Την ώρα που το πανελλήνιο καταναλώνει σενάρια επί σεναρίων για το σκάνδαλο των υποκλοπών, ένα ακόμη περιστατικό αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, με ωμή και προκλητική καταπάτηση στοιχειωδών συνταγματικών και δικονομικών δικαιωμάτων πολιτών, πέρασε σχεδόν στο ντούκου.
Ομάδα ασφαλιτών χτυπούσε την πόρτα νέας γυναίκας (που πολιτικά ανήκει στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο), ζητώντας της να τους μπάσει στο σπίτι της για να τη «ρωτήσουν ορισμένα πράγματα». Οταν αυτή αρνήθηκε, επέδραμαν στο γειτονικό διαμέρισμα της μητέρας της (που έτυχε να είναι στέλεχος του ΚΚΕ), απαιτώντας επίσης να τους μπάσει στο σπίτι της για να τη «ρωτήσουν για την κόρη της». Οταν και αυτή δεν τους έκανε τη χάρη, άρχισαν να χτυπούν την πόρτα και τους τοίχους, ξεσηκώνοντας όλη τη γειτονιά. Πάνω από δυο ώρες κράτησε η πολιορκία των δυο γυναικών, που την ίδια μέρα κατήγγειλαν το γεγονός στον Τύπο. Οι ασφαλίτες έφυγαν αφήνοντας έντυπο κλήσης της κόρης ως μάρτυρα για την υπόθεση της πρόσφατης ληστείας. Εκαναν, δηλαδή, αυτό που έπρεπε να κάνουν από την αρχή, χωρίς να προσπαθούν να μπουκάρουν σε σπίτια, χωρίς ένταλμα και χωρίς την παρουσία εισαγγελέα.
Πριν λίγες μέρες, ο Σ. Παντσιώτης πιάστηκε με αστυνομική επιχείρηση έξω από το σπίτι του και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στη ΓΑΔΑ για να καταθέσει… ως μάρτυρας. Ο Γ. Ξύδας συνελήφθη με το πιστόλι στον κρόταφο, επίσης για να καταθέσει ως μάρτυρας. Μαζί του οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος ένας φίλος του αλλά και η μητέρα του. Λίγο πιο πριν, ΜΑΤ προσπάθησαν να εισβάλουν στα γραφεία του «Δικτύου». Προχθές ΜΑΤ εισέβαλαν στα γραφεία του ΣΕΚ, κυνηγώντας δημοσιογράφο της εφημερίδας του, που τους φωτογράφισε να κακοποιούν μετανάστες.
Να πάμε λίγο πιο πίσω; Να μιλήσουμε μήπως για την κραυγαλέα δικαστική σκευωρία σε βάρος των Καλαϊτζίδη, Καρασαρίνη και Ασπιώτη, που παραμένουν προφυλακισμένοι, κατηγορούμενοι ως μέλη ανύπαρκτης «τρομοκρατικής οργάνωσης»; ‘Η μήπως θα θεωρηθεί υπερβολικό να μιλήσουμε για τα της «εξάρθρωσης των τρομοκρατικών οργανώσεων», τις δίκες στα έκτακτα στρατοδικεία του Κορυδαλλού και την προκλητική αστυνομικοδικαστική μεταχείριση των πολιτικών κρατούμενων;
Αν θέλουμε να προσεγγίσουμε σωστά το σκάνδαλο των υποκλοπών, πρέπει να το θέσουμε στο γενικότερο πλαίσιο της κρατικής καταστολής την περίοδο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Πρέπει να το δούμε ως τμήμα αυτού του πολέμου, που με τη σειρά του είναι πτυχή του ταξικού πολέμου του κεφάλαιου ενάντια στην εργασία. Η «ασφάλεια» που προσφέρουν στον κόσμο της εργασίας είναι η ασφάλεια της δουλείας και της υποταγής στις αχόρταγες ορέξεις των εκμεταλλευτών. Είναι ο θάνατος και αυτής της περιορισμένης ελευθερίας του καπιταλισμού.
