας λένε ότι αυθαιρετούμε, κλείνουμε θυμίζοντας ένα άλλο γεγονός. Το 1992, ύστερα από παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της οικοδομικής γραφειοκρατίας με τον υπουργό Εγασίας του Μητσοτάκη, Αρ. Καλαντζάκο, συμφωνήθηκε να τους καταβληθούν αναδρομικά (πρωτοφανές για το ελληνικό νομικό σύστημα) ημεραργίες, δήθεν για τη λειτουργία της Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας. Σε αντάλλαγμα προσέφεραν τη δημιουργία ταγμάτων εφόδου, που ξεκινούσαν με πούλμαν από την πλατεία Κάνιγγος και κυνηγούσαν μετανάστες που δούλευαν ανασφάλιστοι!
Π.Γ.
