♦ Αποφασίζομεν και διατάσσομεν
Σαββατιάτικα επιστρατεύτηκε ένας πρωτοδίκης για να κηρύξει παράνομη και καταχρηστική την απεργία των τελωνειακών. Λίγη ώρα αργότερα, ο Παπακωνσταντίνου εξέδιδε μια λακωνική ανακοίνωση, έξι όλων κι όλων σειρών, που θύμιζε διαταγές των στρατηγών της χούντας: «Η απόφαση θα επιδοθεί σήμερα στους τελωνειακούς υπαλλήλους, οι οποίοι από αύριο οφείλουν να επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους».
Φοβισμένοι από το ενδεχόμενο απλώματος του απεργιακού κύματος, δεν τη- ρούν ούτε τα προσχήματα. Αποκαλύπτουν ότι ο δικαστικός μηχανισμός είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία.
♦ Κι άλλο Μπιρμπιλόσημο
Το πρωί στη Βουλή η Μπιρμπίλη έκανε μια δήλωση που έγινε με ικανοποίηση δεκτή από τον Παπουτσή, ο οποίος είπε με νόημα πως «εμείς δεν έχουμε κηρύξει κανέναν ιερό αγώνα εναντίον της απόσυρσης γενικά και αόριστα». Φαινόταν σαν η κυβέρνηση να σκεφτόταν να επαναφέρει το μέτρο της απόσυρσης των παλιών αυτοκινήτων. Αργά όμως το απόγευμα το γραφείο Τύπου της Μπιρμπίλη διευκρίνισε ότι η υπουργός στη Βουλή αναφέρθηκε στην αντικατάσταση ενεργοβόρων και ρυπογόνων οχημάτων με οχήματα βελτιωμένων αποδόσεων ως προς τις εκπομπές ρύπων, χωρίς αυτό να συνδέεται με κίνητρα απόσυρσης, αλλά με οικονομικές πολιτικές που θα αποθαρρύνουν την κατοχή οχημάτων παλιάς τεχνολογίας.
Προφανώς, της διεμήνυσαν από το υπουργείο Οικονομικών (απευθείας ή μέσω Μαξιμου) να μην ανοίγει τέτοια ζητήματα και καλλιεργεί προσδοκίες, γιατί «δεν υπάρχει σάλιο». Ομως, η διευκρινιστική δήλωση που έγινε από το υπουργείο Περιβάλλοντος ανοίγει άλλο θέμα. Υπαινίσσεται μια πολιτική προστίμων στα παλιά αυτοκίνητα, έτσι που η κατοχή τους να γίνει ακόμα πιο ασύμφορη. Ποιους θα πλήξει το νέο Μπιρμπιλόσημο; Τη φτωχολογιά, φυσικά, που αναγκάζεται να διατηρεί τα σαραβαλάκια της.
♦ Τραμπούκοι
Μια ομάδα αγωνιστών της πρωτοβουλίας «Ενα καράβι για τη Γάζα» ζήτησε από τους υπεύθυνους του Ελληνοκουβανικού να τους επιτραπεί μια διακριτική συμμετοχή στην εκδήλωση-συναυλία που οργάνωσαν την Παρασκευή 19 Φλεβάρη στο γήπεδο της «Νίαρ Ιστ» στην Καισαριανή. Θα έστηναν απλώς ένα τραπεζάκι, για να μοιράσουν στον κόσμο υλικό της καμπάνιας και να ζητήσουν την αλληλεγγύη τους προς τον ηρωικό παλαιστινιακό λαό. Ενώ αρχικά τους είπαν εντάξει, το βράδυ τους το απαγόρευσαν. Εφτασαν μέχρι την Παπαρήγα, η οποία απλώς τους παρέπεμψε στον υπεύθυνο, κάποιον Κώστα Τουμασάτο, ο οποίος χυδαία, προσβλητικά και τραμπούκικα τους είπε ότι απαγορεύεται και να σηκωθούν να φύγουν.
Ο,τι δεν ελέγχεται από το μηχανισμό του Περισσού απαγορεύ-εται. Ακόμα και αν αφορά την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, ακόμα και όταν γίνεται σε μια εκδήλωση που υποτίθεται ότι δεν είναι κομματική.
♦ «Ξαφνικός» έρωτας
«Δεν είναι σωστό να ζηλεύουμε για τα εκατομμύρια δολάρια που κερδίζουν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Τους γνωρίζω και τους δύο, είναι πολύ αξιοπρεπείς επιχειρηματίες. Δεν ζηλεύω την επιτυχία ή τον πλούτο των ανθρώπων. Αυτό είναι μέρος του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας». Obama speaking, στο πρακτορείο Bloomberg. Και ποια είναι αυτά τα δύο φτωχαδάκια προς τα οποία εκδηλώνει τον έρωτά του ο «προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων»; Οι big boss της JP Morgan και της Goldman Sachs. Τα golden boys, που κατακεραύνωναν εν χορώ οι ηγέτες ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου, όταν ξέσπαγε η παρούσα κρίση. Μαζί και ο ανερχόμενος υποψήφιος τότε Μπαράκ Ομπάμα.
