♦ «Καρφιά» από μετανάστες
Από τα δεκάδες κοινότυπα, υποκριτικά και τετριμμένα μηνύματα για την ημέρα της Γυναίκας, ξεχωρίσαμε αυτό του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, με ευδιάκριτες «μπηχτές» για όλους όσοι θυμούνται τη γυναίκα μια φορά το χρόνο και την εργαζόμενη γυναίκα καμία. Το παραθέτουμε:
«8 Μάρτη, ημέρα της γυναίκας. Ολοι αυτή τη χρονιά έχουν αποφασίσει να είναι αφιερωμένη αυτή η μέρα στην Κωνσταντίνα Κού-νεβα. Στη γυναίκα, μετανάστρια, συνδικαλίστρια, μάνα. Η Κωνσταντίνα μια γυναίκα δική μας, εργαζόμενη στην ΟΙΚΟΜΕΤ, δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στις 22 του Δεκέμβρη, επειδή αγωνιζόταν ενάντια στις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας. Αλήθεια πόσα έχουν αλλάξει από τις αρχές του περασμένου αιώνα, που ξεσηκώθηκαν οι γυναίκες εργαζόμενες στις ΗΠΑ;
Αγωνιζόμαστε για να μη θυμόμαστε την κάθε Κωνσταντίνα, μόνο κάθε 8 Μάρτη. Γιατί οι επέτειοι θυμίζουν νεκρούς, και εμάς μας αρέσει η ζωή. Γι’ αυτό φύγαμε από τον τόπο μας. Για μια καλύτερη ζωή, για καλύτερες συνθήκες ζωής και δουλειάς.
Υποσχόμαστε στην Κωνσταντίνα, που τώρα πια πράγματι δεν είναι μόνη της, έπρεπε όμως πρώτα να δεχτεί την επίθεση με το βιτριόλι, ότι στους καθημερινούς μας αγώνες θα είναι παράδειγμα, όπως και τόσες ανώνυμες και επώνυμες γυναίκες, που αντιστέκονται στην εκμετάλλευση, στη βία (στη δουλειά και στο σπίτι), στο ρατσισμό (και από την κοινωνία και από την οικογένεια). Γιατί τίποτα από τα παραπάνω δε θα εξαφανιστεί μόνο του και όποιος παρακολουθεί απαθής την αγριότητα να μεγαλώνει γύρω του, στην πραγματικότητα γίνεται συνένοχος. Ο μόνος σίγουρος δρόμος είναι η αλληλεγγύη και οι από κοινού αγώνες για βελτίωση των συνθηκών της δουλειάς και της ζωής για έλληνες και μετανάστες».
♦ Εσπασαν το κούτελό τους
Ιερό μένος κατέλαβε τον σχολιογράφο της φυλλάδας του Περισσού. Ακούς εκεί να γράφουν οι άλλες φυλλάδες ότι στην ΠΟΣΔΕΠ συγκυβερνά η ΔΗΠΑΚ του Περισσού με τη Συσπείρωση και να της χρεώνουν «υπόγεια στήριξη των φοιτητικών καταλήψεων» και ανοχή στα «έκτροπα που καθημερινά συμβαίνουν στα ιδρύματα», όπως έγραψαν τα «Νέα»! Ακολουθεί το κήρυγμα νομιμοφροσύνης: «Δεν ξέρουν τάχα μου, εκεί στο συγκρότημα Λαμπράκη ότι η ΔΗΠΑΚ ήταν η μόνη δύναμη που καταδίκασε ξεκάθαρα και απερίφραστα τις “καταλήψεις” των σχολών του κέντρου από άτομα που καμιά σχέση δεν είχαν με το φοιτητικό κίνημα; Δεν ξέρουν ότι μόνη η ΔΗΠΑΚ είχε καταδικάσει τις προβοκάτσιες στο κίνημα που αποτέλεσαν βούτυρο στο ψωμί της άρχουσας τάξης προκειμένου να χτυπήσει κάθε είδους κινητοποίηση;». Και σαν κερασάκι στην τούρτα το κάρφωμα: «Δεν ξέρουν ότι ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, “Συσπείρωση” και λοιποί άλλοι αρνήθηκαν να καταδικάσουν πολιτικά αυτές τις κινήσεις;».
