♦ Και πάλι στους δρόμους. Ασφαλιστικό – Ακρίβεια – Λιτότητα – Ανεργία. 24ωρη Απεργία 13/2 (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ)
Εκείνο που πραγματικά είναι συγκλονιστικό στην αφίσα είναι το…«και πάλι στους δρόμους». Μη το βλέπετε απλό. Εχει πολλές πλευρές. Η πρώτη είναι η… κανονική. Αν το επίπεδο ζωής που περνάει η εργατική τάξη και η νεολαία, που περιγράφεται με τα τέσσερα μεγαλύτερα προβλήματα, είναι στοιχειωδώς ανάλογο των κινητοποιήσεων και των αγώνων που γίνονται. Αν δηλαδή οι…δρόμοι είναι ανάλογοι της οξύτητας των προβλημάτων. Η απάντηση από τον οποιοδήποτε «απλό» εργαζόμενο είναι ότι και βέβαια δεν είναι. Αυτό προς το παρόν μας αρκεί. Υπάρχει όμως και μια μη κανονική πλευρά για τους υπηρετούντες το σύστημα, για τους οπαδούς της αστικής νομιμότητας, για τους θεράποντες του κράτους, τους εραστές των τηλεπαραθύρων, τους μονίμως προβοκατορολογούντες, τους ειρηνόφιλους χαλβάδες. H μη κανονική πλευρά των δρόμων είναι ότι έχουν καθιερώσει και θέλουν να εμπεδώσουν σε όλους τους συμμετέχοντες, ότι ο δρόμος των διαδηλώσεων δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένας ωραιότατος υγιεινός περίπατος από το Πεδίο του Αρεως ή από την πλατεία Κοτζιά ή από την Ομόνοια στη Βουλή. Ο δρόμος είναι απλά φώναγμα συνθημάτων, παρέλαση «δυναμικών» μπλοκ με ποδοβολητά – ποιον απειλούν άραγε; – χάπενινγκ και τα υπόλοιπα καραγκιοζιλίκια, στα οποία έχει εξειδικευτεί το ΣΕΚ (προσωπική απορία: τι επαναστατικότητα έχουν ανακαλύψει ορισμένοι στους ΣΕΚίτες; Τι πίνουν και δεν μας δίνουν;) και το απαιτούμενο καμάκι (όταν πας βόλτα καμάκι θα κάνεις, τι θα κάνεις;). Το μόνο που μένει είναι να συμβουλεύονται το Αστεροσκοπείο Αθηνών για το πότε θα έχει λιακάδα, για να γίνονται οι διαδηλώσεις-περίπατοι ευχάριστοι και ωραίοι. Το δεύτερο δεδομένο, λοιπόν, είναι ότι οι δρόμοι για τη ΓΣΕΕ, το ΠΑΜΕ και τους παρατρεχάμενους είναι οι υγιεινοί και ωραίοι περίπατοι. Ας ρωτήσουμε, όμως, και έναν γραφειοκράτη της ΓΣΕΕ, έναν επαγγελματία γραφειοκράτη συνδικαλιστή, από αυτούς που δυστυχώς ηγούνται του κινήματος, τι θέλουν να πουν με το «και πάλι στους δρόμους». Ο άνθρωπος θα σου απαντήσει με βάση τα συμφέροντά του (μη το πούμε με βάση τα ταξικά του συμφέροντα γιατί θα το χ… τελείως). Θα σου πει ότι, επειδή στους δρόμους πάντα δεν έχει λιακάδα, επειδή έχει πολύ καυσαέριο, επειδή πηγαίνει στη δουλειά του με «ίδια» μέσα, με τα πόδια του, πρέπει οπωσδήποτε να παίρνει οδοιπορικά και βαρέα ένσημα. Θα μου πει κάποιος: διακωμωδείς τα εργατικά αιτήματα, ταυτίζεσαι με την αντίδραση. Θα ρωτήσω: Η γραφειοκρατία ανήκει στην εργατιά; Ακου… «και πάλι στους δρόμους». Οι απατεώνες.
♦ Ελαστικές εργασιακές σχέσεις – Υποβάθμιση παιδείας-υγείας – Ιδιωτικοποιήσεις – Λιτότητα – Ακρίβεια – Ανεργία. Φτάνει πια. Απεργία 13/2 (ΑΔΕΔΥ)
Εδώ, όπως βλέπετε, οι πεφωτισμένοι ηγέτες της ΑΔΕΔΥ προσθέσανε τα προβλήματα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της υποβάθμισης της παιδείας και της υγείας, τις ιδιωτικοποιήσεις. Σοβαρότατα προβλήματα. Για την επίλυση των οποίων η γραφειοκρατία της ΑΔΕΔΥ έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό της, βεβαίως, βεβαίως. Στην αφίσα, όμως, βάλανε το χιλιοπαιγμένο «φτάνει πια». Δεν τους παρεξηγούμε. Ηταν κουρασμένοι από τη μάχη που δίνουν ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης. Τόσο κουρασμένοι και αφοσιωμένοι στη μάχη αυτή, που ξέχασαν να γράψουν στην αφίσα ότι η απεργία γίνεται για το Ασφαλιστικό! Αμέσως να σχολιάσετε. Τι χαμογελάτε; Ο δαίμων του γραφειοκράτη χτύπησε.