Με τον πιο επίσημο τρόπο (με δήλωση Κουμουτσάκου) ανακοίνωσε η κυβέρνηση ότι, μετά από μελέτη, απορρίφθηκε η λύση της χωροθέτησης του στρατόπεδου συγκέντρωσης της Λέσβου στο Ασπρονήσι του μικρού συμπλέγματος ακατοίκητων νησιών με το όνομα Τοκμάκια, ανοιχτά του Μανταμάδου.
Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν, την πρόταση έκανε ο περιφερειάρχης Μουτζούρης και ήταν μια ιδέα του κυβερνητικού βουλευτή Χαράλαμπου Αθανασίου. Γνωστοί και οι δύο, δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο Αθανασίου είναι κολλητός του Σαμαρά, οποίος τον έβαλε στην αστική πολιτική σε σχετικά μεγάλη ηλικία (μέχρι τότε σταδιοδρομούσε ως δικαστικός, επικεφαλής της άτυπης γαλάζιας φράξιας στην Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων). Ο Μουτζούρης, ως πρύτανης του ΕΜΠ, εμφανιζόταν ως φιλελεύθερος δεξιός. Διεκδίκησε την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου ως ανεξάρτητος δεξιός, κέρδισε και έκτοτε έχει μετατραπεί στον έλληνα Σαλβίνι, χτίζοντας μ' αυτόν τον τρόπο την πολιτική του καριέρα (στοχεύει «ψηλότερα» από τη θέση που βρίσκεται).
Αν και το ζήτημα της χωροθέτησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι αρμοδιότητας Μηταράκη, τη δήλωση έκανε ο Κουμουτσάκος που έχει αρμοδιότητα τα εξωτερικά ζητήματα του Μεταναστευτικού (σχέσεις με ΕΕ κυρίως). Μπορούμε να αντιληφθούμε το λόγο: ο Μηταράκης δεν ήθελε να χρεωθεί την απόρριψη. Ισως και να συμφωνούσε κιόλας με την πρόταση των Αθανασίου-Μουτζούρη, αλλά του έβαλε «πάγο» το Μαξίμου.. Για τον ίδιο λόγο εξαφανίστηκε μετά την αποστολή των ΜΑΤ στα νησιά και την έναρξη «πολεμικών» επιχειρήσεων ενάντια στους κατοίκους. Ολες τις ανακοινώσεις τις κάνει ο Πέτσας και όχι ο αρμόδιος υπουργός.
Γιατί απορρίφθηκε η λύση «Τοκμάκια»; Γιατί, όπως είπε ο Κουμουτσάκος, οι εργασίες εκεί είναι χρονοβόρες μιας και απαιτείται και η δημιουργία υποδομών, όπως λιμενικές, που δεν είναι εφικτό να γίνουν. Ισως κάποιοι να σκέφτηκαν και τους σκαφάτους, που συνηθίζουν ν' αράζουν στα συγκεκριμένα νησάκια το καλοκαίρι, μακριά από την πλέμπα, και δε θα ήθελαν να χάσουν αυτό το προνόμιο που τους δίνει το χρήμα.
Σημασία έχει ότι η κυβέρνηση μπήκε στη συζήτηση για το ξερονήσι και δεν απέρριψε την πρόταση για λόγους αρχών. Δύσκολα, βέβαια, μπορεί κανείς να μιλήσει για αρχές, όταν αναφέρεται σε μια αστική κυβέρνηση, όμως υπάρχουν και κάποια ιστορικά δεδομένα που εξακολουθούν να φορτίζουν με μνήμες το σήμερα. Τα ξερονήσια χρησιμοποιήθηκαν ως τόποι εξορίας-εξόντωσης των κομμουνιστών και των αριστερών σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, οπότε η σύγκριση γίνεται αυτόματα.
Το ότι η λύση «Τοκμάκια» δεν επιλέχτηκε για τεχνικούς λόγους σημαίνει ότι το θέμα παραμένει ανοιχτό. Το Αιγαίο είναι γεμάτο από ακατοίκητα νησάκια αύριο θα μπορούσε να επιλεγεί κάποιο άλλο. Ειδικά από μια κυβέρνηση η οποία στο Προσφυγικό παραπαίει, καθώς το αντιμετώπισε με ένα μείγμα αλαζονείας και προχειρότητας, και βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με την ίδια την εκλογική της βάση. Στην προσπάθειά της να απεμπλακεί από το αδιέξοδο, δεν αποκλείεται να το κάνει και αυτό, για να ικανοποιήσει το πιο ακραίο ακροατήριο.
Τι δείχνει όλη αυτή η λογική; Οτι η καταστολή των προσφύγων επί ελληνικού εδάφους μπορεί να φτάσει στα πιο ακραία όριά της. Ακόμα και στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης σε ξερονήσια μπορεί να φτάσει, προκειμένου η κυβέρνηση να εξευμενίσει τους κατοίκους των νησιών και να μπορέσει να αναπτύξει το σχέδιό της.
Ομως, ακόμα κι αν δε φτάσει στα ξερονήσια (όχι από λόγους δημοκρατικής ευαισθησίας, αλλά από άλλους λόγους), η κατεύθυνση της σκλήρυνσης της καταστολής των προσφύγων είναι προφανής. Μετά το φιάσκο της νησιωτικής εκστρατείας των ΜΑΤ, η κυβέρνηση θα στραφεί ενάντια στους πρόσφυγες. Ας είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε.
Π.Γ.