Εντάξει, παιδιά, φτάνουν οι μετάνοιες, θα σπάσετε το κούτελό σας…
ΥΓ: Πάντως, με τη Συσπείρωση εξέλεξαν μαζί προεδρείο στην ΠΟΣΔΕΠ. Αλλο αν αυτοί ακολούθησαν το γνωστό χαφιέδικο δρόμο, ενώ η Συσπείρωση σεβάστηκε το ρόλο των μελών της ως δασκάλων (τουλάχιστον αυτό).
♦ Φαταούλες
Κάθε πρώην πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του ή οι απόγονοι του πρώην πρωθυπουργού που σέβονται τον εαυτό τους φτιάχνουν και ένα Ιδρυμα. Και βέβαια, σεβασμός στον πρωθυπουργικό εαυτό σου ή στον πρόγονό σου πρωθυπουργό σημαίνει να τσεπώνεις κρατικό παραδάκι, να κάνεις πολιτικά παιχνίδια, δημόσιες σχέσεις και μπίζνες και να βολεύεις μερικούς δικούς σου με… αξιοπρεπείς μισθούς. Εως τώρα είχαμε τα ιδρύματα Ελευθερίου Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Γεωργίου Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τα οποία από το 2007επιχορηγούνται με ετήσια κρατική επιχορήγηση, το ύψος της οποίας καθορίζεται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (άρθρο 34, ν. 357/2007. Ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος εν ζωή πρώην πρωθυπουργός που έφτιαξε ίδρυμα με τ’ όνομά του. Για να μη νιώθει μοναξιά και για να μην τον κατηγορούν για φαταούλα, έσπευσε να του κάνει παρέα και ο Σημίτης! Ναι, ναι, ο σεμνός και ανιδιοτελής Σημίτης έφτιαξε στα μουλωχτά «Ιδρυμα Κωνσταντίνου Σημίτη». Δεν θα το παίρναμε χαμπάρι, αν δεν ανακαλύπταμε σε πρόσφατα ψηφισμένο νόμο-κουρελού, υπό τον τίτλο «Τροποποιήσεις επενδυτικών νόμων», που δημοσιεύτηκε την περασμένη βδομάδα στο ΦΕΚ, την εξής διάταξη: «Στο άρθρο 34 του ν. 3577/2007 προστίθεται παράγραφος 4, ως εξής: Οι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και για το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία “Ιδρυμα Κωνσταντίνου Σημίτη”, το οποίο επιχορηγείται από το έτος 2009 και εφεξής». Καλοφάγωτα, κύριε Κώστα και κυρία Δάφνη.
♦ Δεκανίκι
Βγαίνοντας η Παπαρήγα από το Μαξίμου, την Πέμπτη 5 Μάρτη, κάποιο παπαγαλάκι της έκανε την «κρίσιμη» ερώτηση: «Κάποια σημεία, με τα οποία ο πρωθυπουργός σας ζήτησε να συμφωνήσετε και να συναινέσετε, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση;». Η απάντηση δόθηκε απνευστί: «Ναι. Ανέφερε ορισμένα συγκεκριμένα σημεία, τα οποία, από τη σκοπιά του, τα υποστηρίζει, από τη δική μας τη σκοπιά και από την όχθη που βρισκόμαστε δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε».
Η Παπαρήγα είναι η μόνη από τους πολιτικούς αρχηγούς που «άκουσε» τον Καραμανλή να αναφέρει συγκεκριμένα σημεία. Ολοι οι υπόλοιποι τον άκουσαν να λέει τις γνωστές αερολογίες περί αντοχών της οικονομίας και υποχρεώσεων προς την ΕΕ, στις οποίες δεν έδωσε κανένα συγκεκριμένο περιεχόμενο. Αλλωστε, τ’ ακούσαμε και όλοι οι υπόλοιποι, από τον Αντώναρο το μεσημέρι και από τον Καραμανλή το βράδυ της ίδιας μέρας, στο τηλεοπτικό του διάγγελμα. Πού είδε, λοιπόν, τα συγκεκριμένα σημεία η Παπαρήγα; Και γιατί δεν μας τα είπε, να τα μάθουμε κι εμείς;
Αυτό έπρεπε να πει, αυτό είπε. Ο Καραμανλής δεν περίμενε από το ΚΚΕ να συμφωνήσει μαζί του. Αλλη βοήθεια ήθελε. Να «αδειάσει» το ΠΑΣΟΚ που λέει ότι η κυβέρνηση δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει συγκεκριμένες προτάσεις. Κι αυτή τη βοήθεια την πήρε. Για μια ακόμη φορά.
