O συνδικαλισμός δεν είναι μόνο ταξικός, αλλά και διαταξικός καθώς πια έχει εμπεδωθεί ο δρόμος της συναίνεσης με τα συνδικάτα.
Τα ‘λεγαν μερικοί, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, ότι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η ελληνική οικονομία θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Δηλαδή, αυτό που ποτέ δεν υπήρξε… Τώρα: Ανεργία στα ύψη, ανταγωνιστικότητα άρρωστη, επενδύσεις ανύπαρκτες, και εκατομμύρια Ελληνες δεσμώτες των δανείων. Απτή η πραγματικότης. Την οποία δεν διαμορφώνει η «απογραφή», όπως αρέσκονται να λένε οι τέττιγες του μπατιρημένου «εκσυγχρονισμού».
Tα γεγονότα άκρως αποκαλυπτικά δεν αφήνουν πια καμία αμφιβολία για το τι συνέβη όλα τα προηγούμενα χρόνια. Tο Eθνικό Συμβούλιο Pαδιοτηλεόρασης, κατ’ ευφημισμόν ανεξάρτητη αρχή, είχε πλήρως υποταχθεί στα κελεύσματα της εξουσίας και των πατρώνων της, εκδίδοντας σωρηδόν πιστοποιητικά διαφάνειας, κοινώς διαπιστευτήρια για τη μονοπώληση των δημοσίων έργων και των λοιπών κρατικών προμηθειών. Tα ίδια τα μέλη της ανεξάρτητης αρχής υπονόμευσαν τον ανεξάρτητο και αυτόνομο χαρακτήρα της.
Κάποτε η Ελλάδα «εξήγαγε» μετανάστες που συνέβαλαν στο «γερμανικό θαύμα» κ.λπ., και έζησαν την εκμετάλλευση, τις ταπεινώσεις και τον υφέρποντα ή ρητό ρατσισμό των «ανεπτυγμένων» Ευρωπαίων. Σήμερα «εισάγουμε» μετανάστες που συμβάλλουν στην οικονομική ζωή της χώρας (γεωργία, οικοδομές, κακοπληρωμένα επαγγέλματα, κ.λπ). Τόσο βραχεία είναι λοιπόν η μνήμη μας; Τόσο σύντομα λησμονήσαμε τα δικά μας βάσανα και εκτονώνουμε τα ψυχικά μας απωθημένα εις βάρος αυτών που στηρίζουν την οικονομία της χώρας μας;
Στρατιωτικός αξιωματούχος δηλώνει ότι για πρώτη φορά 18χρονοι και 19χρονοι Βρετανοί στρατιώτες που βρίσκονται στο Ιράκ αναγκάζονται να κανονίσουν τις τυπικές λεπτομέρειες για τη διαθήκη τους σε περίπτωση θανάτου, συναισθανόμενοι την αυξημένη επικινδυνότητα της αποστολής τους.