♦ Τί κάνει νιάου-νιάου
Ας παραβλέψουμε, προς στιγμήν την οργή από την προκλητικότητα αυτού του Γκαργκάνα, του σοσιαλδημοκράτη νεοφιλελεύθερου, και ας μείνουμε στην ουσία των όσων είπε για το Ασφαλιστικό. Αρχικά, λοιπόν, έκανε λόγο για γενική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Αυτό προφανώς δεν άρεσε στην κυβέρνηση (παραήταν απότομο) και του μήνυσε να τα μαζέψει. Γι’ αυτό και ο Γκαργκάνας έστειλε «διευκρινιστική» δήλωση, στην οποία έλεγε ότι δεν μίλησε για γενική αύξηση των ορίων ηλικίας, αλλά για μείωση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.
Ποιες είναι οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις; Πρώτα-πρώτα τα Βαριά και Ανθυγιεινά, που οι ασφαλισμένοι βγαίνουν στη σύνταξη 5 χρόνια πριν από τους άλλους. Ακολουθούν οι γυναίκες (πριν το νόμο Σιούφα), που επίσης βγαίνουν στη σύνταξη 5 χρόνια πριν τους άντρες. Τέλος, διάφορες κατηγορίες εργατών, όπως οι οικοδόμοι και οι εργάτες καθαριότητας, καθώς και κάποιες κατηγορίες στα Ειδικά Ταμεία. Ε, αν βάλουμε κάτω όλες αυτές τις περιπτώσεις, θα δούμε ότι αθροιστικά ξεπερνούν το μισό των εργαζόμενων. Πέντε χρόνια αύξηση είναι ό,τι πρέπει. Υστερα, αφού θα έχει γίνει η εξίσωση, μπορούν σε μια επόμενη φάση να πάνε και σε μια γενική αύξηση των ορίων ηλικίας, π.χ. στα 67, που είναι ο στόχος τους.
♦ Πολλαπλής χρησιμότητας
Σημειώθηκε και στις στήλες του αστικού Τύπου, αλλά καλό είναι να σημειωθεί και εδώ. Η αθωωτική απόφαση στη δεύτερη δίκη για την υπόθεση ΕΛΑ έχει σημασία όχι μόνο για τους κατηγορούμενους στη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και για τους κατηγορούμενους στην υπόθεση 17Ν. Πρώτο, έχει σημασία γενική. Διότι χτυπάει το αλάθητο του Διώτη, του Νασιάκου και του Σύρου, που μέχρι τώρα θεωρούνταν κάτι σαν το αλάθητο του πάπα από τα δικαστήρια. Σ’ έστειλαν κατηγορούμενο αυτοί οι τρεις; Τότε θεωρείσαι a priori ένοχος και οφείλεις να αποδείξεις την αθωότητά σου για καθεμιά από τις κατηγορίες που σου προσήψαν. Είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που αυτό έσπασε. Η πλειοψηφία του συγκεκριμένου δικαστηρίου είπε όχι στη δικογραφία που κατασκεύασαν οι «τρομομάγειροι» της Αντιτρομοκρατικής.
Δεύτερο, έχει σημασία ειδική για τους περισσότερους από τους κατηγορούμενους, που καταδικάστηκαν με καταθέσεις συγκατηγορούμενων.
Τρίτο, στο σκέλος που απορρίπτει την αρχή της συλλογικής ευθύνης, αναφερόμενη στον Χρ. Τσιγαρίδα, έχει σημασία για την ηθική αυτουργία με την οποία καταδικάστηκε ο Αλ. Γιωτόπουλος για όλες τις πράξεις της 17Ν. Η λογική της ηθικής αυτουργίας και της ψυχικής συνδρομής, που εφαρμόστηκε στην πρώτη δίκη για τον ΕΛΑ, είναι ακριβώς η ίδια.
Αυτή η απόφαση, λοιπόν, είναι πολλαπλής χρησιμότητας και πρέπει να αξιοποιηθεί «δυνατά».