♦ Κάνουν και κόνξες
Ο Γιώργος είναι πονηρός, έλεγε ένα σαχλοτράγουδο της περιόδου της χούντας και ο Καρατζαφέρης, φαν του πολιτισμού (και όχι μόνο) εκείνης της εποχής, φροντίζει να το αποδεικνύει. Πρώτα προσέφερε τη συναίνεσή του στον Καραμανλή, ο οποίος την άρπαξε σαν μάνα εξ ουρανού. Στη συνέχεια, όταν είδε ότι τα κυβερνητικά στελέχη άλλαξαν ρότα και άρχισαν να τον γλείφουν, ενώ τα μίντια των «νταβατζήδων» άρχισαν να τον προβάλλουν και να του φτιάχνουν το προφίλ ενός υπεύ-θυνου δημοκρατικού πολιτικού, άρχισε τις κόνξες. «Εγώ δε συστρατεύτηκα με τον κ. Καραμανλή, συστρατεύτηκα εναντίον της κρίσης που υπάρχει», δήλωσε ο ίδιος, ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ μας κάλεσε «να καταλάβουμε ότι άλλο συναίνεση σε όλα και άλλο σύνεση για το καλό του τόπου». Ο δε βουλευτής (και τέως εκπρόσωπος του Λεπέν στην Ελλάδα) Μ. Βορίδης κατέστησε σαφές ότι φιλοδοξούν να αναβαθμίσουν το επίπεδο «συζήτησης» με τη ΝΔ, δηλώνοντας: «Βεβαίως και αν τυχόν μας παρουσιαστεί ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, μπορούμε να το συζητήσουμε. Αλλά τα 6 σημεία –όπως αντιλαμβάνεστε– που παρουσίασε ο πρωθυπουργός είναι σημεία –ας το πω– τελείως προεισαγωγικά. Θέλουμε να ακούσουμε συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις, έχουμε συγκεκριμένες προγραμματικές απόψεις και καταρχήν το συζητάμε. Είμαστε σε ένα στάδιο που εκφράζουμε μια πρόθεση και θεωρώ ότι εκεί σταματάμε. Το πιο ενδιαφέρον μέρος της συζήτησης θα γίνει από τη στιγμή που θα συζητήσουμε ειδικότερα και πιο συγκεκριμένα πράγματα».
♦ Ποντίκια και ποντικάκια
Οτι εκτελούσε εντολές υπουργού και υφυπουργών (Μπασιάκος, Κοντός, Κιλτίδης) υποστηρίζει η πρώην προϊσταμένη της Διεύθυνσης Πολιτικής Γης Στ. Μαντέλη, στο «υπόμνημα παροχής εξηγήσεων», το οποίο κατέθεσε στην εισαγγελέα εφετών Ε. Σπυροπούλου. Η κ. Μαντέλη είναι χωμένη ως το λαιμό στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, όπως κατά το παρελθόν έχουν καταδείξει οι αρμόδιες στήλες της «Κ», οι οποίες είμαστε σίγουροι ότι θα πράξουν και πάλι το καθήκον τους, κάνοντας φύλλο και φτερό τα διαλαμβανόμενα στο υπόμνημά της (όπως βλέπετε κολλήσαμε και γράφουμε κι εμείς σαν δικηγόροι). Θα καταδείξουν δηλαδή τις αλήθειες, τις μισές αλήθειες και τα ψέματα που υπάρχουν σ’ αυτό το υπόμνημα. Εμείς θα σταθού-με σε καναδυό «επιμέρους ζητηματάκια».
Γράφει η κα Μαντέλη στην κατακλείδα του απολογητικού της υπομνήματος:
«Αδυνατώ να αντιληφθώ, γιατί καλούμαι να αναλάβω τις ευθύνες περιδεών πολιτικών προσώπων, των οποίων τις πολιτικές αποφάσεις εφήρμοσα με πίστη και συνέπεια και οι οποίοι εναγωνίως επιχειρούν να καλυφθούν πίσω από την προσχηματική νομική κατασκευή του παραπλανηθέντος υπουργού».
