«Ψυχραιμία και αποφασιστικότητα» καθώς μπήκαμε στην τελική ευθεία για τη συμφωνία συνέστησε προς όλους ο πρωθυπουργός Τσίπρας, σε δηλώσεις του την περασμένη Τετάρτη. Μας κάλεσε, παράλληλα, «να κλείσουμε όλοι τα αυτιά σε Κασσάνδρες και κινδυνολόγους», διαβεβαιώνοντας ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος για μισθούς, τράπεζες και καταθέσεις.
Ξεκινώντας από τα τελευταία, οφείλουμε να πούμε ότι τον κατανοούμε πλήρως. Κάτι περί «capital control» το τριήμερο του αγίου πνεύματος, που πέταξε προβοκατόρικα η Μπακογιάννη, έτσι και αναπαραχθεί από διάφορα ΜΜΕ, δε θέλει και πολύ να προκαλέσει πανικό και να πάρουν φωτιά τα ΑΤΜ. Και οι προηγούμενοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί έκαναν ανάλογες παρεμβάσεις όταν κυκλοφορούσαν τέτοιες φήμες, μολονότι εκείνοι δεν έσυραν τόσο πολύ τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ούτε τους προσέδωσαν τόσο δραματικό χαρακτήρα.
Εμείς όμως έχουμε μια απορία. Το δίλημμα αυτή τη στιγμή είναι αν θα υπάρξει ή δε θα υπάρξει συμφωνία; Μ’ έναν πονηρό προπαγανδιστικό ελιγμό, με τη βοήθεια και των αστικών ΜΜΕ και της αντιπολίτευσης, το επιτελείο του Μαξίμου έφτιαξε ένα ψευτοδίλημμα: αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα χρεοκοπήσουμε και θα καταστραφούμε, ενώ αν υπάρξει συμφωνία, όσο επώδυνη κι αν είναι, η χώρα θα μπορέσει να ανακάμψει και να κερδίσει το χαμένο έδαφος.
Γι’ αυτό και μεγεθύνεται ο κίνδυνος ενός πανικού, σημάδια του οποίου δεν έχουμε δει (είναι χαρακτηριστικό πως η ΤτΕ δε ζήτησε αυτή την εβδομάδα αύξηση του ELA από την ΕΚΤ, γιατί σταμάτησε η εκροή καταθέσεων, όπως ειπώθηκε). Οταν ο πρωθυπουργός προειδοποιεί για πανικό και ζητάει ψυχραιμία, σημαίνει πως θεωρεί δεδομένο πως η «μη συμφωνία» θα σημάνει καταστροφή.
Η έκκληση για ψυχραιμία έχει, όμως, και μια άλλη ανάγνωση. Ψυχραιμία μπροστά στο περιεχόμενο της συμφωνίας. Το οποίο θα είναι, βέβαια, καθαρά μνημονιακό. Με νέα μέτρα (φοροεισπρακτικά κυρίως, με αιχμή τον ΦΠΑ) και με παραπομπή στις ελληνικές καλένδες στοιχειωδών μέτρων, με την εξαγγελία των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές (κατάργηση ΕΝΦΙΑ, επαναφορά αφορολόγητου 12.000 ευρώ, 13η σύνταξη κ.ά.).
Σε λίγες μέρες θα γνωρίζουμε το περιεχόμενο της συμφωνίας, η οποία δε θα είναι η τελευταία. Αμέσως θ’ αρχίσει η διαπραγμάτευση για μια νέα δανειακή σύμβαση, που θα συνοδεύεται από νέο Μνημόνιο, φυσικά, όπως κι αν ονομαστεί αυτό. Ολοκλήρωση της προηγούμενης και σύναψη νέας δανειακής σύμβασης για ποιο λόγο; Οχι για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, όχι για την υποβοήθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά για να αποπληρωθούν τα προηγούμενα δάνεια! Ο φαύλος κύκλος του δανεισμού, μέσω του οποίου ξεζουμίζεται ο ελληνικός λαός και προωθείται η κινεζοποίησή του, θα συνεχιστεί όπως και πριν.
Ψυχραιμία χρειάζεται. Οχι για να καταπιούμε αμάσητη την κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά για να σταθμίσουμε μερικά πράγματα και να πάρουμε κάποιες αποφάσεις.
Οι εκλογές δεν έφεραν τη λύση, ούτε πρόκειται να τη φέρουν. Κανένας μεσσίας δεν πρόκειται να φέρει τη σωτηρία της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Τη λύση θα την κερδίσουμε ή δε θα υπάρξει. Για να την κερδίσουμε πρέπει να αντιληφθούμε πως υποκείμενο της Ιστορίας δε σημαίνει ψηφοφόρος, αλλά ταξική συλλογικότητα που ξέρει να διακρίνει τους εχθρούς και να τους πολεμά.
