Ο Μ. Γλέζος, εντάξει, αντιμετωπίζεται πλέον ως γραφικότητα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική ομάδα έχει καταφέρει να τον στεγανοποιήσει. Κατά συνέπεια, όταν δηλώνει ότι «η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει ούτε βήμα πίσω» και τονίζει ότι «πρέπει να είμαστε απόλυτα σύμφωνοι και ταυτισμένοι με τη βούληση του ελληνικού λαού», δεν του δίνει κανείς σημασία.
Ο Π. Λαφαζάνης, όμως; Αυτός είναι κοτζάμ ηγέτης της «Αριστερής Πλατφόρμας», με 25% έως 30% στο κομματικό σώμα. Και υπερυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας, Αγροτικής Ανάπτυξης επίσης. Τρεις παρεμβάσεις του στις εφημερίδες του περασμένου Σαββατοκύριακου είχε την καλοσύνη να μας στείλει το Γραφείο του. Ολες σε στιλ «μολών λαβέ». Προσθέστε και τις καθημερινές παρεμβάσεις του Λεουτσάκου, του Λαπαβίτσα, του Στρατούλη και θα καταλάβετε ότι οι Τσιπραίοι έχουν ανάμεσά τους και ταυτόχρονα απέναντί τους μια ισχυρή αντικαπιταλιστική συνιστώσα.
Ο Στρατούλης, βέβαια, σ’ ένα διάλειμμα από τις εργώδεις υπουργικές του ασχολίες πετάχτηκε να δει κι έναν αγώνα μπάσκετ της ΑΕΚ, ίσα-ίσα για να φωτογραφηθεί στα επίσημα δίπλα στους ανθρώπους του Μελισσανίδη και να δώσει την ευκαιρία στην «υπαλληλική» ρυπαροφυλλάδα να δημοσιεύσει την επομένη στην πρώτη της σελίδα το τρυφερό αυτό ενσταντανέ, τονίζοντας με νόημα ότι ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων είναι «άρρωστος» ΑΕΚτζής και επομένως θα κάνει τα πάντα για να δοθεί επιτέλους η πολυπόθητη άδεια. Θεωρούμε ότι κάθε σκέψη του τύπου «αυτοί που προσκυνούν έναν καπιταλιστή της πλάκας σαν τον Μελισσανίδη είναι δυνατόν ν’ αντισταθούν στην Μέρκελ και στα γερμανικά μονοπώλια;» είναι επιεικώς προβοκατόρικη. Την… «αρρώστια» του δεν μπορεί να θεραπεύσει ο «ούλτρα αριστερός» Στρατούλης κι αυτό δεν έχει να κάνει με καπιταλιστικά συμφέροντα!
Επανερχόμενοι στον ηγέτη των «μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ» (ναι, έτσι τους χαρακτηρίζουν κάποιες αστικές φυλλάδες!), παραβλέπουμε τα ηρωικά που επανέλαβε για πολλοστή φορά και στεκόμαστε σε μια φράση που είπε σε μια από τις συνεντεύξεις του: «Αν δεν μπορούμε να το πετύχουμε, το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη». Πριν αποσώσει τη φράση του, όμως, έσπευσε να συμπληρώσει: «Μπορούμε, όμως, να πετύχουμε και θα πετύχουμε, επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα, τόλμη και προσήλωση στις αρχές μας». Προηγουμένως είχε φροντίσει να δηλώσει άριστος γνώστης των υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεων: «Μπορώ, όμως, να σας διαβεβαιώσω ότι οι συζητήσεις για οριστική κατάληξη βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο και μάλλον στην τελική ευθεία».
Μετά και την κοινή δήλωση Τσίπρα-Γιούνκερ, δικαιούμαστε να ρωτήσουμε τον Π. Λαφαζάνη και τους υπόλοιπους αν είναι διατεθειμένοι, τουλάχιστον αυτοί, να παραδώσουν τη σκυτάλη, αποχωρώντας από το κυβερνητικό σχήμα. Κάτι μας λέει ότι δε θα το κάνουν. Τουλάχιστον όχι τώρα. Ισως σε μια επόμενη φάση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει αρχίσει να βυθίζεται, να εγκαταλείψουν το σκάφος σαν τα ποντίκια, αναζητώντας την πολιτική τους διάσωση.
Σ’ αυτή τη φάση, Λαφαζάνης και σία περιορίζονται στις ηρωικές διακηρύξεις και στη γκρίνια, χωρίς να εγκαταλείπουν ούτε το «μαγαζί γωνία», που είναι ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τις θέσεις στην κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό, που τους δίνουν τη δυνατότητα να συντηρούν τη φράξια τους. Κι επειδή οι Τσιπραίοι τους ξέρουν καλά, έβαλαν τον Σακελλαρίδη να δηλώσει ότι η κυοφορούμενη συμφωνία με τους ιμπεριαλιστές δανειστές θα περάσει χαλαρά από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ολες οι πολιτικές συμπεριφορές, είτε πρόκειται για «δεξιούς» είτε για «αριστερούς» του ΣΥΡΙΖΑ, αθροίζονται στον ίδιο κοινό παρονομαστή. Πρόκειται για κλίκες που στόχο τους έχουν τη διαχείριση της αστικής εξουσίας και χρησιμοποιούν απλώς διαφορετικά ιδεολογήματα για τη συγκρότησή τους.
Π.Γ.
