Εικόνα από τη διαδήλωση της 11ης Μάη, που δεν χρειάζεται επεξηγήσεις. Ο ΜΑΤάς χτυπάει με τη «φυσούνα» κατευθείαν στο πρόσωπο τον διαδηλωτή, ο οποίος απλά πορεύεται κρατώντας ένα πανό. Κι είναι φανερό ότι το απολαμβάνει. Το αποκαλύπτει η γλώσσα του σώματος. Δεν υπάρχει καμιά εμπλοκή εκείνη τη στιγμή. Οι μπάτσοι απολαμβάνουν το βασανισμό των διαδηλωτών.
Κάπως έτσι βρέθηκαν ένας στην εντατική, άλλος ένας με ρήξη σπλήνας και δεκάδες άλλοι/ες με ανοιγμένα κεφάλια. Κλωτσούσαν με μανία ακόμα και ημιλιπόθυμους, πεσμένους στο οδόστρωμα.
Ηταν μια άσκηση προληπτικής μαζικής τρομοκράτησης του πληθυσμού.
♦ Ψευταράς
«Το ότι ήμουν σε επαφή με τον Ντομινίκ Στρος-Καν και με άλλους ηγέτες της ΕΕ δεν είναι ανακάλυψη, είναι δικιά μου δημόσια δήλωση από την αρχή», δήλωσε ο Γιωργάκης στη Βουλή, την Παρασκευή 6 Μάη. Τα ελληνικά του, που εμφάνισαν τον Στρος-Καν ως έναν από τους ηγέτες της ΕΕ δεν θα τα σχολιάσουμε, γιατί είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα για ν’ ασχολούμαστε με τα ελληνικά του Γιωργάκη. Θα σχολιάσουμε μόνο το τερατώδες ψέμα που λέει ενάμιση χρόνο μετά. Τι έλεγε στον ελληνικό λαό ο πρωθυπουργός, όταν παζάρευε στα κρυφά με τον Στρος-Καν; Οτι «λεφτά υπάρχουν». Δεν λέμε για το προεκλογικό του σλόγκαν. Λέμε γι’ αυτά που έλεγε μετεκλογικά. Το Νοέμβρη του 2009, αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, ολόκληρη η κυβέρνηση, με επικεφαλής τους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, έστησε μια τεράστιων διαστάσεων προπαγανδιστική εκστρατεία γύρω από το «επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης», που το παρουσίαζαν σαν έμπρακτη απόδειξη για τη συνέπεια προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων του ΠΑΣΟΚ.
Ελεγε ο Παπανδρέου στη Βουλή, την 1η Δεκέμβρη του 2009, όταν συζητιόταν το νομοσχέδιο για το συγκεκριμένο επίδομα: «Είναι και ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους αυτούς που έλεγαν “δεν μπορούμε”, “δεν γίνεται”, “σας κοροϊδεύουν”, “πού θα βρείτε τα λεφτά;”. Τα βρήκαμε τα λεφτά! Οχι για να τα σπαταλήσουμε, αλλά γι’ αυτούς που έχουν ανάγκη». Ελεγε ψέματα, εν πλήρει συνειδήσει. Ηξερε καλά, ότι σε λίγο καιρό θα έκοβε και τη δεύτερη δόση αυτού του φιλανθρωπικού βοηθήματος.
Και το ήξερε, γιατί ήδη παζάρευε με τον Στρος-Καν για προσφυγή στο ΔΝΤ.
Και το ήξερε, γιατί ήδη παζάρευε με τον Στρος-Καν για προσφυγή στο ΔΝΤ.
