♦ Γκέμπελς και Γκεμπελίσκοι
Ο Γκέμπελς άνοιξε πρώτος το χορό στο press room. Επειδή τα ζόρια είναι μεγάλα, δεν περιορίστηκε στα καθιερωμένα: «Ουδείς δικαιούται να χρησιμοποιεί ένα κοινωνικό αγαθό που είναι για όλους τους πολίτες, ως μοχλό πίεσης, για να επιτύχει το οτιδήποτε εκείνος θεωρεί δίκαιο. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έμειναν πάρα πολλά σπίτια και πάρα πολλές επιχειρήσεις χωρίς ρεύμα. Μιλάμε για συνανθρώπους μας οι οποίοι έχουν ανάγκες (ηλικιωμένους, παιδιά, γενικότερα οι πολίτες), μιλάμε για επιχειρήσεις που αναγκάστηκαν να κλείσουν». Καλά εκπαιδευμένος στην προπαγάνδα, αποφάσισε να ρίξει περισσότερο φόβο στην πιάτσα: «Σήμερα, μάλιστα, είχαμε και ένα ατύχημα –ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανείς- όταν συγκρούστηκαν δύο τραμ. Οφείλουν, λοιπόν, οι απεργοί της ΔΕΗ να συνυπολογίσουν την κοινωνική τους υποχρέωση, την υποχρέωσή τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο». Στην τσίλια οι Γκεμπελίσκοι, τα έμμισθα παπαγαλάκια, πήραν το σύνθημα κι άρχισαν να αναμεταδίδουν την «είδηση» χρωματίζοντάς την δεόντως.
Περιττεύει, βέβαια, να πούμε ότι την ευθύνη για το που θα γίνουν διακοπές ρεύματος δεν την έχουν οι απεργοί, αλλά η διοίκηση της ΔΕΗ. Επειδή, όμως, χρησιμοποίησαν ένα ατύχημα του τραμ και το εμφάνισαν σαν αποτέλεσμα της απεργίας, μήπως μπορούν να μας πουν, τι απεργία γινόταν τον Ιούλη του 2004, όταν σταμάτησαν όλοι οι σηματοδότες στη γραμμή του τραμ και παραλίγο να συγκρουστούν δυο συρμοί στο ίδιο σημείο που έγινε η τωρινή σύγκρουση; Τι απεργία γινόταν όταν το τραμ χτύπησε ΙΧ και άλλη φορά δίκυκλο, επειδή δε λειτούργησαν τα φανάρια; Τι απεργία γινόταν τον Αύγουστο του 2006, όταν συρμός του τραμ βγήκε εκτός γραμμής, επειδή δε λειτούργησε σωστά το σύστημα αυτόματης αλλαγής γραμμών;
♦ Δικτατορικά
Για ευτελισμό της κοινοβουλευτικής λειτουργίας μιλούσε η «Κ» στο προηγού-μενο φύλλο, σημειώνοντας πως το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό ήταν έτοιμο εδώ και μήνες, όμως σε όλες τις φάσεις του «διαλόγου» η κυβέρνηση δεν αποκάλυψε ούτε μια συγκεκριμένη πτυχή του, ενώ τώρα το προωθεί για ψήφιση με διαδικασίες-εξπρές, χωρίς καν να προηγηθεί, για τα μάτια έστω, αυτό που ονομάζεται δημόσια διαβούλευση.
Σ’ αυτό πρέπει να συμπληρώσουμε δυο ακόμη στοιχεία. Πρώτο, το νομοσχέδιο αυτό προωθεί σαρωτικές αλλαγές, κυριολεκτικά αλλάζει το χάρτη της κοινωνικής ασφάλισης με τις συγχω- νεύσεις ασφαλιστικών ταμείων και κλάδων και όμως δεν υπάρχει ούτε για δείγμα αναλογιστική μελέτη. Για ένα έστω από τα Ταμεία που συγχωνεύει. Δεύτερο, ότι υπάρχουν δεκάδες εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις στους υπουργούς Εργασίας, οι οποίοι με μια απλή απόφασή τους θα μπορούν να αλλάζουν τα επίπεδα των ασφαλιστικών παροχών (κύριες και επικουρικές συντάξεις, περίθαλψη κ.λπ.). Δηλαδή, η εκτελεστική εξουσία (η πραγματική εξουσία) καθίσταται πανίσχυρη και υπεράνω της νομοθετικής.
