♦ Πάντα αντιεξουσιαστής
Αυτό δεν αποτελεί είδηση. Μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας, ο Γιωργάκης δήλωσε ότι «συμμερίζεται» την αγανάκτηση του λαού. Μόνο που έδωσε Γιωργάκειο ερμηνεία. Η αγανάκτηση, είπε, είναι «για τις θεσμικές αγκυλώσεις και νοοτροπίες που υπάρχουν στον επιχειρηματικό, μιντιακό, κρατικό, συντεχνιακό χώρο, και πολλά άλλα κέντρα, μικρές ή μεγαλύτερες ολιγαρχίες, που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο, που πλήττουν το δημόσιο συμφέρον»! Κι επειδή ο ίδιος παραμένει πάντοτε… αντιεξουσιαστής στην εξουσία, δεσμεύτηκε «τα επόμενα χρόνια της θητείας μου ως πρωθυπουργός, μέχρι τις επόμενες δηλαδή εκλογές, να κάνω ό,τι μπορώ, για να δημιουργήσω το υπόβαθρο μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας στην χώρα μας».
Τον Πάγκαλο αποκαλούμε παχύδερμο, αλλά τέτοιο παχύδερμο σαν τον Παπανδρέου τον Γ’ δεν έχει ξαναπεράσει από την ελληνική αστική πολιτική σκηνή. Εχει ξεπεράσει και τον Μητσοτάκη.
♦ Κυνικότατη
Η Κατσέλη υποτίθεται ότι αποτελεί την κεϊνσιανή κατεύθυνση της κυβέρνησης, σε αντίθεση με τον Παπακωνσταντίνου που αποτελεί τη νεοφιλελεύθερη. Αυτό θέλει η προπαγάνδα που εδώ και 15 μήνες αναπτύσσει η υπουργός Εργασίας, χρησιμοποιώντας τις διόλου ασήμαντες «άκρες» στα ΜΜΕ (βοηθά και ο σύζυγος σ’ αυτό). Αυτή, λοιπόν, η ευαίσθητη κυρία δεν διστάζει να μιλήσει με την κυνικότητα προσωπάρχη πολυεθνικής εταιρίας, που βλέπει μόνο νούμερα και όχι ανθρώπους. «Δικαιολογώντας» τη μείωση της πληρωμής των νέων μέχρι τα 25 με το 80% του βασικού μισθού, δηλαδή 592 ευρώ μικτά, είπε συνεντευξιαζόμενη στα «Νέα» (6.6.2011): «Το πρόβλημα είναι ότι το 40% των νέων στις ηλικίες από 14 έως 24 ετών δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Επομένως, η ρύθμιση αυτή δεν αποτελεί μέτρο μείωσης του κόστους εργασίας, αλλά δημιουργεί κίνητρο απασχόλησης γι’ αυτούς που έχουν μηδενικό εισόδημα»!
‘Η άνεργοι ή μισθωτοί των 590 ευρώ. Αυτό είναι το δίλημμα που βάζει η Κατσέλη στους νέους. Το να βάζει τέτοια διλήμματα ένας καπιταλιστής το καταλαβαίνουμε. Οι υπουργοί, όμως, συνήθως είναι προσεχτικοί σ’ αυτά τα θέματα, εμφανίζονται υπεράνω. Φαίνεται, όμως, πως οι παλιές αναστολές ξεπεράστηκαν. Σήμερα βγαίνουν όλες και όλοι χωρίς τις μάσκες.
♦ Στο DNA η προβοκάτσια
Η προβοκάτσια είναι τυπωμένη στο πολιτικό DNA του Περισσού. Ακόμα κι όταν τα στελέχη του είναι υποχρεωμένα να εμφανίζονται συγκρατημένα, θα βρουν την ευκαιρία να βγάλουν το μίσος τους σε οτιδήποτε συμβαίνει έξω από τον έλεγχό του, ανεξάρτητα από το πόσο μαχητικό είν’ αυτό. Ετσι και η Παπαρήγα, αφού εξέφρασε τη βεβαιότητά της ότι τόσος κόσμος στο Σύνταγμα δεν μπορεί να μαζεύεται χωρίς να υπάρχει οργάνωση από πίσω (τα ίδια έλεγαν και στα Δεκεμβριανά του 2008, όπως θα θυμόσαστε), πέταξε και την προβοκάτσια και την άφησε να δουλεύει: «Είχαμε τους κουκολοφόρους οι οποίοι βγαίνουν με τις κουκούλες και σπάνε βιτρίνες. Τώρα δεν ξέρω αν μερικοί βγάζουν την κουκούλα και βαφτίζονται ακομμάτιστοι και ανώνυμοι. Δεν λέω ότι είναι οι ίδιοι κουκουλοφόροι. Αλλά αυτοί που είναι τώρα στο Σύνταγμα πάρα πολλοί ψήφισαν συγκεκριμένα κόμματα, εγώ το πιστεύω απόλυτα ότι είναι άνθρωποι δυσαρεστημένοι από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αισθάνονται προδομένοι γιατί πίστεψαν σε κόμματα τα οποία τους διέψευσαν. Επομένως είναι άνθρωποι πολιτικοποιημένοι, πιθανόν να αναζητούν μία διέξοδο, να μην έχουν πειστεί ότι υπάρχει διέξοδος».