Εμάς, βέβαια, δεν μας ξενίζουν τέτοιες δηλώσεις από τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Τι έχουν να μας πουν, όμως, εκείνοι που έβλεπαν να «ανθίζει η ελπίδα» με την εκλογή Ομπάμα;
♦ Τι φοβούνται
Ούτε μία από τις μεγάλες αστικές φυλλάδες δεν έδειξε ενθουσιασμό για την απόφαση της κυβέρνησης να ζητήσει τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για τα στατιστικά στοιχεία. Οχι μόνο δεν έδειξαν ενθουσιασμό, αλλά αντίθετα ακόμη και φιλοπασοκικές φυλλάδες κριτικάρησαν την κυβέρνηση. «Η Εξεταστική δηλητηριάζει τη συναίνεση και το… ΠΑΣΟΚ», έγραφαν τα «Νέα». Να μην επιμείνει στη συγκρότηση της εξεταστικής καλού-σε την κυβέρνηση το «Εθνος», αλλά ν’ αφήσει να περάσουν μερικοί μήνες και να εκτονωθούν οι πιέσεις σε βάρος της χώρας.
Κστόπιν τούτων και μετά τη δημοσιοποίηση της αρνητικής θέσης και μιας σειράς μελών της κυβέρνησης και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να επικρατούν δεύτερες σκέψεις και να επιλέγονται ρυθμοί χελώνας για την εν λόγω επιτροπή. Κατατέθηκε, βέβαια, η πρόταση την περασμένη Δευτέρα, όμως ο Πετσάλνικος είπε αόριστα πως θα συζητηθεί στο επόμενο χρονικό διάστημα. Βλέποντας και κάνοντας και χωρίς βιασύνη.
Τι φοβούνται, όμως, όλοι αυτοί που θεωρούν άστοχη την κίνηση Παπανδρέου και ρίχνουν το ανάθεμα στον Παπακωνσταντίνου που τον έπεισε; Δεν φοβούνται, βέβαια, τον αδύναμο Σαμαρά. Φοβούνται κοινωνικές εκρήξεις και θέλουν να έχουν ένα αρραγές αστικό μέτωπο. Ενα μέτωπο που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», αν ζορίσουν τα πράγματα. Γι’ αυτό δε θέλουν ρήξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
♦ Στυλοβάτες του καπιταλισμού
«Αφού η κυβέρνηση δεν τολμά ή δε μπορεί να σηκώσει ανάστημα, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να το κάνει ο ελληνικός λαός». Δεν περνάει βδομάδα χωρίς Αλέξη Τσίπρα στη στήλη. Το παραπάνω απόσπασμα είναι από την ομιλία του στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο γήπεδο του «Πανελλήνιου». Τα ρήματα είναι επιμελώς επιλεγμένα. Η κυβέρνηση «δεν τολμά ή δε μπορεί». Το «δε θέλει» ούτε που το διανοείται ο πρόεδρος του ΣΥΝ και της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και σε ένα άλλο σημείο της ομιλίας του, δανειζόμενος ένα μπασκετικό όρο, κατηγόρησε τους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ότι «παίζουν με κατεβασμένα χέρια». Τελικά, αυτή η κυβέρνηση είναι του λαού και όχι του κεφάλαιου. Αλλά δεν τολμά να τα βάλει με τους «κερδοσκόπους». Αυτό είναι το πρόβλημα. Με μια «ροζ» ένεση, όμως, μπορεί και να τα καταφέρει. Κι ύστερα, διαμαρτύρονται όταν τους αποκαλούμε στυλοβάτες του καπιταλισμού.
♦ Ιt’s only business
Πόσος καιρός πέρασε από τότε που το αφεντικό της MIG και το αφεντικό της Aegean αντάλλασσαν δημόσια ύβρεις και απειλές και προσέφευγαν στη Δικαιοσύνη με αγωγές ο ένας ενάντια στον άλλο; Ούτε ένας χρόνος. Την περασμένη Δευτέρα, λοιπόν, ο Α. Βγενόπουλος και ο Ε. Βασιλάκης ανακοίνωσαν την απόφασή τους να συγχωνεύσουν την Olympic Air και την Aegean. Περίσσεψαν τα «οράματα» στις δηλώσεις τους. Και βέβαια, τις αλληλοκατηγορίες περί λαμογιάς και διαπλοκής τις πήρε το ποτάμι. Ετσι συνέβαινε πάντοτε στον θαυμαστό κόσμο των καπιταλιστών. Δεν υπάρχει τίποτα το προσωπικό. Υπάρχουν μόνο οι μπίζνες, η εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους. Αλλωστε, όπως λένε και οι φίλοι τους οι Αμερικανοί, κάθε πράγμα έχει την τιμή του. Ακόμη και η… τιμή των golden boys.
