Το σκάνδαλο ξέσπασε το Νοέμβρη. Μπροστά σε όσα αποκαλύφθηκαν στη Βραζιλία, τα δικά μας με Χριστοφοράκους και Κοσκωτάδες μοιάζουν με αθώα παιδικά παιχνίδια. Ειδικά ναυλωμένα αεροπλάνα που μετέφεραν δισεκατομμύρια, τραπεζικοί λογαριασμοί που εξαφανίζονταν μέσα σε μια νύχτα, βαλίτσες παραφουσκωμένες με χαρτονομίσματα, ρουφιάνοι υπό καθεστώς προστασίας που ξαφνικά εξαφανίζονταν. Γύρω-γύρω υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος και στη μέση η Petrobras, η πανίσχυρη κρατική εταιρία πετρελαίου, με τους 86.000 εργαζόμενους.
Οποιος ήθελε να κάνει μπίζνες με την Petrobras, έπρεπε να βγάλει μίζα για το κυβερνών κόμμα και τα στελέχη του. Από τους δέκα μεγαλύτερους κατασκευαστικούς ομίλους της Βραζιλίας, μόνο δύο δεν φέρονται μπλεγμένοι στο σκάνδαλο. Οι υπόλοιποι, μαζί με δεκάδες άλλες εταιρίες, περνούσαν κανονικά από το «γκισέ» και άφηναν τη μίζα τους. Το 3% από κάθε δουλειά που έπαιρναν πήγαινε «στο κόμμα».
Τότε, ο Λούλα είχε συμβουλεύσει τη νεοεκλεγείσα Ρούσεφ να μην ανακοινώσει το υπουργικό της συμβούλιο αν πριν δεν αποκτήσει εικόνα για όλους τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο. Λούλα και Ρούσεφ είχαν ξαμολήσει τη στρατιά των «ενσωματωμένων» δημοσιογράφων, αυτών που σιτίζονται από τις μίζες, να ασκήσει τρομοκρατία, δουλεύοντας σε άπειρες παραλλαγές τον κίνδυνο κατάρρευσης της οικονομίας: θα παγώσουν όλα τα δημόσια έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, χιλιάδες εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους, η οικονομία θα παραλύσει.
Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας ανακοίνωσε τις πρώτες διώξεις, οι οποίες στρέφονται κατά 54 πολιτικών, οι οποίοι θεωρούνται ύποπτοι για μίζες εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Aνάμεσά τους, κορυφαία στελέχη του Εργατικού Κόμματος: ο πρόεδρος της Γερουσίας Ρενά Καλέιρος και ο πρόεδρος της Βουλής Εδουάρδο Κούνια.
Η Petrobras εισέπραττε μίζες και την περίοδο που πρόεδρός της ήταν η σημερινή πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ, αλλά η γενική εισαγγελία αποφάσισε να μην διεξαχθεί έρευνα κατά της προέδρου, προκειμένου να μην καταρρεύσει το πολιτικό σύμπαν.
Η δικαστική διερεύνηση θα πάρει χρόνια και δεν έχει κανένα νόημα να κάνουμε προβλέψεις για την εξέλιξή της. Αρκεί το σκάνδαλο καθεαυτό. Ενα σκάνδαλο που έχει και… ελληνικό άρωμα. Ησυχάστε, δεν είναι κάποιος έλληνας πολιτικός ανακατωμένος, όμως ο Λούλα και η Ρούσεφ αποτελούν ινδάλματα του Τσίπρα και των λοιπών συριζαίων, το δε Εργατικό Κόμμα πρότυπο αριστερής διακυβέρνησης.
Τα όσα αποκαλύφθηκαν στη Βραζιλία δε θα έπρεπε να παραξενεύουν κανέναν. Εκτός ίσως από εκείνους που θεωρούν ότι υπάρχουν αριστερές κυβερνήσεις, οι οποίες μπορούν να διαχειριστούν τον καπιταλισμό έτσι που αυτός να λειτουργεί προς όφελος της εργαζόμενης κοινωνίας. Οταν δεν πρόκειται για πολιτικά αφελείς, πρόκειται για απατεώνες, οι οποίοι προσπαθούν να ανανεώσουν τα ιδεολογήματα της ξεφτισμένης στα μάτια των εργαζόμενων μαζών σοσιαλδημοκρατίας.
Απατεώνες όπως αυτοί του Εργατικού Κόμματος στη Βραζιλία ή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Από τις στήλες της «Κ» έχει πολλές φορές υποστηριχτεί η άποψη πως τα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό. Δεν πρόκειται για παρεκκλίσεις από την κανονικότητα, για εξαιρέσεις από τον κανόνα, αλλά για τον ίδιο τον κανόνα. Αν κάτι αποτελεί εξαίρεση είναι εκείνα τα σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ως τέτοια. Είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Αυτή η άποψη, που επιβεβαιώνεται συνεχώς σε όλο τον κόσμο, αφορά και τις λεγόμενες αριστερές κυβερνήσεις, γιατί είναι και αυτές αστικές κυβερνήσεις, παρά την περί του αντιθέτου προπαγάνδα τους.
Π.Γ.