Εχουμε, δηλαδή, μια διαδικασία καθαρά δικτατορική σε όλα τα επίπεδα, η οποία επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι κάθε κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι παρά δικτατορία του κεφάλαιου πάνω στις εκμεταλλευόμενες τάξεις. Επιβεβαιώνει και κάτι άλλο. Οτι καμιά κατάκτηση των εργαζόμενων μέσα στον καπιταλισμό δεν αποτελεί παραχώρηση και καμιά δεν είναι σίγουρη. Ολες οι κατακτήσεις έρχονται ως αποτέλεσμα της ταξικής πάλης. Μόλις δε η πλευρά των εργαζόμενων αδυνατίσει, έρχεται το αστικό σύστημα και παίρνει πίσω αυτά που είχε αναγκαστεί να παραχωρήσει.
♦ Ψευτοθόδωρος
Είπε ο Ρουσόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση στο press room, που του θύμιζε τις κυβερνητικές δεσμεύσεις ότι δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας: «Αν διαβάσετε όλες τις δηλώσεις από την αρχή, θα διαπιστώσετε ότι δεσμευθήκαμε πως δεν θα αλλάξουν τα γενικά όρια ηλικίας. Και αυτό παραμένει ως έχει. Δεν αλλάζουν τα γενικά όρια ηλικίας».
Επειδή εκείνος που έκανε την ερώτηση πήγε απροετοίμαστος (ως συνήθως), θα θυμίσουμε εμείς μερικές δηλώσεις στον ψευτο-Θόδωρο:
«Εμείς δεν αναζητούμε λύσεις προς την κατεύθυνση της αυξήσεως ορίων ηλικίας, των εισφορών και της μείωσης των συντάξεων». Σ. Τσιτουρίδης, υ-πουργός Απασχόλησης, συνέντευξη στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία», 11.3.08.
«Οι προκλήσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος πρέπει να απαντηθούν χωρίς αυξήσεις ορίων ηλικίας, χωρίς αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών, και χωρίς μείωση συντάξεων». Γ. Γιακουμάτος, υφυπουργός Απασχόλησης, χαιρετισμός στο συνέδριο της ΠΟΠΟΚΠ (Ομοσπονδία των εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία), 30.5.07.
Κι επειδή μπορεί να μας πει ότι οι τότε υπεύθυνοι για την κοινωνική ασφάλιση δεν ήξεραν τι έλεγαν, του αφιερώνουμε εξαιρετικά δυο δηλώσεις από το απέραντο μπουκέτο των δημόσιων «διαβεβαιώσεων» και «δεσμεύσεων» του αρχηγού του:
«Ετσι, σε μόνιμη βάση, εξευρίσκονται πρόσθετοι και επαρκείς πόροι για την Κοινωνική Ασφάλιση, χωρίς αύξηση των ορίων ηλικίας και χωρίς μείωση των συντάξεων». Κ. Καραμανλής, ομιλία στην ΚΕ της ΝΔ, 23.8.07.
«H χρηματοδότηση του Συστήματος εξασφαλίζεται μέσα από τη δέσμη μέτρων που ανέφερα και βέβαια μέσα από τη σταθερά ανοδική πορεία της Οικονομίας, χωρίς πρόσθετες εισφορές, χωρίς αύξηση των ορίων ηλικίας και χωρίς μείωση των συντάξεων». Κ. Καραμανλής, παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, Βουλή, 28.9.07.
Αυτά για τον ψευτο-Θόδωρο και για τον απατεώνα αρχηγό του. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τέτοιες φτηνές απατεωνιές πιάνουν μόνο σε εξαιρετικά αφελείς.