Κάποιοι αστοί (αλλά και κάποιοι Πασόκοι, όπως η Βάσω Παπανδρέου) κατηγορούν την κυβέρνηση ότι έχασε χρόνο μέχρι να προσφύγει στην τρόικα. Ο Παπακωνσταντίνου έχει εμμέσως απαντήσει, ότι έπρεπε να γίνει πολιτική διαχείριση. Δηλαδή, να καταφέρουν να κοροϊδέψουν τον ελληνικό λαό και να του σερβίρουν την προσφυγή στην τρόικα σαν μονόδρομο. Τι διαφορετικό είπε ο Στρος-Καν; Απλά αποκάλυψε ότι την ώρα που ο Παπανδρέου παζάρευε μαζί του για προσφυγή στο ΔΝΤ, κορόιδευε τον ελληνικό λαό. Αν υπάρχει ένα ερώτημα, αυτό αφορά το λόγο για τον οποίο ο Στρος-Καν ξεμπροστιάζει το «φίλο του». Αυτό, όμως, δεν αφορά τον ελληνικό λαό, αλλά τις σχέσεις ανάμεσα στους αστούς πολιτικούς και τις σχέσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου με τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
♦ Μόνο μεταμφιεσμένοι
Ούτε σε συναυλία δεν μπορούν να πάνε τα μέλη της κυβέρνησης. Τρώνε γιούχα ακόμα και από το in κοινό. Αυτό συνέβη στη συναυλία που έδωσε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση το Kronos Quartet. Μόλις το αμερικάνικο κουαρτέτο εγχόρδων ολοκλήρωσε και το δεύτερο ανκόρ και αποσύρθηκε οριστικά από τη σκηνή, ακούστηκε μια γυναικεία φωνή να φωνάζει: «Κάποιοι πρέπει να μένουν στο σπίτι τους και να μην έρχονται σε τέτοιες συναυλίες». Στην πλατεία δεν πολυκατάλαβαν τι εννοούσε, όμως από τα θεωρεία διέκριναν τον Πάγκαλο να έχει σηκωθεί από τις πρώτες σειρές και να προχωρά χαμογελαστός προς την έξοδο. Οπότε άρχισαν και τα «γαλλικά» (ξεχώριζε η λέξη «παχύδερμο», η οποία προφανώς δεν αναφέρεται στον όγκο του Πάγκαλου, αλλά στη συμπεριφορά του), τα οποία συνεχίστηκαν και στο φουαγιέ. Ουδείς τόλμησε να τον υπερασπιστεί και μάλλον πρέπει να αισθάνεται ευχαριστημένος που ο χώρος ήταν κλειστός και δεν μπορούσε κανείς να πεταχτεί μέχρι την κοντινότερη Εβγα.
Εμείς το έχουμε γράψει, αλλά οι συνεργάτες του φαίνεται πως δεν ενημερώνουν σωστά τον Παπανδρέου. Η λύση είναι να κυκλοφορούν μόνο μεταμφιεσμένοι οι υπουργοί.
♦ Παπαρολογίες
Είναι γνωστό ότι οι καπιταλιστές κουβαλάνε το κόμπλεξ της ανηθικότητας. Γι’ αυτό και δεν χάνουν ευκαιρία να σβήσουν το στίγμα από τη φάρα τους. Κι επειδή μόνοι τους δεν μπορούν να τα καταφέρουν (ποιος θα πίστευε καπιταλιστές που διακηρύσσουν το ήθος τους;), καταφεύγουν στους πολιτικούς και σε διάφορους μισθωμένους διανοούμενους, που εμφανίζονται πρόθυμοι να πλέξουν το εγκώμιο του ηθικού καπιταλισμού, του έντιμου επιχειρηματία. Ενα τέτοιο συνέδριο οργάνωσαν την περασμένη εβδομάδα τα μεγαλοστελέχη των επιχειρήσεων, τα golden boys όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται, με τίτλο «CEO & CSR Money Conference 2011: Ηθική Επιχειρηματικότητα». Τα κυβερνητικά στελέχη δεν έχασαν την ευκαιρία να σπεύσουν εκεί και να πλέξουν το εγκώμιο του ηθικού καπιταλισμού, με μια γλώσσα που θα την απέφευγαν και οι πιο ταπεινοί λακέδες στις βίλες των επιχειρηματιών. Σταχυολογούμε από τις ομιλίες των υφυπουργών Μανιάτη και Νταλάρα, χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο (χωριό που φαίνεται…):
Γ. Μανιάτης: Ζούμε στον απόηχο μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης στην οποία η έλλειψη επιχειρηματικής ηθικής, αναδείχθηκε ως το κυριότερο από τα αίτια που την προκάλεσαν (…) Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις παγκοσμίως, έχοντας κατανοήσει πλήρως τον ρόλο, τις ευθύνες, αλλά και το συμφέρον τους, έχουν φροντίσει να ενσωματώσουν την έννοια της αειφορίας στην επιχειρηματική στρατηγική τους. Ηθική επιχείρηση σήμερα, είναι η πράσινη επιχείρηση (…) Η επιλογή της επιχειρηματικής ηθικής στις λειτουργίες, την οργάνωση, την παραγωγή, τη διοίκηση μιας εταιρείας, είναι συνειδητή επιχειρηματική απόφαση. Απόφαση που θέτει πρότυπα συμπεριφοράς και δράσης πάνω σε βάσεις διαφάνειας, ειλικρίνειας, άμιλλας, χωρίς κριτήρια μονοπωλιακής υπεροχής και επιβολής.