Μια παροιμιώδης φράση λέει πως όταν πνίγεται ένα καράβι πρώτα το εγκαταλείπουν τα ποντίκια. Στην προκείμενη περίπτωση αναρωτιόμαστε ποια είναι τα ποντίκια, οι υπηρεσιακοί παράγοντες τύπου Μαντέλη ή τα πολιτικά πρόσωπα τύπου Μπασιάκου, Κοντού, Κιλτίδη, που τους φτύνουν και διαπιστώνουν ότι ψιχαλίζει;
♦ Στεγνό δόσιμο
Η Μαντέλη κατάλαβε ότι τη ρίχνουν στο λάκο των λεόντων και αποφάσισε ν’ αλλάξει ρότα. Αρχισε ήδη να δίνει στεγνά τους πρώην πολιτικούς της προϊσταμένους. Οπως είπαμε, δεν έχει και η ίδια καθαρή τη φωλιά της, όμως θα ήταν λάθος να δεχτούμε πως η Μαντέλη και μια χούφτα ακόμη υπηρεσιακοί παράγοντες παρέσυραν τους υπουργούς σε λάθος αποφάσεις, όπως υποστήριξε εξαρχής ο περιβόητος Σανιδάς και στη συνέχεια η πειθήνια κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Οταν η Μαντέλη πήγε στην Εξεταστική Επιτροπή, κάλυψε τους πολιτικούς της προϊσταμένους. «Βαμμένη» δεξιά η ίδια, πίστεψε φαίνεται στις υποσχέσεις που της έδιναν παρασκηνιακά, ότι θα την «καθαρίσουν», αν τους «καθαρίσει» κι αυτή. Τώρα φαίνεται πως κατάλαβε ότι τη χρησιμοποίησαν και την πετούν βορά στην ανάκριση και αποφάσισε να τους δώσει.
Κορυφαία από πολιτική (και παραπολιτική) άποψη αποκάλυψη του υπομνήματός της είναι η κατάθεση εγγράφου που της έστειλε το Γραφείο του Μπασιάκου (αρ. πρωτ. 348/18.10.2004) στο οποίο είχε επισυνάψει επιστολή του Αρσένιου προς τον Μπασιάκο, στο οποίο ο καλόγερος μπίζνεσμαν ανέφερε: «Επειδή η διαδικασία ανταλλαγής έχει γίνει αποδεκτή σε υψηλό κυβερνητικό επίπεδο, αυτό ταυτόχρονα μας εγγυάται και την πραγμάτωσή της».
Χρειάζεται μήπως να κάνουμε κανένα σχόλιο; Πώς τολμά ένας καλόγερος να απευθύνεται με τέτοιο ύφος σ’ έναν υπουργό; Και ποιο είναι το «υψηλό κυβερνητικό επίπεδο»; Πιο ψηλά από έναν υπουργό είναι μόνο ο πρωθυπουργός. Το μήνυμα Μπασιάκου προς την ομογάλακτή του προϊσταμένη ήταν σαφές και ευανάγνωστο: Προχώρα την υπόθεση, γιατί είναι συμφωνημένη από το μέγαρο Μαξίμου.
Μπορεί, βέβαια, εύλογα, να ρωτήσει κάποιος: Μα καλά, ντιπ μαλάκας ήταν ο Μπασιάκος και έστειλε την επιστολή του Αρσένιου στην υφισταμένη του; Μην ξεχνάμε, όμως, ότι τότε η κυβέρνηση ήταν πολύ φρέσκια, όλοι θεωρούσαν τον εαυτό τους πανίσχυρο (με το χάλι που είχε το ΠΑΣΟΚ) και η Μαντέλη ήταν στέλεχος της ΔΑΚΕ, άρα της απόλυτης εμπιστοσύνης της πολιτικής ηγεσίας. Τώρα, στην παρακμή τους, βγάζουν ο ένας τα άπλυτα του άλλου στη φόρα.
