Ο αναγραμματισμός παραπέμπει στο κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Γενάρη («Η ελπίδα έρχεται»). Η ελπίδα έγινε εφιάλτης διαρκείας. Εγινε μνημονιακή λεπίδα που θερίζει δικαιώματα και λαϊκά εισοδήματα.
Τα ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ μπήκαν στους φορολογικούς λογαριασμούς των εργαζόμενων, που φέτος καλούνται να τα πληρώσουν σε πέντε δόσεις.
Μια φήμη που κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες θέλει την κυβέρνηση να μελετά μεταφορά του «κόστους» του 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση στα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων!
Στο επιτελείο του Κατρούγκαλου, σε στενή συνεργασία με τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας, επεξεργάζονται την τελική μορφή της εκτέλεσης της Κοινωνικής Ασφάλισης, την οποία θα πληροφορηθούμε μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο.
Οι τράπεζες, βεβαίως, ανακεφαλαιοποιούνται για δεύτερη φορά με χρήματα του ελληνικού λαού, μέσα από διαδικασίες εξπρές.
Και οι καπιταλιστές εξακολουθούν να απολαμβάνουν τις ξεχωριστές φοροαπαλλαγές τους, με το καθεστώς να γίνεται πιο άνετο γι' αυτούς (σε προηγούμενα φύλλα της «Κ» αναφερθήκαμε αναλυτικά στις νέες ρυθμίσεις υπέρ του εφοπλιστικού κεφαλαίου και για τον «χαλαρότερο» έλεγχο των κομπιναδόρικων ενδοομιλικών συναλλαγών).
Να μην το ξεχάσουμε: όπως απέδειξε μελέτη που δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο φύλλο μας, αν οι καπιταλιστές δεν επιδίδονταν με ιδιαίτερη μανία στο αγαπημένο τους σπορ της εισφοροκλοπής (πέραν της εισφοροδιαφυγής), αν δηλαδή πλήρωναν τις βεβαιωμένες ασφαλιστικές εισφορές των επιχειρήσεών τους, τα ασφαλιστικά ταμεία των εργατών και εργαζόμενων μισθωτών δε θ' αντιμετώπιζαν σήμερα πρόβλημα επιβίωσης. Ουδείς, όμως, τους ζητά να μην φοροκλέπτουν, ουδείς τους ελέγχει, ουδείς βάζει χέρι στα υπερκέρδη τους.
Η ζωή συνεχίζεται με… μνημονιακή συνέπεια. Ούτε μία (αριθμός 1) από τις αντεργατικές και αντιλαϊκές ρυθμίσεις της προηγούμενης πενταετίας δεν έχει καταργηθεί. Ακόμα και κάτι ανούσιες ψευτοαλλαγές που έκανε η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων στο πρώτο πεντάμηνο καταργήθηκαν, για να επανέλθει ακέραιο το πλαίσιο των Μνημονίων 1 και 2.
Πάνω σ' αυτό το εφιαλτικό πλαίσιο προστίθενται το ένα μετά το άλλο τα μέτρα του Μνημόνιου-3, κάνοντάς το ακόμα πιο εφιαλτικό, ακόμα πιο αβάσταχτο. Εργάτες, αγρότες, εργαζόμενοι μικροαστοί έχουν μπει σε μια πρέσα, η οποία τους στύβει ολοένα και περισσότερο. Διότι η ντόπια κεφαλαιοκρατία και οι ιμπεριαλιστές δανειστές θεωρούν ότι «υπάρχει ακόμα λίπος».
Αυτή η διαδικασία κινεζοποίησης του ελληνικού λαού έχει ιστορικό χαρακτήρα: ή θα παγιωθεί για πολλά χρόνια ή θα υπάρξει ανάσχεσή της, μέσα από αντιστάσεις που δε θα θυμίζουν σε τίποτα αυτές που έχουμε γνωρίσει ως τώρα και που αποδείχτηκαν εντελώς αναποτελεσματικές.
Αν, όμως, αυτό καταντήσει «ελπίδα και προσμονή», απλούστατα δε θα έρθει. Οι πρωτοπόροι εργάτες οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν αυτό και ν' αρχίσουν να βγαίνουν έξω από τον «παραδοσιακό» φαύλο κύκλο, προετοιμάζοντας την ενότητά τους σ' ένα ανώτερο, πολιτικό-επαναστατικό επίπεδο.
ΥΓ. Στο μεταξύ, το φουσκωμένο λόγω του καιρού Αιγαίο γίνεται καθημερινά υγρός τάφος για προσφυγόπουλα και πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν στη «γη της επαγγελίας».