♦ Ζητείται αυτοκριτική
Υπήρξαν μερικοί που υποστήριξαν την άποψη ότι η ανάληψη από τον Χρήστο Τσιγαρίδα της πολιτικής ευθύνης για τη συμμετοχή του στον ΕΛΑ επιβάρυνε τους συγκατηγορούμενούς του και στήριζε το κατηγορητήριο. Δεν αναφερόμαστε μόνο σε όσους/ες συμμετείχαν στη γνωστή συκοφαντική εκστρατεία κατά Τσιγαρίδα, αλλά και σε ανθρώπους που δεν είχαν τέτοια πρόθεση. Τί απέδειξε η δικαστική απόφαση της περασμένης Παρασκευής; Οτι αυτή η εκτίμηση ήταν εξ ολοκλήρου λάθος. Οι δικαστικές αποφάσεις στις πολιτικές δίκες είναι σύνθετες διαδικασίες και εξαρτώνται από παράγοντες που ξεπερνούν τη στάση των κατηγορούμενων. Για παράδειγμα, στην πρώτη δίκη για τον ΕΛΑ η απόφαση θα ήταν καταδικαστική, είτε αναλάμβανε την πολιτική ευθύνη ο Τσιγαρίδας είτε όχι, γιατί το σύστημα (και όχι μόνο η τότε κυβέρνηση) έδινε εξετάσεις στους Αμερικάνους, ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων. Στη δεύτερη δίκη τα πράγματα ήταν πολύ πιο χαλαρά και σε συνδυασμό με τη γενναία προσωπική στάση δυο δικαστών, που -για να το πούμε απλά- «δεν θέλησαν να γίνουν ρόμπες», οδηγηθήκαμε στην αθωωτική απόφαση.
Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι πως η προσωπική στάση του Τσιγαρίδα λειτούργησε υπερασπιστικά και όχι σε βάρος των συγκατηγορούμενών του. Κατά τη δική μας κρίση, και η προσωπικότητά του, ο αλτρουϊσμός του και το κύρος των όσων έλεγε, βάρυνε ιδιαίτερα στη συνείδηση των συγκεκριμένων δικαστών. Το αποτέλεσμα ήταν μια απόφαση που όχι μόνο ήταν αθωωτική για όλους, αλλά διαχώριζε ρητά τον Τσιγαρίδα από τους Αγαπίου-Κανά-Αθανασάκη. Τί άλλη απόδειξη θέλουμε για το ότι η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης στις πολιτικές δίκες δεν λειτουργεί σε βάρος εκείνων που υπερασπίζονται την αθωότητά τους, αλλά αν αξιοποιηθεί σωστά μπορεί να λειτουργήσει υπερασπιστικά γι’ αυτούς;
♦ Κλείσιμο του ματιού
Ο αρχηγός των μπάτσων Αγγελάκος έβγαλε μια εγκύκλιο προς τους υφισταμένους του, με την οποία τους καλεί να εφαρμόζουν σωστά τη διαδικασία περί προσαγωγών και εξακρίβωσης στοιχείων και να μην επιδεικνύουν μεροληπτική-ρατσιστική συμπεριφορά προς εκείνους που υποβάλλουν σε έλεγχο! Περίσσεψαν αμέσως τα επαινετικά σχόλια για τον αρχηγό που έσπευσε να βάλει φρένο στον υπερβάλλοντα ζήλο των υφισταμένων του! Μόνο που το έργο το έχουμε ξαναδεί. Τέτοιες εγκύκλιοι ισοδυναμούν με κλείσιμο του ματιού προς τους μπάτσους: Εντάξει, παιδιά, εγώ είμαι υποχρεωμένος να βγάλω μια τέτοια εγκύκλιο, για να μη μου την πέφτουν διάφοροι ευαίσθητοι τύποι, αλλά εσείς ξέρετε πώς θα την αντιμετωπίσετε την εγκύκλιο: «…λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα».
♦ Και καπνός και φωτιά
Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν στο δικαστικό σώμα ξεκαθαρίζονται και ανοιχτοί λογαριασμοί και αναδιατάσσονται τα κέντρα εξουσίας. Εμείς απολαμβάνουμε τις αποκαλύψεις, χωρίς να μασάμε το κουτόχορτο της «κάθαρσης». Λέγαμε, λοιπόν, για τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου και πρόεδρο της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (εκλεγμένο με το ψηφοδέλτιο των Πασόκων, μην το ξεχνάμε) Αχιλλέα Ζήση, ότι δεν μπορεί να υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Μετά τον καπνό, λοιπόν, βλέπουμε και τη φωτιά. Ο ανώτατος δικαστής είναι πλέον πειθαρχικά και ποινικά ελεγχόμενος. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν διοχετευθεί, έξι δικαστές έχουν καταθέσει επιβαρυντικά για τον Αχ. Ζήση στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά, ενώ εργολάβος και εργάτες έχουν καταθέσει ότι ο επιχειρηματίας Κ. Αβραμίδης ήταν αυτός που πλήρωσε τα έξοδα για το εξοχικό του δικαστή στην Κρήτη. Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική.