Τι συμπέρασμα βγαίνει μέσα από τον παραληρηματικό λόγο; Οτι οι κουκουλοφόροι έβγαλαν τις κουκούλες και είναι αυτοί που οργανώνουν αυτές τις συγκεντρώσεις, όπως οργάνωναν και τις εκδηλώσεις του Δεκέμβρη 2008. Να γιατί οι οπαδοί του Περισσού και ιδιαίτερα οι Κνίτες δεν πρέπει να πατάνε το πόδι τους σε τέτοιες εκδηλώσεις.
♦ Σκανδαλίες
Α, όλα κι όλα, το σκαρπίνι δεν το λάσπωσε. Ο λόγος για τον Σκανδαλίδη που δεν πρόκανε να φτάσει στη Λαμία, γιατί τον μπλοκάρισαν στα διόδια αγρότες της περιοχής και τον ανάγκασαν να μπει σ’ ένα αγροτικό και να γυρίσει μαζί τους για να δει τα πλημμυρισμένα χωράφια τους (βαμβακοχώραφα). Κι εκεί που νόμιζε ότι ησύχασε και θα μπορούσε ήσυχος να πει τις σκανδαλίες του (κατά το τζουμακίες) στο περιφερειακό συμβούλιο, όπου ήταν προγραμματισμένο να συμμετάσχει, δέχτηκε σκληρή επίθεση από Πασόκους αγροτοσυνδικαλιστές, οι οποίοι τον χαρακτήρισαν άσχετο περί τα αγροτικά.
Πάνε, ωρέ Σκανδαλίδη, απροετοίμαστοι στο άντρο της Μπατζελή; Τόσα χρόνια ονειρευόταν η μαντάμ να γίνει υπουργός και «τριβόταν» με τα αγροτικά κι όταν το όνειρο έγινε πραγματικότητα, δεν κράτησε ούτε χρόνο. Είναι δυνατόν ν’ αφήσει τον διάδοχό της να κάνει παιχνίδι μέσα στην εκλογική της περιφέρεια;
♦ Βυζάντιο
«Ελληνες και Ελληνίδες. Αδελφοί μου και παιδιά μου. Η Ελλάδα χάνεται! Η Ελλάδα καταποντίζεται! Η Ελλάδα πωλείται! Σε λίγο θα είμαστε ξένοι μέσα στο σπίτι μας. Ξεσηκωθείτε λοιπόν! Γιατί κάθεστε; Διώξτε τη ραστώνη.
Αφήστε τον καναπέ του σπιτιού σας. Αφήστε τα μπαρ και τα καφενεία. Βγείτε και σεις στους δρόμους. Για μια ειρηνική διαμαρτυρία. Και μείνετε εκεί για μερικά εικοσιτετράωρα! Κάμετε μία ειρηνική επανάσταση». Αυτά έγραψε στο μπλογκ του ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, πρώην ταγματάρχης της Χωροφυλακής και ένας από τους πιο ακροδεξιούς δεσποτάδες. Αυτό δεν τον εμπόδισε να παρασημοφορήσει τον Παπανδρέου που πήγε στα Καλάβρυτα μαζί με τον πρωθυπουργό του Καναδά. Κιχ δεν έβγαλε για την Ελλάδα που πωλείται. Βλέπετε, ο Παπανδρέου έχει το μπαγιόκο.
♦ Ζητείται αποδιοπομπαίος τράγος
Πονηρός ο Δ. Καρύδης, βουλευτής Α’ Πειραιά και Νήσων του ΠΑΣΟΚ, βρήκε την ευκαιρία να κάνει ντόρο γύρω απ’ τ’ όνομά του και να κατοχυρωθεί σαν ένας από τους διαφωνούντες, χωρίς να διαφωνεί σε τίποτα επί της ουσίας, χωρίς ν’ αμφισβητεί τον Παπανδρέου, χωρίς να δημιουργεί κανένα ρήγμα στην κυβερνητική παράταξη. Μιλώντας την Τρίτη στον «Βήμα 99,5» επικέντρωσε όλη την κριτική του στον… άχρηστο Παπακωνσταντίνου, λέγοντας: «Αντί να δοθεί σταθερό πλαίσιο στο λαό και να ειπωθεί ότι σε πόσα χρόνια θα υπερβούμε την κρίση, έλεγαν δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα, το 2012 θα υπάρξει ανάκαμψη και θα ξαναβγούμε στις αγορές και μετά άρχισε μια επιχείρηση τρομοκράτησης των πολιτών. Οσοι δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Δηλαδή, να παραιτηθούν ο Παπακωνσταντίνου με τον Σαχινίδη και να συνεχιστεί η ίδια πολιτική με νέα πρόσωπα.
