Πάνω στη μεγάλη έξαψη των διαπραγματεύσεων του τρίο ξεφτίλα, ανακοινώθηκε ότι υπήρξε συμφωνία για «επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας» των τριών κομμάτων. Στη συνέχεια, όταν το τρίο έγινε ντούο ξεφτίλα, ανακοινώθηκε πάλι ότι η «επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας» αποτελεί τον πρώτο στόχο της νέας συγκυβέρνησης.
Εκτοτε, τα ίχνη της «προγραμματικής συμφωνίας» χάθηκαν. Σαμαράς και Βενιζέλος καθόρισαν τη μοιρασιά των κυβερνητικών πόστων, κυβέρνηση με νέα πρόσωπα ορκίστηκε και για την «προγραμματική συμφωνία» δεν ξαναμίλησαν.
Δεν έχουμε αμφιβολία ότι κάποια στιγμή θα δημοσιοποιηθεί και η «επικαιροποιημένη προγραμματική συμφωνία». Αποτελεί κι αυτή πολιτικό αξεσουάρ χωρίς το οποίο δεν μπορεί να πορευτεί η κυβερνητική προπαγάνδα. Για να επικαιροποιηθεί, όμως, η «προγραμματική συμφωνία» των δύο συγκυβερνόντων κομμάτων πρέπει πρώτα να επικαιροποιηθεί το Μνημόνιο.
Αυτή είναι η ουσία. Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα βρίσκονται στο φόρτε τους και μέσα απ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις φαίνεται και πού θα «κάτσει» η μεγάλη επικαιροποίηση του Μνημόνιου, που θα γίνει το φθινόπωρο, όταν θα σχεδιαστεί ο προϋπολογισμός του 2014 και το καινούργιο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Οταν κατασταλάξουν τα πράγματα σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση, που είναι και η μόνη ουσιαστική, θα καθήσουν και οι κυβερνητικοί εταίροι να «επικαιροποιήσουν» την «προγραμματική συμφωνία» τους. Δηλαδή, να μετατρέψουν το Μνημόνιο σε κείμενο πολιτικής προπαγάνδας, επενδύοντάς το με διάφορα «οραματικά» στοιχεία για το «φωτεινό μέλλον» που μας περιμένει.
Από την εποχή του πρώτου Μνημόνιου ήδη, πριν από τρία χρόνια και κάτι μήνες, όταν ο καθένας έλεγε το κοντό του και το μακρύ του (οι «μνημονιακοί» τάζοντας έξοδο εντός διετίας και οι «αντιμνημονιακοί» σχεδιάζοντας «Ζάππεια» και «Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου»), από τις στήλες αυτής της εφημερίδας υποστηριζόταν ότι το μεν χρέος αποτελεί ένα εργαλείο με στόχο την κινεζοποίηση του ελληνικού λαού, το δε Μνημόνιο θυμίζει κινούμενη άμμο, καθώς θα επικαιροποιείται συνεχώς, προωθώντας την κινεζοποίηση.
Κάθε φορά που έρχεται η τρόικα και μαζί με τους Κουΐσλινγκ των ελληνικών κυβερνήσεων επικαιροποιεί το Μνημόνιο, εκείνες οι παλιές εκτιμήσεις επιβεβαιώνονται. Πλέον, ακόμα και οι πιο απίθανοι έχουν υιοθετήσει τον όρο «κινεζοποίηση» που εμείς εισαγάγαμε στο πολιτικό μας λεξιλόγιο.
Ομως, η συμφωνία σ’ αυτό που είναι πλέον οφθαλμοφανές και αυτονόητο δεν σημαίνει τίποτα, όσο συνοδεύεται από τη μια από ένα πνεύμα ήττας και από την άλλη από απουσία εργατικής πολιτικής οργάνωσης.