Α. Νταλάρα: Μέσα ακριβώς από μία διαδικασία ενδοσκόπησης στην οποία μας υποχρεώνουν οι σημερινές δυσχερείς συνθήκες, μπορούμε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία για τη διαμόρφωση ενός υγιούς αναπτυξιακού και επενδυτικού χώρου (…) Για το λόγο αυτό θεωρούμε ηθικό καθήκον από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και ηθική υποχρέωση των εργοδοτών να μπει τέλος στο φαινόμενο εκμετάλλευσης φθηνού ανθρώπινου δυναμικού.
♦ Κι άλλοι για τη συναίνεση (1)
Μετά τον Καρατζαφέρη και τη Μπακογιάννη και το νεοσύστατο ΠΑΠ των Δημαρά-Οικονόμου στο χορό της συναίνεσης.
Χρειάζεται «πανεθνική εγρήγορση και επιφυλακή για να λυθούν τα μεγάλα μας προβλήματα», δήλωσε ο Δημαράς.
Προβλήματα που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει ένα μόνο κόμμα, γι’ αυτό «χρειάζεται συνεργασία όλων των Ελλήνων, των πολιτικών φορέων και κοινωνικών στρωμάτων, με καθήκον να συμφωνήσουμε σε προγραμματικές επιλογές που έχουν να κάνουν με τα εθνικά μας θέματα, με την ακρίβεια, την ανεργία, την Παιδεία, την Υγεία, τη λαθρομετανάστευση». Βεβαίως, δεν παρέλειψε να κριτικάρει την κυβέρνηση ότι «δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε» και να ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών στην ψηφοφορία για το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», όμως και ο Καρατζαφέρης και η Μπακογιάννη βάζουν τις «κριτικές» ουρές τους στα όσα λένε για τη συναίνεση. Αλλωστε, κανένας δεν ζητά απ’ όλα τα κόμματα να ταυτιστούν. Συναίνεση ζητούν οι καπιταλιστές, με τις διαφωνίες για γαρνιτούρα. Και οι Δημαράδες σπεύδουν, κρατώντας έτσι ανοιχτή την πόρτα επανόδου στο ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός τους.
Χρειάζεται «πανεθνική εγρήγορση και επιφυλακή για να λυθούν τα μεγάλα μας προβλήματα», δήλωσε ο Δημαράς.
Προβλήματα που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει ένα μόνο κόμμα, γι’ αυτό «χρειάζεται συνεργασία όλων των Ελλήνων, των πολιτικών φορέων και κοινωνικών στρωμάτων, με καθήκον να συμφωνήσουμε σε προγραμματικές επιλογές που έχουν να κάνουν με τα εθνικά μας θέματα, με την ακρίβεια, την ανεργία, την Παιδεία, την Υγεία, τη λαθρομετανάστευση». Βεβαίως, δεν παρέλειψε να κριτικάρει την κυβέρνηση ότι «δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε» και να ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών στην ψηφοφορία για το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», όμως και ο Καρατζαφέρης και η Μπακογιάννη βάζουν τις «κριτικές» ουρές τους στα όσα λένε για τη συναίνεση. Αλλωστε, κανένας δεν ζητά απ’ όλα τα κόμματα να ταυτιστούν. Συναίνεση ζητούν οι καπιταλιστές, με τις διαφωνίες για γαρνιτούρα. Και οι Δημαράδες σπεύδουν, κρατώντας έτσι ανοιχτή την πόρτα επανόδου στο ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός τους.