♦ Μεγάλα ζόρια
Πολύ μεγάλα ζόρια περνάει η αμερικανονατοϊκή εκστρατεία στο Αφγανιστάν και ο Ομπάμα, κάνοντας στροφή 180 μοιρών, άρχισε να αναζητά «μετριοπαθείς Ταλιμπάν» για να συνομιλήσει μαζί τους, προς μεγάλη χαρά του δωσίλογου Χαμίντ Καρζάι, που πρώτος είχε ρίξει αυτή την ιδέα για να αποδοκιμαστεί από τη διοίκηση Μπους. Ανθρώπους που θα τους βαφτίσουν «μετριοπαθείς Ταλιμπάν» μπορεί να βρουν, τι θα πετύχουν όμως είναι άλλης τάξης θέμα. Αντί για τα σχέδια επί χάρτου του Μπαράκ Ομπάμα και του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, καλύτερα είναι να προσέξουμε τις επισημάνσεις ενός μάχιμου στρατιωτικού, που πολέμησε στο Αφγανιστάν και σίγουρα ξέρει από πρώτο χέρι την κατάσταση.
Ο ταγματάρχης Σεμπάστιαν Μόρλεϊ, πρώην διοικητής της περιβόητης SAS (Special Air Service), των ειδικών δυνάμεων της Βρετανίας στο Αφγανιστάν, σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο στην «Telegraph», δήλωσε ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν έχουν αποδειχτεί «άχρηστες» και ότι οι βρετανικές δυνάμεις δεν είναι σε θέση να κρατήσουν τις θέσεις τους έναντι των Ταλιμπάν. «Νομίζω ότι δεν έχουμε καν ξύσει την επιφάνεια. Το επίπεδο των απωλειών μπορεί μόνο να ανέβει. Πρόκειται για έναν πόλεμο ανάλογο με τις αρχές του πολέμου του Βιετνάμ. Θα ακολουθήσουν πολλά περισσότερα» δήλωσε ο Μόρλεϊ, αναγκάζοντας το βρετανικό υπουργείο Πολέμου να εκδώσει επίσημη ανακοίνωση για να του απαντήσει με τις καθιερωμένες σε τέτοιες περιπτώσεις μπουρδολογίες: «Η πρόκληση της ασφάλειας είναι διαχειρίσιμη από τις υπάρχουσες δυνάμεις και τα κυρίαρχα αισθήματα του τοπικού πληθυσμού είναι η αισιοδοξία και η ελπίδα»!
♦ Για τα λεφτά τα κάνεις όλα
Και βέβαια «το χρήμα δεν έχει χρώμα», όπως έλεγε προ δεκαημέρου ο τραπεζίτης Ι. Κωστόπουλος. Τρανή απόδειξη οι επιχειρηματικές μπίζνες της Περισσός ΑΕ, που δεν σταματούν ούτε στην κομματική φυλλάδα. «Ριζοσπάστης», Τρίτη 10 Μάρτη 2009. Στη σελίδα 29 διαβάζουμε ρεπορτάζ-ανάλυση για την Ολυμπιακή υπό το βαρύγδουπο τίτλο «Με δικομματική σφραγίδα το έγκλημα». Μεταξύ άλλων σημειώνουμε τα εξής: «Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, από σήμερα κιόλας η MIG αναμένεται να δημοσιεύσει αγγελίες για την προκήρυξη προσλήψεων στις νέες εταιρείες». Ξεφυλλίζουμε το επίσημο όργανο και τι ανακαλύπτουμε στη σελίδα 35; Μισή σελίδα διαφήμιση της MIG, ολόκληρη στα αγγλικά, με την οποία η εταιρία που διευθύνει ο Βγενόπουλος ζητά προσωπικό για όλα τα πόστα της Ολυμπιακής. Από διευθυντικά στελέχη μέχρι πιλότους, αεροσυνοδούς και προσωπικό εδάφους.
Ο Βγενόπουλος έχει αποδείξει ότι είναι έξυπνος επιχειρηματίας. Εστειλε και στο «Ριζοσπάστη» την ανακοίνωση. Για να δείξει ότι είναι large, ότι επιτελεί εθνικό έργο, ότι δεν διαπνέεται από εμπάθεια, ότι είναι υπερκομματικός κ.λπ. κ.λπ. Αυτοί γιατί τη δημοσίευσαν και κατέστησαν ακόμα και τον αρμόδιο συντάκτη τους καταγέλαστο; Είμαστε σίγουροι πως όταν είδε την εφημερίδα θα ήθελε να καταπιεί το πληκτρολόγιο μαζί με το ποντίκι.
