Η κυβέρνηση Τσίπρα αντιμετωπίζει τους ισχυρότερους κλυδωνισμούς από τη δημιουργία της. Ο λόγος; Δυο κορυφαίοι υπουργοί πλακώθηκαν μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, από τον ένα ακούστηκαν κουβέντες για «μυστικά κονδύλια» που διαχειρίστηκε ο άλλος, για «Σόρος» και άλλα παρόμοια, και ο άλλος παραιτήθηκε επειδή δεν τον κάλυψε ο πρωθυπουργός (ο οποίος, πάντως, έσπευσε να του πλέξει το εγκώμιο εκ των υστέρων, ενώ δόθηκε εντολή και στον μηχανισμό προπαγάνδας να τον καλύψει πλήρως στο ζήτημα των μυστικών κονδυλίων).
Πρόκειται για μονομαχία στο βάλτο της αμερικανοδουλείας (γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 3). Στον ίδιο βάλτο κυλιέται και η αστική αντιπολίτευση, η οποία καταγγέλλει την κυβέρνηση για «εθνική προδοσία στο Μακεδονικό», όμως δεν ψελλίζει λέξη ενάντια στους αμερικανούς ή στους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, που είναι αυτοί που επέβαλαν τη Συμφωνία των Πρεσπών και την υπερασπίζονται με τον πιο ωμό παρεμβατικό τρόπο.
Αν δε βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο, αν ο Καμμένος δεν κινδύνευε να βρεθεί εκτός Βουλής και να κάνει παρέα στον Καρατζαφέρη, αν η ΝΔ δεν περιλάμβανε έναν ισχυρό εθνικοφασιστικό θύλακα και δε διαπίστωνε ότι το «Μακεδονικό» «πουλάει» εκλογικά, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, ούτε ο Καμμένος με τον Κοτζιά θα ξεκατινιάζονταν, ούτε ο Τσίπρας θ' αναγκαζόταν να ξεφορτωθεί τον Κοτζιά για να σώσει τη συμμαχία με τον Καμμένο, ούτε η ΝΔ θα διακινδύνευε τις διεθνείς της σχέσεις (και δε θα ήταν ο Μητσοτάκης αναγκασμένος να στέλνει τη Σπυράκη σε μυστικές καφεποσίες με τον Ζάεφ). Θα είχαν ενταφιάσει το τσεκούρι του πολέμου, αφήνοντας μόνο μερικούς εθνικοφασίστες του περιθώριου να γρυλίζουν.
Το άλλο θέμα που απασχολεί την επικαιρότητα είναι αν ο προϋπολογισμός που στάλθηκε στις Βρυξέλλες για έλεγχο και έγκριση έχει σενάρια. Φυσικά και έχει σενάρια, αφού τυπικά η αναστολή του νέου πετσοκόμματος των συντάξεων δεν έχει ακόμα εγκριθεί. Οταν εγκριθεί, τα σενάρια θα φύγουν και θα μείνει ο γνωστός πίνακας με τα έσοδα και τις δαπάνες, στις οποίες θα περιλαμβάνονται και οι συντάξεις χωρίς περικοπές.
Αν δεν είχαμε προεκλογική περίοδο, ούτε αυτό το θέμα θα ήταν στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας. Είναι προ-νομοθετημένο (όπως και το νέο πετσόκομμα του αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους). Οι προεκλογικές ανάγκες της κυβέρνησης την οδήγησαν να το ανασύρει -μόνο αυτό από το σύνολο της μνημονιακής πολιτικής, που παραμένει αμετάβλητη- να το καταστήσει κεντρικό ζήτημα και να προσπαθήσει μ' αυτό (και με μερικά ψίχουλα στον κατώτατο μισθό, ίσα μ' ένα κουλούρι την ημέρα) να παραμυθιάσει τον ελληνικό λαό, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι «βγήκαμε από τα Μνημόνια».
Το μνημονιακό πλαίσιο, το πλαίσιο της συντηρητικής ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού, της κινεζοποίησης και της σκληρής λιτότητας, παραμένει αμετάβλητο. Το πλαίσιο της αμερικανοδουλείας, γενικότερα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, όχι μόνο διατηρείται, αλλά διευρύνεται κιόλας. Κι αυτοί στήνουν ψεύτικα προεκλογικά σκηνικά, για να παίξουν εκεί οι κομματικοί θίασοι, ευελπιστώντας ότι για μια φορά ακόμα θα εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό.
Είναι καιρός οι θεατές να αντιδράσουν. Να πάψουν να είναι θεατές.