♦ Ξεδιάντροπος
Δυο περίοπτα σχόλια με υπογραφή Γ(ιώργος) Β(ότσης) φιλοξενήθηκαν μέσα σε λίγες μέρες στη στήλη «Πολιτικά Παρασκήνια» της «Ελευθεροτυπίας». Και στα δυο ο Βότσης καμαρώνει για τη φιλοξενία που έτυχε από γνωστές εφοπλιστικές οικογένειες στην Απω Ανατολή και αναφέρεται στους αρχηγούς αυτών των οικογενειών με μεγάλη οικειότητα (αποκαλώντας τους «καπεταναίους»), ενώ δεν φείδεται επαίνων για τον Βαρθολομαίο, που επίσης υπήρξε φιλοξενούμενος των εφοπλιστικών οικογενειών. Και το «κλου» από το δεύτερο σχόλιο του Βότση: «Στιγμές και εμπειρίες που εμπλουτίζουν τον προβληματισμό ως προς το μεγαλείο της ελληνικής ναυτιλίας, που δεν φαίνεται να το έχουμε επαρκώς συνειδητοποιήσει»!!!
Αν μπορούσαν να σηκωθούν οι αδικοχαμένοι ναυτικοί του «Δύστος», του «Αιρον Αντώνης» και δεκάδων άλλων σαπιοκάραβων, που τα ‘πνιξαν οι εφοπλιστές, αδιαφορώντας για τις ζωές των ναυτεργατών, θα κυνηγούσαν τον Βότση μέχρι να κλείσει τα μάτια του. Επειδή, όμως, οι Ερινύες υπάρχουν μόνο στη φαντασία των αρχαίων τραγικών, αυτός και άλλοι σαν και δαύτον, θα εξακολουθήσουν να γράφουν ανερυθρίαστα τέτοιες ξεδιαντροπιές, απολαμβάνοντας την πλούσια φιλοξενία των εφοπλιστών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.
♦ Δυο μέτρα και δυο σταθμά
Διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι στον «Φλας» που έχουν δυο μήνες απλήρωτοι και απεργούν και ζητούν τη συμπαράσταση του κόσμου. Δικαίως. Θα έπρεπε, όμως, όσοι εξ αυτών κάνουν δημοσιογραφική δουλειά, μπροστά ή πίσω από τα μικρόφωνα, να αναλογιστούν πόσες φορές «έθαψαν» εργαζόμενους άλλων κλάδων που βρέθηκαν στη δική τους θέση. Πόσες φορές δεν «έπνιξαν» ειδήσεις για απεργίες, πόσες φορές δεν κινδυνολόγησαν για κινητοποιήσεις, πόσες φορές δεν λειτούργησαν σαν παπαγαλάκια των κυβερνήσεων (ειδικά των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ). Ξέρουμε, υπάρχουν ανάμεσά τους αρκετοί που δεν τα γουστάρουν αυτά, σημασία όμως δεν έχει μόνο το τι γουστάρεις ή όχι αλλά και το τι κάνεις γι’ αυτά που δεν γουστάρεις.
♦ Ψιλό γαζί
«Δεν υπάρχει σχεδιασμός για νέες φορολογίες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνουν κάποιες προσαρμογές στο φορολογικό σύστημα, για να το κάνουμε καλύτερο».
Δήλωση Αλογοσκούφη την περασμένη Δευτέρα. Δεν χρειάζεται, βέβαια, ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς ότι έρχονται νέα χαράτσια. Εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις κάνουν το ίδιο δούλεμα. Δεν θα βάλουμε νέους φόρους διακηρύσσουν και αμέσως αυξάνουν τους υπάρχοντες. Οσο για τον Αλογοσκούφη, είναι αυτός που στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη, όταν ψηφιζόταν ο κρατικός προϋπολογισμός, διαβεβαίωνε στη Βουλή ότι δεν θα υπάρξει αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, για να ‘ρθει λίγο αργότερα το χαστούκι με την αύξηση του ΦΠΑ.
Το περίεργο δεν είναι που οι κυβερνήσεις μας δουλεύουν ψιλό γαζί με τόσο χοντροκομμένο τρόπο. Το περίεργο είναι που το καταπίνουμε και αυτό και όλα τα άλλα.