Πράγματι, έγινε ρήξη αυτές τις μέρες. Οχι η δήθεν επαπειλούμενη ρήξη με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, που ενδεχομένως να φαντασιώνονταν κάποιοι αφελείς συριζαίοι (σίγουρα όχι τα ηγετικά κλιμάκια, που ξέρουν καλά ποιο καθεστώς κλήθηκαν να υπηρετήσουν), αλλά η πλήρης ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι μπορεί να είχε απομείνει -στο συμβολικό έστω επίπεδο- με τις αρχές, τις αξίες και τις παραδόσεις της Αριστεράς.
Αλλαξε θέση η «Κόντρα» και μιλά για Αριστερά; Οχι, δεν αλλάξαμε θέση. Ο όρος για εμάς παραπέμπει στην πολιτική γεωγραφία και μόνο και είναι τόσο ασαφής και ρευστός που κάποια στιγμή χώρεσε ακόμη και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, στη συνείδηση του ελληνικού λαού, στη συνείδηση των πλατιών εργαζόμενων σωμάτων, υπάρχει αποτυπωμένη, εν είδει κινηματογραφικών εικόνων, η παράδοση της Αριστεράς, που είναι ταυτόσημη με την παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος.
Πολιτικές δυνάμεις ασυμβίβαστες, σε διαρκή σύγκρουση με το αστικό καθεστώς, που δε δίστασαν να οργανώσουν ένοπλο αγώνα, όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν. Ηγετικά στελέχη και απλά μέλη που πέρασαν διά πυρός και σιδήρου, που τους τσάκισαν στα κρατητήρια της Ασφάλειας, που τους διαμέλισαν στα ξερονήσια, που τους έστησαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα κι αυτοί δε λύγισαν. Αριστερά στη λαϊκή συνείδηση σημαίνει Ζαχαριάδης, Βελουχιώτης, Σουκατζίδης, Ηλέκτρα, Ηρώ, καπετάν Ανάποδος, Σταθοπούλου, Μπελογιάννης, Νικηφορίδης, Πέτρουλας, Λαμπράκης, Χαλκίδης και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές και αγωνίστριες.
Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό όλων αυτών, πέρα από την ανιδιοτέλεια και τον προσωπικό ηρωισμό; Ηταν ότι δεν έκαναν εμπόριο με τις ελπίδες του ελληνικού λαού, δεν έγιναν διαχειριστές της αστικής εξουσίας (ενώ θα μπορούσαν) και την άρνησή τους την πλήρωσαν με τη ζωή τους.
Τι σχέση έχει το τεράστιο μαρτυρολόγιο των ηρώων του κομμουνιστικού κινήματος με μια χούφτα εξουσιολάγνους που δε διστάζουν να πουν δημόσια ότι η μόνη κόκκινη γραμμή που έχουν είναι να μη γίνουν κυβερνητική παρένθεση; Τι σχέση έχουν οι αξίες, το ήθος, οι παραδόσεις της Αριστεράς με τη δουλοπρεπή στάση της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου απέναντι στους αδίστακτους ιμπεριαλιστές που χρησιμοποιούν ως όπλο τους το δημόσιο χρέος;
Δεν πρέπει ν’ αφήσουμε τη λαϊκή συνείδηση να δηλητηριαστεί με τις θεωρίες που θα φουντώσουν καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαχειρίζεται τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική: «τους είδαμε και τους αριστερούς», «όλοι ίδιοι είναι» κτλ. Αυτό που η έννοια Αριστερά αντιπροσωπεύει στη λαϊκή συνείδηση δεν πρέπει να λερωθεί.
Εχουμε καθήκον να βροντοφωνάξουμε ότι αυτό το εξουσιαστικό σύμφυρμα δεν είχε ποτέ και δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά των αγώνων, της ρήξης με το αστικό καθεστώς, της αντίστασης. Οτι είναι ένα αστικό κόμμα που για να μπορέσει να αναρριχηθεί στα ύπατα διαμερίσματα της αστικής εξουσίας χρησιμοποίησε την ταμπέλα της Αριστεράς, δημιουργώντας μ’ αυτή ένα αντιδραστικό ιδεολόγημα.
Ζούμε την εποχή που οι ρήξεις είναι απαραίτητες. Ρήξη με το σύνολο της αστικής πολιτικής, που περιλαμβάνει και την καθεστωτική ψευτοαριστερά. Ρήξη με τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό. Σύνδεση με την επαναστατική παράδοση όχι ως ανάμνηση, αλλά ως συνέχεια που μπορεί να μετατραπεί ξανά σε υλική δύναμη μέσα από την ταξική πολιτική οργάνωση.