♦ Αλλού νυχτωμένοι
Την περασμένη Κυριακή στο Σύνταγμα ήρθε και το ΠΑΜΕ. Οχι για να συμμετάσχει οργανωμένα και μαζικά, αλλά με μια μικρή ομάδα που μοίραζε προκηρύξεις στις παρυφές της συγκέντρωσης. Στην προκήρυξη, που αναφερόταν κυρίως στα νέα μέτρα της κυβέρνησης, διαβάσαμε μεταξύ άλλων τα εξής: «Να πάρουν απόφαση (σ.σ. οι συνδικαλιστικές οργανώσεις) για προκήρυξη-συμμετοχή στην απεργία όπως προτείνει το ΠΑΜΕ και απαιτούν οι συγκεκριμένες συνθήκες, την ημέρα που θα ξεκινήσει η συζήτηση στη Βουλή για τα νέα μέτρα-λαιμητόμο. Η απεργία αυτή να είναι το ξεκίνημα αγώνων που επιβάλλεται να κλιμακωθούν για να παρεμποδιστεί η νέα αντιλαϊκή επέλαση για να αντεπιτεθεί ο λαός». Ως προς το πρώτο αστόχησαν, αφού ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν ήδη την απεργία και δεν χρειάζεται καμιά πίεση από μεριάς ΠΑΜΕ. Φαίνεται πως είχαν τυπώσει την προκήρυξη πιο πριν, όταν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν είχαν πάρει ακόμη καμιά απόφαση. Στοιχειώδης πολιτική ευφυΐα, όμως, σε προστατεύει από τέτοιες κακοτοπιές. Ηταν σίγουρο ότι οι εργατοπατέρες θα προκήρυσσαν μια ακόμη εκτονωτική 24ωρη απεργία.
Ως προς το δεύτερο, απλώς μας δουλεύουν. Τα ίδια ακριβώς γράφουν πριν από κάθε 24ωρη: νέο ξεκίνημα, κλιμάκωση και τα λοιπά. Και ποια είναι η κλιμάκωση; Μια ακόμη 24ωρη μετά από λίγο καιρό. Χωρίς καμιά σύνδεση, χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς καμιά προοπτική. Κι ύστερα απορούν που ο κόσμος μαζεύεται στο Σύνταγμα, μουτζώνει τη Βουλή και βρίζει συλλήβδην όλα τα κόμματα και όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις.
♦ Πωλείται!
Αρθρο της Wall Street Journal την περασμένη βδομάδα,απευθυνόμενο σε επίδοξους επενδυτές: «Θέλετε ν’ αγοράσετε ένα κομμάτι ελληνικού νησιού; Τώρα είναι η ευκαιρία που τόσο ανειρευόσασταν». Αρθρο της ίδιας εφημερίδας αυτή τη βδομάδα: «Η Ελλάδα πωλείται φθηνά και η Γερμανία αγοράζει». Το άρθρο επικεντρώνεται κυρίως στο τελικό ξεπούλημα του ΟΤΕ στη Deutsche Telekom. Η WSJ εξηγεί ότι τα 400 εκατ. ευρώ που θα πληρώσει η DT είναι ευκαιρία μπροστά στα σχεδόν 4 δισ. ευρώ που έχει δαπανήσει από το 2008 για να αποκτήσει το 30% του ΟΤΕ.
♦ Λεπτομέρειες
Ακόμα και να εξαντλήσει τη θητεία της η σημερινή κυβέρνηση, το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα την ξεπερνά κατά πολύ (Οκτώβρη του 2013 λήγει η θητεία της σημερινής κυβέρνησης, Δεκέμβρη του 2015 το Μεσοπρόθεσμο). Απορεί, λοιπόν, κανείς πώς ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ συζητούν για την παραχώρηση ενός νέου δανείου, με δέσμευση από τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία όμως δεν θα δεσμεύει την επόμενη; Λογική η ερώτηση, στηρίζεται όμως σ’ ένα λάθος δεδομένο. Οτι, δηλαδή, το Μεσοπρόθεσμο είναι ένα ισχυρό προγραμματικό κείμενο. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα κωλόχαρτο, όπως ήταν και το Μνημόνιο. Ενα κωλόχαρτο που αλλάζει κάθε τρίμηνο, προκειμένου να υπηρετήσει ένα σκοπό: να εισπράττουν οι τοκογλύφοι του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου τα τοκοχρεολύσιά τους, αποτρέποντας ταυτόχρονα τον εκτροχιασμό του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, που θα ήταν σίγουρος αν μια χώρα όπως η Ελλάδα οδηγούνταν σε στάση πληρωμών ή ακόμη και σε γρήγορο «κούρεμα» ομολόγων (μεταθέτοντας την ελεγχόμενη πτώχευση στο μέλλον, μπορούν οι τράπεζές τους να την απορροφήσουν καλύτερα).
Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ γνωρίζουν πολύ καλά ότι και το Μεσοπρόθεσμο θα πέσει έξω και θα χρειαστεί να αναθεωρηθεί πολύ πριν τη λήξη του. Γι’ αυτό και ικανοποιούνται μ’ αυτά που παίρνουν τώρα, χωρίς να πολυσκοτίζονται για το τι θα γίνει στο μέλλον.