Ο καπιταλισμός γεννά το φασισμό. Οχι μόνο εξαθλιώνοντας τα εργαζόμενα στρώματα και ωθώντας τα πιο καθυστερημένα στρώματά τους στον απόλυτο ανορθολογισμό, αλλά και παράγοντας την πρώτη ύλη από την οποία τα φασιστικά μορφώματα δημιουργούν το ιδεολογικό τους βάθρο. Εθνικισμός, ρατσισμός, φαλοκρατισμός και διάφοροι άλλοι, παρόμοιας ποιότητας, –ισμοί ενυπάρχουν στην αστική ιδεολογία, πριν συνυφανθούν σε ενιαίο σύνολο από το φασισμό.
Ο φασισμός είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την εξουσία της αστικής τάξης. Λειτουργεί αποπροσανατολιστικά για εργαζόμενες μάζες που καταστρέφονται από τις κρίσεις, λειτουργεί ως δύναμη κρούσης ενάντια σε «ενοχλητικά» κομμάτια, συντηρεί και απλώνει στην κοινωνία τις πιο επιθετικές δοξασίες της αστικής ιδεολογίας.
Ο φασισμός μπορεί να λειτουργήσει και ως δύναμη εξουσίας, στην περίπτωση που το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στα καθήκοντα που του έχει αναθέσει η τάξη των καπιταλιστών.
Ο φασισμός, όταν σημειώνει άνοδο, αμφισβητεί και το κοινοβουλευτικό σύστημα και εξ αυτού του γεγονότος δημιουργούνται αντιθέσεις ανάμεσα στα φασιστικά μορφώματα και τους πολιτικούς φορείς της αστικής-κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Δημιουργείται έτσι ένα ζευγάρι αντιθέσεων. Από τη μια, ο καπιταλισμός, το σύστημά του και το κράτος του χρειάζονται το φασισμό και η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι αναγκασμένη να τον χαϊδεύει, γιατί προέρχονται από την ίδια μήτρα. Από την άλλη, ο φασισμός επιτίθεται στο κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα κι αυτό είναι υποχρεωμένο να αμύνεται, αυτοπροστατευόμενο.
Μια προσπάθεια διαχείρισης, σε πρακτικό επίπεδο, αυτών των αντιθέσεων ζούμε τις τελευταίες μέρες, με τις συλλήψεις ηγετικών και κατώτερων στελεχών του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής.
Πυρήνας αυτής της διαχείρισης είναι ο διαχωρισμός της νεοναζιστικής συμμορίας σε δυο κομμάτια, ένα «νόμιμο» και ένα «παράνομο», έτσι που να προκύψει ένα ελεγχόμενο μόρφωμα, το οποίο θα έχει εξομαλυνθεί, ώστε να μη θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα του συστήματος.
Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή αυτής της επιχείρησης, η οποία μάλιστα δεν εξελίσσεται ομαλά, καθώς ήδη παρατηρούνται συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικά κέντρα, οι οποίες οδηγούν σε «ατυχήματα», όπως η προκλητική μη προφυλάκιση τριών ηγετικών στελεχών της νεοναζιστικής συμμορίας.
Η αστική δημοκρατία μάς δείχνει για μια ακόμη φορά το πραγματικό της πρόσωπο, το πρόσωπο της δικτατορίας του κεφαλαίου. Η συντριβή του φασισμού είναι υπόθεση του λαού και προϋποθέτει αγώνα αντικαπιταλιστικό.