Τσίπρας και Καμμένος αγκαλιάστηκαν ξανά στο Ζάππειο και έδωσαν όρκους αιώνιας αγάπης.
Ο Λαζαρίδης, που τους χτυπούσε παλαμάκια από κάτω, δυο μέρες μετά «την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια», προκαλώντας πανικό στις γραμμές τους. Ολοι μαζί αρχίζουν να ψάχνουν αν υπάρχουν και άλλοι έτοιμοι ν' ακολουθήσουν τον Λαζαρίδη, πόσοι και ποιοι είν' αυτοί.
Το Μαξίμου καταγγέλλει στήσιμο αποστασίας από Μαρινάκη και Σαββίδη. Ο Καμμένος καλεί τους εισαγγελείς να επέμβουν, γιατί επιχειρείται… κατάλυση του πολιτεύματος.
Ο Τσίπρας πηγαίνει στο Λονδίνο για να σαγηνεύσει τους «επενδυτές» του Σίτι. Συναντιέται και με την Τερίζα Μέι από την οποία… ζητάει την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Ο Μητσοτάκης πετάγεται μέχρι το Βερολίνο για να παρουσιάσει την εναλλακτική οικονομική πρόταση της ΝΔ, αλλά βρίσκει κλειστές πόρτες στην καγκελαρία, μολονότι είχε φροντίσει να ταχθεί υπέρ της δημιουργίας ευρωπαϊκών στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών σε χώρες εκτός ΕΕ.
Ο Λαζαρίδης επισκίασε το Ζάππειο και πλέον «περιμένουμε με αγωνία» τη μονομαχία Αλέξη-Κούλη στη Βουλή, σε μια προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την απόφαση του Eurogroup σχετικά με τη μετα-μνημονιακή περίοδο.
Ο Θεοδωράκης ετοιμάζεται να «την κάνει» από το ΚΙΝΑΛ, ενώ βουλευτής του δηλώνει πως το Ποτάμι μπορεί «να βάλει πλάτη» για να στηρίξει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως τους ΑΝΕΛ.
Ο Ζάεφ δίνει συγχαρητήρια στον Κοτζιά γιατί πάλεψε για να πάρει η Βόρεια Μακεδονία ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων «σαν να επρόκειτο για τη δική του χώρα» (πλην όμως σκόνταψε στο βέτο Γαλλίας, Ολλανδίας και Δανίας, που αφορούσε την Αλβανία, η οποία όμως πάει πακέτο με τη Μακεδονία).
Ενα τεράστιο πολιτικό γιουσουρούμ εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας τις τελευταίες μέρες. Με φαιδρότητες, με κακίες, με λυκοφιλίες που διαλύονται και καινούργιες που συνάπτονται, με αναλύσεις επί αναλύσεων για την κυοφορούμενη νέα αναδιάταξη του κοινοβουλευτικού πολιτικού σκηνικού. Αστέρες σαν τον Γιώργο Λαζαρίδη, τη Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, τη Σοφία Βούλτεψη, τον Γιώργο Αμυρά, την Εύη Καρακώστα παρελαύνουν καθημερινά από τα μικρόφωνα και οι αφόρητες παπάρες τους γίνονται «talk of the town», όπως λένε.
Το κλίμα θυμίζει έντονα προ-προεκλογική περίοδο. Τότε που τα επιτελεία παραγγέλλουν μετρήσεις, τις μελετούν και παίρνουν τις αποφάσεις τους. Μπορείτε να φανταστείτε τι πρόκειται να γίνει έτσι και προκηρυχτούν εκλογές το φθινόπωρο. Μαυρισμένοι, χορτάτοι από τις ψαροκατανύξεις, ξεκούραστοι, θα ριχτούν στον «υπέρ πάντων αγώνα». Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο. Και για τους Ελληνες, ασφαλώς, που έχουν αναλάβει εργολαβικά να εκπροσωπούν.
Στο μεταξύ, τα «χαρτιά» επιβεβαιώνουν -πέραν κάθε αμφιβολίας πλέον- ότι το μετα-Μνημόνιο δεν είναι παρά η συνέχιση του Μνημόνιου (δείτε στο σαλόνι αυτού του φύλλου). Ποιος, όμως, δίνει σημασία στα «χαρτιά»; Σημασία έχει τι λένε ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης και οι υπόλοιποι. Πόσους θα καταφέρει να κοροϊδέψει καθένας από δαύτους.
Γι' αυτό σας λέμε. Μακριά από την αστική πολιτική. Μακριά από τον κοινοβουλευτισμό της απάτης. Οχι αναχωρητές, αλλά μαχητές για να χτίσουμε μια άλλη πολιτική, ταξική, μαχόμενη, επαναστατική.