♦ Μονά-ζυγά δικά τους
Ρωτήθηκε ο Ρουσόπουλος (Press room, 6.3.08), αν η «αλληλεγγύη των γενεών», για την οποία υποτίθεται ότι κόπτεται η κυβέρνηση, αφορά και τους επιχειρηματίες, για τους οποίους δεν προβλέπεται καμιά συμμετοχή στον «κουμπαρά της ασφάλισης», μολονότι είναι αυτοί που ωφελού-νται από τις ιδιωτικοποιήσεις. Αρχικά απάντησε με «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε». Είχε μάλιστα το θράσος να υποστηρίξει ότι η μεγάλη καινοτομία αυτού του νομοσχέδιου είναι η… καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής. Οταν ο ερωτών δημοσιογράφος επέμεινε, ο Ρουσόπουλος έδωσε την εξής εκπληκτική απάντηση: «Οι αποκρατικοποιήσεις, οι μετοχοποιήσεις γίνονται από το δημόσιο προς το ιδιωτικό κεφάλαιο. Το ιδιωτικό κεφάλαιο καταβάλλει χρήματα για να αγοράσει μέρος των επιχειρήσεων. Από αυτό το κεφάλαιο λοιπόν, ένα ποσοστό, θα πηγαίνει σε αυτό το Ταμείο που είπαμε». Παίρνουν «μπιρ παρά» τις κρατικές επιχειρήσεις και πρέπει να τους πούμε και ευχαριστώ!
♦ Δε φεύγει…
Το λαϊκό άσμα «δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω…» τραγουδά στους Πασόκους ο Γιωργάκης. Εδώ θα μείνω, μέχρι να γίνω πρωθυπουργός κι όποιου δεν του αρέσει… να κατέβει από το τρένο. Ρωτήθηκε αρχικά, σε εκείνη την… πολύκροτη συνέντευξη Τύπου (Ζάππειο, 6.3.08), αν θεωρεί ότι διαχειρίστηκε σωστά την εντολή που πήρε στις 11 Νοέμβρη, δεδομένου ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να κατρακυλούν. Απάντησε σαν… Γιωργάκης: «Η νέα εντολή δεν είναι για τρεις μήνες. Η νέα εντολή είναι να αλλάξουμε την Ελλάδα. Τα πρώτα βήματα τα κάνουμε και, όπως μου είπε μια νέα συντρόφισσα, “keep walking”, θα συνεχίσουμε να περπατάμε. Και θα φτάσουμε»! Ρωτήθηκε στη συνέχεια τι απαντά σε εκείνους που θέτουν ως όριο για τον ίδιο τις ευρωεκλογές ή τις εθνικές εκλογές. Και τότε έστειλε καθαρά το μήνυμα: «Ποτέ δεν ήθελα καρέκλες και ποτέ δεν επεδίωξα εξουσίες, αλλά είμαι αποφασισμένος να πετύχουμε τον στόχο, όσο χρόνο και αν χρειάζεται».
♦ Αρχές μάλαμα
Αντίθετος «από θέση αρχής» στην απόσχιση του Κοσσυφοπέδιου δήλωσε ο Χριστόφιας. Και ποια είναι η θέση αρχής; Οτι η περιοχή «είναι κομμάτι ιστορικό της Σερβίας»! Στο όνομα του μεγαλοϊδεατισμού, άλλοι επιτρέπεται να κρατούν έθνη υπόδουλα και άλλοι να διεκδικούν εδάφη. Η επίκληση της «ιστορικότητας» από το μεγαλοσέρβικο εθνικισμό για το κατοικούμενο από ένα συμπαγή αλβανικό πληθυσμό Κοσσυφοπέδιο δεν διαφέρει σε τίποτα από την (όχι κυρίαρχη πλέον) προπαγάνδα του ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού για την «κόκκινη μηλιά» και τις «χαμένες πατρίδες».
♦ Δώσε και μένα, θείο…
Τέσσερις μέρες πριν την έναρξη του συνέδριου του ΠΑΣΟΚ, πληροφορημένος για το παρασκήνιο μεταξύ Γιωργακικών και Βενιζελικών για το μοίρασμα των πόστων, που αφήνει τον ίδιο στην απέξω, έβγαλε το σπαθί από το θηκάρι και όρμησε με σκληρές εκφράσεις που δεν είχαν ξανακουστεί από το στόμα του. Για να δούμε, θα πάρει τίποτα ο Κωστάκης ο Σκανδαλίδης;
♦ Στερνή μου γνώση…
«Στην αρχή, ήρθανε για τους κομμουνιστές.
Δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους.
Πάλι δε μίλησα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά ήρθαν για τους εργάτες, τα μέλη των συνδικάτων.
Πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.
Στο τέλος όμως, όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανένας για να μιλήσει…»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Αφιερωμένο:
– Σε όσους σκέφτονται να απόσχουν από τη μάχη για το Ασφαλιστικό, επειδή «δεν τους θίγει».
– Σε όσους περιορίζουν τη διεκδίκησή τους ζητώντας «εξαίρεση».