Οι Κρήτες αγρότες έφτασαν στο λιμάνι του Πειραιά και έμειναν εκεί. Δεν πραγματοποίησαν την πορεία τους προς το κέντρο της Αθήνας, καθώς βρήκαν απέναντί τους τα ΜΑΤ. Μολονότι διέθεταν βαριά μηχανήματα, που θα μπορούσαν ν’ ανοίξουν δρόμο και να κάνουν την πορεία τους, έμειναν επί διήμερο εγκλωβισμένοι στο λιμάνι, περιοριζόμενοι σε εκτονωτικές αψιμαχίες με ζαρζαβατικά και εισπνέοντας πολλαπλάσια ποσότητα χημικών.
Η κινητοποίησή τους ελέγχθηκε πολύ καλά από τους «πράσινους» αγροτοσυνδικαλιστές, ώστε να μην ξεφύγει από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Στη συνέχεια εξελίχτηκε σε μια αντικυβερνητική φιέστα, στη διάρκεια της οποίας παρέλασαν στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Μέχρι που έδωσε την παράστασή του και ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, οπότε δόθηκε το σύνθημα της επιβίβασης στα πλοία και της αναχώρησης.
Οι Θεσσαλοί φτωχοί αγρότες, με μια σημαντική (αν και εμφανώς μικρότερη από παλαιότερες εποχές) «δύναμη πυρός», καθοδηγούμενοι από τους αγροτοσυνδικαλιστές της ΠΑΣΥ του Περισσού, έστησαν το πιο «ουδέτερο» μπλόκο στην εθνική οδό. Ουδέτερο από την άποψη της πίεσης που ασκούσε. Οταν οι «γαλάζιοι» διέλυσαν το κομβικό μπλόκο των Τεμπών και οι «γαλαζοπράσινοι» τα μπλόκα της Φθιώτιδας και των Μικροθηβών, περιορίστηκαν απλώς να μείνουν τέσσερις μέρες ακόμη, χωρίς να προχωρήσουν σε καμιά αναβάθμιση, καμιά κλιμάκωση του αγώνα τους. Παρέμειναν «ωσεί παρόντες» από αγωνιστική άποψη, εκπέμποντας αντικυβερνητικά και αντι-ΕΕ συνθήματα και διατυπώνοντας αιτήματα χωρίς καμιά διεκδικητική πίεση. Στη συνέχεια, αποχώρησαν, «με το κεφάλι ψηλά», όπως ανακοίνωσαν, και έδωσαν αγωνιστικό ραντεβού… στο Κιλελέρ, στην κομματική εκδήλωση που οργανώνει ετησίως ο Περισσός.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση υπέστη σημαντική πολιτική φθορά από την κινητοποίηση των αγροτών. Ομως, η πολιτική της παρέμεινε αλώβητη. Τα ψίχουλα του «πακέτου Χατζηγάκη» μειώνουν ελάχιστα τη ζημιά που υπέστησαν οι παραγωγοί και θα επιταχύνουν το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι «γαλαζοπράσινοι» αγροτοπατέρες χτύπησαν πισώπλατα (και) αυτό το κίνημα. Δεν μπορούσαν, όμως, οι δυνάμεις που παρέμειναν στα μπλόκα να τραβήξουν τον αγώνα; Η απάντηση είναι ότι μπορούσαν, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό, γιατί δεν υπήρχε πολιτική βούληση γι’ αυτό. Δεν υπήρχε τέτοιος στόχος, γι’ αυτό και δεν υπήρχε σχέδιο πέρα από μια ολιγοήμερη «άσφαιρη» παρουσία.
Για μια ακόμη φορά οι φτωχοί αγρότες εμφανίστηκαν στο προσκήνιο όχι ως αγωνιστές αλλά ως διαμαρτυρόμενοι. Εμφανίστηκαν όχι αποφασισμένοι να κάνουν το παν για να κερδίσουν κάτι ουσιαστικό, αλλά περισσότερο σαν ντεκόρ για τα κόμματα της αντιπολίτευσης.