♦ Κι άλλοι για τη συναίνεση (2)
Στην ίδια ρότα με τους Δημαράδες και ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ (σιγά την είδηση, θα μας πείτε). Μιλώντας την περασμένη Τρίτη στο «Βήμα Fm» είπε: «Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στις πολιτικές της κυβέρνησης και γι’ αυτό τις καταγγέλλω με κάθε δυνατό τρόπο. Είμαι υποχρεωμένος ―και αυτό για λόγους λειτουργίας της δημοκρατίας– να αποδεχθώ ότι υπάρχει μια πολιτική νομιμοποίηση, έστω και αν διαφοροποιήθηκαν και οι προεκλογικές εξαγγελίες με τις μετεκλογικές πράξεις, διότι υπήρχε μία βίαιη αλλαγή δεδομένων και συνθηκών. Αυτό, όμως, επ’ ουδενί δεν δικαιολογεί το να αλλάξουν οι ισορροπίες και τα ζύγια». Η αναγνώριση της «πολιτικής νομιμοποίησης» της κυβέρνησης και η δικαιολόγηση της πολιτικής της (με… κριτικές επιφυλάξεις, βεβαίως), στο όνομα της «βίαιης αλλαγής δεδομένων και συνθηκών», είναι όλο το ζουμί.
♦ Περί πιστολιού
«Βάλτε το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδας», ήταν ο τίτλος του κύριου άρθρου των Financial Times, την περασμένη Τρίτη! Τρομο-λογοπαίγνιο με τη φράση του Παπανδρέου «βάλαμε ένα γεμάτο περίστροφο στο τραπέζι», με το οποίο οι «αγορές» θα πάθαιναν σύγκρυο και θα έσπευδαν να αποκλιμακώσουν τα επιτόκια, για να δανειστεί το ελληνικό κράτος με «λογικούς» όρους. Οπως θα θυμόσαστε, ο Παπανδρέου είπε αυτή τη γελοία φράση μετά την πρώτη πολιτική συμφωνία των ηγετών της ΕΕ να στηρίξουν την Ελλάδα. Οι «αγορές» φυσικά δεν μάσησαν, η κυβέρνηση προσέφυγε στο μηχανισμό και αλυσόδεσε τον ελληνικό λαό με το Μνημόνιο και τώρα, ένα χρόνο μετά, το ελληνικό κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο με το ίδιο πρόβλημα. Γι’ αυτό και η αρχαία ναυαρχίδα του χρηματιστικού κεφάλαιου εκδικείται τον Παπανδρέου με μια αντιστροφή της φράσης του.
♦ Μαζική δολοφονία προσφύγων
63 ανθρώπους (ανάμεσά τους γυναίκες και μωρά) άφησαν να πνιγούν στα νερά της Μεσογείου οι «πολιτισμένοι» της Ευρώπης και των ΗΠΑ, διαπράττοντας ένα ακόμη έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ενα πλοιάριο στο οποίο επέβαιναν 72 άνθρωποι απέπλευσε από την Τρίπολη της Λιβύης με προορισμό το ιταλικό νησάκι Λαμπεντούζα, όπου καταπλέουν οι πρόσφυγες από τη Βόρεια Αφρική. Στο δρόμο η μηχανή χάλασε και το σαπάκι έμεινε ακυβέρνητο. Το πλήρωμα ειδοποίησε την Ιταλική Ακτοφυλακή, η οποία αγνόησε το σήμα κινδύνου. Αργότερα, δικαιολογήθηκε ότι ειδοποίησε τις αρχές της Μάλτας, ρίχνοντας σ’ αυτές την ευθύνη. Στρατιωτικό ελικόπτερο πέταξε πάνω από το πλοιάριο, αλλά αγνόησε την έκκληση για βοήθεια. Το ίδιο έκανε και το αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ» με το οποίο διασταυρώθηκαν. Και οι Γάλλοι αγνόησαν την έκκληση για βοήθεια, παραβιάζοντας και το Δίκαιο της Θάλασσας και τις ναυτικές παραδόσεις αιώνων. Τελικά, το σαπάκι ξεβράστηκε πίσω στις ακτές της Λιβύης. Ζούσαν μόνο οι 11 από τους 72, οι οποίοι σε λίγο έγιναν 9 καθώς πέθαναν άλλοι δύο. Τους άφησαν να πεθάνουν αβοήθητοι, σε μια περιοχή που την ελέγχουν συνεχώς τα πλοία και τα αεροπλάνα τους, για να στείλουν ένα μήνυμα τρόμου σε όσους σκέφτονται να δραπετεύσουν από τη χειμαζόμενη Βόρεια Αφρική.