Είχε κλείσει η ύλη της «Κ», όταν ο Καραμανλής ανέβηκε στο βήμα της Βουλής για να μιλήσει για τον προϋπολογισμό, όμως το επιτελείο του Μαξίμου είχε φροντίσει από το πρωί να δημιουργήσει το απαραίτητο κλίμα: «Αλλάζει την ατζέντα ο Καραμανλής. Αντί του ανασχηματισμού, ανοίγει την αναθεώρηση του Συντάγματος».
Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Ειδικά μετά το κάζο με το «βασικό μέτοχο», αναγκαστικά θα άνοιγε μια διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Και επ’ ευκαιρία, ας χώσουμε και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, καταργώντας αυτόν τον «αναχρονισμό» της συνταγματικής απαγόρευσής τους.
Κάθε αλλαγή που γίνεται στο Σύνταγμα είναι σε συντηρητική κατεύθυνση. Ως προς αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλωστε, τα συντάγματα αποτυπώνουν αυτό που ήδη υπάρχει (σε αντίθεση με τους κοινούς νόμους) και η κατάσταση τα τελευταία χρόνια, σε όλα τα επίπεδα, κινείται σταθερά στον αστερισμό της συντήρησης. Δεν θα δυσκολευτεί καθόλου, λοιπόν, ο Καραμανλής να εξασφαλίσει την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία για να καταργήσει το κρατικό μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεδομένου ότι αυτή είναι παλαιόθεν και η θέση του Γιωργάκη.
Αν γράφουμε αυτό το σημείωμα δεν είναι για να χτυπήσουμε το καμπανάκι για την επερχόμενη συντηρητική αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία άλλωστε θα πάρει καιρό, αλλά για να σημειώσουμε με έμφαση ότι εκείνο που επιχειρείται είναι ένας ακόμη αποπροσανατολισμός.
Την ώρα που ψηφίζεται ένας ακόμη αντιλαϊκός προϋπολογισμός, οι συνέπειες του οποίου θα αρχίσουν να φαίνονται σε λίγες μέρες, την ώρα που ο ΣΕΒ με ιταμό τρόπο ζητάει την αχρήστευση κι αυτών ακόμα των Συλλογικών Συμβάσεων με τους μισθούς πείνας, την ώρα που σαρώνονται στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα, την ώρα που η καταστολή και η παρακολούθηση των πολιτών παίρνουν εφιαλτικό χαρακτήρα, το πολιτικό σύστημα ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια διαδικασία φλυαρίας και ανούσιων διαξιφισμών, που θα σκεπάσει τα πάντα. Αφήνοντας στο μπαγκράουντ να κάνει κουμάντο ο αυτόματος πιλότος της λιτότητας, των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, της ανεργίας.
Δεν βλέπουμε, βέβαια, κανένα κίνδυνο εμπλοκής των εργαζόμενων στις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης. Με αδιαφορία θα τις αντιμετωπίσουν, όπως και όλες τις διαδικασίες που γίνονται στη Βουλή. Μια αδιαφορία που μετατρέπεται σε όπλο του συστήματος, το οποίο αφήνει ανενόχλητο να καθορίζει μόνο του την ατζέντα. Η ατζέντα τώρα γράφει «Σύνταγμα», αύριο θα γράψει «ανασχηματισμός», μεθαύριο «εκλογές». Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να την αλλάξουν. Αλλά δεν κάνουν και τίποτα για να την αλλάξουν. Να ορίσουν τη δική τους ατζέντα, που θα περιλαμβάνει τα δικά τους προβλήματα, και να σύρουν τους πολιτικούς σ’ αυτή. Οχι σε μια συζήτηση με φλυαρίες, όχι σε μια συζήτηση με συναίνεση και συναντίληψη, αλλά σ’ έναν σκληρό αγώνα για το ποιος θα κερδίσει.