♦ Τρέμουν τις εξεγέρσεις
Μετά τις ΗΠΑ, που από τον περασμένο Οκτώβρη έχουν θέσει την ετοιμοπόλεμη «ταξιαρχία της Φαλούτζα» στη διάθεση του προέδρου για την αντιμετώπιση εσωτερικών ταραχών, ανάλογα μέτρα παίρνει και η Βρετανία του «σωτήρα» (και προπαντός σοσιαλιστή) Γκόρντον Μπράουν. Αντιγράφουμε από τη στήλη του Ρούσσου Βρανά στα «Νέα»:
«Μια αναρχική ιστοσελίδα στην Αγγλία δίνει συμβουλές στους αναγνώστες της: “Πώς να ζεσταθείτε σε καιρό κρίσης; Κάψτε έναν τραπεζίτη!”. Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ΜΙ5 και Σκότλαντ Γιαρντ, που εκτιμούν ότι ίσως η κατάσταση ξεφύγει από κάθε έλεγχο όταν πια βαθύνει ακόμη περισσότερο η κρίση, έχουν ήδη ετοιμάσει τα σχέδιά τους για την αντιμετώπιση γενικευμένων κοινωνικών ταραχών μέσα στο καλοκαίρι. Σύμφωνα με την εφημερίδα “Ντέιλι Εξπρές”, σε αυτά τα σχέδια περιλαμβάνεται και η κινητοποίηση στρατιωτικών μονάδων που θα κατεβούν στους δρόμους των βρετανικών μεγαλουπόλεων».
♦ Τον πιστεύετε;
Αφού το έφερε από εδώ, το έφερε από εκεί, αφού επί δυο τουλάχιστον εβδομάδες αρνούνταν να πάρει θέση, ο Παπαθανασίου έκανε από τις Βρυξέλλες την εξής δήλωση: «Για την Κυβέρνηση δεν υπάρχει θέμα ΦΠΑ. Δεν μπορεί σε μια εποχή κρίσης να αυξάνεις τον ΦΠΑ, να στριμώχνεις την αγορά, να ρίχνεις σε ύφεση την οικονομία και να φέρνεις σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. Η Κυβέρνηση δεν προτίθεται να λάβει τέτοιο μέτρο». Τον πιστεύετε;
ΥΓ: Σε κάθε δημόσια τοποθέτησή τους έως τώρα και ο Παπαθανασίου και ο Καραμανλής μιλού-σαν για συνεχή ρευστότητα και απροσδιοριστία των οικονομικών δεδομένων, που επιβάλλουν συνεχείς προσαρμογές. Τόνιζαν ακόμη, ότι από τα αποτελέσματα που θα υπάρξουν ως προς την επίτευξη των στόχων θα εξαρτηθεί και η λήψη πρόσθετων μέτρων. Αυτή τη φορά ο Παπαθανασίου δεν έκανε αυτή τη διευκρίνηση. Αλλος ένας λόγος για να μην πιστέψετε τη διαβεβαίωσή του, αλλά να τη θεωρήσετε σαν μια πολιτικάντικη δήλωση ενόψει ευρωεκλογών (ή μήπως και βουλευτικών εκλογών;).
♦ Ευρωλαγνεία
Προεκλογική δήλωση του Νίκου Χουντή (του «αριστερού ρεύματος», για να μην ξεχνιόμαστε) στον «Κόσμο του Επενδυτή», ενόψει του εσωκομματικού δημοψηφίσματος για τις θέσεις του ευρωψηφοδέλτιου του ΣΥΡΙΖΑ:
«Εχω την άποψη ότι πρέπει να αγωνιστούμε για μια άλλη Ευρώπη σε έναν διαφορετικό κόσμο. Για μια Ευρώπη δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, φεμινιστική, φιλειρηνική, που μπορεί να γίνει πράξη με την αλλαγή του πλαισίου άσκησης πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που είναι σφραγισμένο από τις νεοφιλελεύθερες και ευρωατλαντικού προσανατολισμού συνθήκες από το Μάαστριχτ και μετά».
