Υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος περιέγραψε ως εξής στην «Εφ.Συν.» την κυβερνητική γραμμή έναντι της απεργίας των εκπαιδευτικών: «Θα περιμένουμε έως ότου δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν τα δάνειά τους. Διότι, ως γνωστόν, οι αποδοχές τους κόβονται για όσες μέρες απεργούν». Η κυνική αυτή δήλωση μεταδόθηκε, πάντα ανώνυμα, και από διάφορα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα την ίδια μέρα.
Γιατί να μας εκπλήσσει ο πολιτικός κυνισμός της κυβέρνησης; Σ’ έναν πόλεμο το κάθε στρατόπεδο επιστρατεύει τα μέσα που θα του επιτρέψουν να νικήσει. Και το αντίπαλο στρατόπεδο ψάχνει να βρει τα αντίμετρα για να μπορέσει να νικήσει αυτό.
Δεν χρειαζόμασταν τη δήλωση του ανώνυμου κυβερνητικού αξιωματούχου για να καταλάβουμε ότι αυτή θα είναι, σε πρώτη φάση, η κυβερνητική τακτική. Με όπλο τη φτώχεια προσπαθεί να οδηγήσει τον απεργιακό αγώνα σε εκφυλισμό, πριν αυτός ξεκινήσει. Το μόνο που θα χάσετε είναι λεφτά από το μισθό σας, χωρίς να κερδίσετε τίποτα, είναι το τρομο-μήνυμα που στέλνει η συγκυβέρνηση στους εκπαιδευτικούς, σε μια προσπάθεια να κάμψει το ηθικό τους και να κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα τη συμμετοχή τις πρώτες μέρες της απεργίας.
Αρα, το πρώτο που πρέπει ν’ ακυρωθεί είναι αυτό και μόνο οι ίδιοι οι καθηγητές, με τη μαζική συμμετοχή τους στον αγώνα, ακόμα κι αν έχουν επιφυλάξεις, μπορούν να το ακυρώσουν.
Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν το ομολογεί αυτό, αλλά διαρρέει την εκτίμησή της ότι οι καθηγητές είναι εξοντωμένοι οικονομικά και δε θα μπορέσουν ν’ αντέξουν πολύ χρόνο. Τα παπαγαλάκια, επίσης, λένε, ότι σε πρώτη φάση η κυβέρνηση θ’ ακολουθήσει «αμυντική» τακτική, περιμένοντας τη φτώχεια να λυγίσει την απεργία. Για πόσο, όμως, μπορεί να περιμένει η συγκυβέρνηση; Τα ίδια τα δικά της παπαγαλάκια θα κάνουν προπαγάνδα με τις «χαμένες ώρες», για να συκοφαντήσουν τους απεργούς και να υποδαυλίσουν τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Επομένως, η κυβέρνηση σύντομα θα περάσει από την άμυνα στην επίθεση, βάζοντας μπροστά σχέδιο επιστράτευσης.
Τα αναφέρουμε όλ’ αυτά για να πούμε πως ποτέ ένας τέτοιος αγώνας δεν είναι εύκολος και ποτέ δεν εξαρτάται μόνο από τους απεργούς, μολονότι αυτοί έχουν πάντοτε τον πρώτο λόγο. Χρειάζεται και η αλληλεγγύη. Και πρέπει να παραχθούν από νωρίς «γεγονότα» τέτοια που θα κάνουν τη συγκυβέρνηση να πονέσει. Τέτοιες απεργίες ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα είναι «υγιεινός περίπατος» στην κλασική διαδρομή των αθηναϊκών διαδηλώσεων. Ειδικά όταν βρισκόμαστε σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και ασφυκτικής επιτήρησης από τους διεθνείς τοκογλύφους. Γι’ αυτό και ό,τι γράφεται στα πανό και τις αφίσες δεν πρέπει να είναι βερμπαλισμός, αλλά δέσμευση που γίνεται άμεσα πράξη.