Ο μανιχαϊστικός λόγος επανέρχεται με δριμύτητα στην προεκλογική προπαγάνδα των αστικών κομμάτων. Του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που προσπαθούν να μπετονάρουν το δικομματικό σκηνικό, ώστε η επιλογή εξουσίας να αφορά τους δυο τους και κανέναν άλλο.
Για «σύγκρουση δύο κόσμων» μιλούν και οι δύο μονομάχοι του νέου δικομματισμού. Και την περιγράφουν ο καθένας με τον τρόπο που τον βολεύει.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο κόσμοι που συγκρούονται είναι από τη μια η «αναβαπτισμένη νεοφιλελεύθερη και ακραία Δεξιά όλων των μορφών της, με βασικό πόλο το μεταμορφωμένο κόμμα της ΝΔ», και από την άλλη οι «προοδευτικές δυνάμεις του τόπου», με ηγέτη τον ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά.
Για τη ΝΔ, οι δύο κόσμοι που συγκρούονται είναι από τη μια ο κόσμος «της αυταπάτης και του ψέματος, που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ», και από την άλλη ο κόσμος «της παραγωγής και της εξωστρέφειας, που εκφράζει η ΝΔ».
Εύκολα διαπιστώνει κάποιος πως τα δίπολα που έχουν κατασκευάσει τα προπαγανδιστικά επιτελεία των δύο κομμάτων διαφέρουν. Το νεοδημοκρατικό δίπολο μοιάζει αδέξιο, καθώς είναι ασαφές και γενικόλογο, ενώ το συριζαϊκό πιο δουλεμένο, καθώς περιλαμβάνει κοινωνικές αναφορές. Ομως μ' αυτά ας ασχοληθούν οι «πολιτικοί αναλυτές» του αστικού Τύπου.
Περιττεύει να σημειώσουμε ότι αυτοί οι δυο κόσμοι είναι κατασκευασμένοι από την αρχή μέχρι το τέλος. Πρόκειται για ένα ψευτοδίλημμα, το οποίο τίθεται δεκαετίες τώρα κατά τις προεκλογικές περιόδους, με μοναδικό σκοπό να εγκλωβίσει τις εργαζόμενες μάζες στο μαντρί του ενός ή του άλλου αστικού κόμματος εξουσίας και, τελικά, στη λογική της ίδιας της αστικής εξουσίας. Η «ελεύθερη επιλογή» ανάμεσα σε διαφορετικές αστικές δυνάμεις, οι οποίες υπηρετούν -η καθεμιά με τον τρόπο της- το σύστημα, είναι η δύναμη του καπιταλισμού.
Πλέον δεν υπάρχουν ούτε αυτές οι μικροδιαφορές στη διαχείριση της αστικής εξουσίας, που ξεχώριζαν παλαιότερα τη Δεξιά από την Αριστερά του αστικού στρατοπέδου. Πλέον, η πολιτική είναι δεδομένη ακόμα και στις λεπτομέρειές της, επειδή η κρίση σμίκρυνε έως εξαφάνισης τις δυνατότητες διαφοροποιήσεων. Εμεινε μόνο η βιαιότητα της κομματικής αντιπαράθεσης στα λόγια.
Εδώ και οχτώ χρόνια εφαρμόζεται η ίδια πολιτική, με σκυταλοδρομία κομμάτων και κυβερνήσεων, μολονότι κατά τις προεκλογικές περιόδους η αντιπαράθεση χτυπάει κόκκινο. Κάποιες φορές, οι θανάσιμοι αντίπαλοι χρειάστηκε να συνεργαστούν για να προωθήσουν αυτή την πολιτική. Εγινε ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ το 2011, ανάμεσα στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ το 2012, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι τον Ιούλη και τον Αύγουστο του 2015. Αυτοί που είτε μαζί είτε «χώρια» διαμόρφωσαν ένα σκηνικό εργασιακής και κοινωνικής βαρβαρότητας, το οποίο έχουν φορέσει σαν ατσάλινο ζουρλομανδύα στον ελληνικό λαό, θέλουν τώρα να μας πείσουν ότι εκπροσωπούν δυο αλληλοαποκλειόμενους κόσμους!
Υπάρχουν πράγματι δυο κόσμοι. Ο κόσμος της δουλειάς και της δημιουργίας, από τη μια, ο κόσμος της εκμετάλλευσης και του παρασιτισμού, από την άλλη. Μόνο που βρισκόμαστε σε μια φάση μονόπλευρου πολέμου. Ο κόσμος του κεφαλαίου επιτίθεται, ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί καν να αμυνθεί. Για ν' αρχίσει να το κάνει, θα πρέπει να βγει έξω από τις διαδικασίες του αστικού κοινοβουλευτισμού.