Αν αφαιρέσουμε τη φανταχτερή φλυαρία περί δημοκρατικής, κοινωνικής και τα λοιπά Ευρώπης και διαφορετικού κόσμου (τι ακριβώς σημαίνει διαφορετικός;), τι μένει; Μένει ο στρατηγικός στόχος της «αλλαγής πλαισίου άσκησης πολιτικής της ΕΕ», που αποτελεί και το «ζουμί» της δήλωσης. Προσέξτε: αλλαγή πλαισίου πολιτικής και όχι αλλαγή κοινωνικού-οικονομικού-πολιτικού συστήματος. Οχι τσάκισμα του καπιταλισμού, όχι κατάργηση των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων, αλλά απλά «αλλαγή πλαισίου πολιτικής», που προφανώς θα μας οδηγήσει σε έναν καπιταλισμό… με δημοκρατικό, κοινωνικό, οικολογικό, φεμινιστικό και φιλειρηνικό πρόσωπο! Δηλαδή, σε έναν καπιταλισμό που απλούστατα δεν μπορεί να υπάρξει. Τι μένει, τελικά; Ο καπιταλισμός, νέτα-σκέτα. Και η ΕΕ ως διεθνική ένωσή του στη γηραιά ήπειρο.
ΥΓ: Τη συνθήκη του Μάαστριχτ την έχει ψηφίσει και ο ΣΥΝ, βεβαίως-βεβαίως.
♦ Από τ’ ολότελα καλό είναι και το ΛΑΟΣ
Πόσος καιρός πέρασε από την εποχή που ο Καραμανλής απέκλειε με κατηγορηματικότητα και αλαζονία κάθε περίπτωση συνεργασίας με το ΛΑΟΣ, χαρακτηρίζοντάς το κόμμα «των άκρων» με τα οποία δεν μπορεί να συνεργαστεί η ΝΔ; Πλέον, η ουρά έχει μπει για τα καλά στα σκέλια και τα κυβερνητικά στελέχη κάνουν τα γλυκά μάτια στον Καρατζαφέρη, ο οποίος χτύπησε την κατάλληλη στιγμή, προσφέροντας τη συναίνεση που ζήτησε ο Καραμανλής.
Ο Πανίκας τώρα δικαιώνεται. Διότι είναι ο πρώτος που είχε μιλήσει για συνεργασία με το ΛΑΟΣ και επάνοδο του Καρατζαφέρη στη ΝΔ (τότε όλοι το απέδωσαν στον πόθο του Πανίκα να γίνει στις επόμενες εκλογές δήμαρχος Θεσσαλονίκης). Τώρα, ο Αντώναρος αρνείται να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο σε σχετική ερώτηση (κάνει δηλαδή γαργάρα την παλιά δήλωση Καραμανλή), ο Αρούλης αποφαίνεται με το γλυκερό του ύφος ότι το ΛΑΟΣ δεν είναι ακραίο κόμμα και ο Δένδιας δηλώνει ότι «η κάθε συμφωνία είναι θετική, αφού αυτή είναι το ζητούμενο», αλλά η κυβέρνηση «θέλει ευρύτερη» (συμφωνία).
Γιατί, όμως, αυτός ο όψιμος νταλκάς ΝΔ-ΛΑΟΣ; Γιατί απλούστατα στο κυβερνητικό στρατόπεδο επικρατεί ο πανικός και η ανησυχία μη τυχόν και η κυβέρνηση πέσει χωρίς να το καταλάβουν, οπότε η κοινοβουλευτική στήριξη του ΛΑΟΣ θα ήταν ευπρόσδεκτη. Για να υπάρχει, όμως, αυτή η καβάτζα, το κλίμα θα πρέπει να φτιαχτεί από τώρα.
Και ποιος ανέλαβε να φτιάξει το προφίλ του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ, ώστε να μη θεωρούνται κόμμα «των άκρων»; Καλά το μαντέψατε, ο Πρετεντεράκος. Ο ίδιος που σκίζεται καθημερινά να αποδείξει πόσο ανεύθυνος είναι ο Γιωργάκης που ζητάει πρόωρες εκλογές. Γιατί το κάνει αυτό; Η απάντηση αναλυτικά σε άλλο σχόλιο της στήλης. Εδώ σημειώνουμε απλώς ότι αυτό θέλει ο «κύριος Γιώργος» (ένας είναι ο «κύριος Γιώργος»).