♦ Ξέπλυμα
Την περασμένη Δευτέρα, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο Siemens κατατέθηκε ένα έγγραφο, το οποίο ανασύρθηκε από την ογκώδη δικογραφία (το κατέθεσε ο Παπαδημούλης). Πρόκειται για μια συνομιλία του πριν τον Χριστοφοράκο μεγάλου αφεντικού της εν Ελλάδι Siemens Πρ. Μαυρίδη με τους δικηγόρους του. Σ’ αυτό ο Μαυρίδης περιγράφει το colpo grosso που εφάρμοζε η Siemens. Στις συμβάσεις που υπέγραφε με τον ΟΤΕ προβλέπονταν και κάποιες ρήτρες, όπως εκπτώσεις αν τα κέρδη της Siemens ξεπερνούσαν ένα ποσό, καταγγελία της σύμβασης αν άλλοι ανταγωνιστές πρόσφεραν χαμηλότερες τιμές κ.λπ. Οι ρήτρες αυτές ποτέ δεν εφαρμόστηκαν. Εμπαιναν απλώς για ξεκάρφωμα. Γιατί δεν εφαρμόστηκαν; Γιατί έτρεχε άφθονο το «λαδάκι» από τα περιβόητα «μαύρα ταμεία».
Και πώς έφτανε το «λαδάκι» στους παραλήπτες του; Καθαρό και ραφιναρισμένο, σαν αγνό παρθένο ελαιόλαδο. Η Siemens κατέθετε λεφτά σε λογαριασμούς ιδιωτών σε ελβετικές τράπεζες. Αυτοί οι ιδιώτες λειτουργούσαν ως μεσάζοντες. Επαιρναν τα χρήματα από τους λογαριασμούς τους και τα παρέδιδαν στους παραλήπτες τους, αμειβόμενοι φυσικά γι’ αυτές τους τις υπηρεσίες. Και πώς έφερναν τις μίζες στην Ελλάδα; Αξιοποιώντας ακόμα και το νόμο περί επαναπατρισμού καταθέσεων από τράπεζες του εξωτερικού, χωρίς έλεγχο «πόθεν έσχες», με πληρωμή ενός φόρου 3%. Το σημειώνουμε με ιδιαίτερη έμφαση, γιατί η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε πως επιτρέπεται ο επαναπατρισμός καταθέσεων χωρίς «πόθεν έσχες», μ’ ένα φόρο 5%.
♦ Μιθριδατισμός
Τρία οχήματα γεμάτα με γυναικόπαιδα βομβάρδισαν οι αμερικανονατοϊκές δυνάμεις στην επαρχία Ουρουζγκάν του Αφγανιστάν. Τουλάχιστον 27 άνθρωποι –μεταξύ των οποίων αρκετά παιδιά– σκοτώθηκαν και πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν.
Ο αρχιστράτηγος των κατοχικών δυνάμεων στρατηγός Στάνλεϊ ΜακΚρίσταλ δήλωσε «εξαιρετικά θλιμμένος» και ζήτησε «συγνώμη» από το δωσίλογο πρόεδρο Χαμίντ Καρζάι, ο οποίος χαρακτήρισε «αδικαιολόγητη» την ενέργεια και συνέστησε στις κατοχικές δυνάμεις να ενεργούν «προσεκτικά και συντονισμένα».
Ηταν ένα ακόμη επεισόδιο απ’ αυτά που οδηγούν στις λεγόμενες «παράπλευρες απώλειες». Την περασμένη εβδομάδα είχε βομβαρδιστεί ένα σπίτι με αποτέλεσμα 15 νεκρούς αμάχους, τον περασμένο Σεπτέμβρη στην Κουντούζ είχαν δολοφονηθεί πάνω από 142 άμαχοι, παλιότερα βομβαρδίστηκαν σπίτια, νοσοκομεία, γαμήλιες τελετές. Σε όλα αυτά τα εγκλήματα κατά αμάχων οι κατοχικές δυνάμεις ζήτησαν «συγνώμη».
Και εμείς εδώ στη Δύση συνηθίσαμε να τα παρακολουθούμε από τα ΜΜΕ. Συνηθίσαμε στο έγκλημα, ενώ εξακολουθούμε να φρικιούμε στην ανάμνηση των εγκλημάτων των ναζί. Βλέπετε καμιά διαφορά; Οχι. Προς τι τότε η διαφορά στην αντίδρασή μας; Συνηθίζουμε σιγά-σιγά στο δηλητήριο που εγχέουν στον οργανισμό μας οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Κι ύστερα, όταν δεχτούμε ένα σκληρό πολεμικό πλήγμα μέσα στις πόλεις μας, απορούμε και εξεγειρόμαστε. Σαν να μην έχουμε καμιά ευθύνη για τα εγκλήματα που διαπράττουν οι κυβερνήσεις των χωρών μας…