♦ Τους ρούμπωσε όλους ο γίγαντας Συμπιλίδης με τη δήλωση «παραίτησής» του: «Μπροστά στη δύσκολη μάχη της 6ης Μαΐου, όλα τα προσωπικά παραμερίζονται. Σημασία έχει μόνο η νίκη της παράταξης. Που μας χρειάζεται όλους»! Τον έφτυσαν κι αυτός διαπίστωσε ότι… ψιχαλίζει. Παλιά του τέχνη κόσκινο. Τόσο φτύσιμο είχε φάει το 1993, όταν έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά πού να κωλώσει ο μεγάλος. Τον είχε «πείσει» ο Κόκκαλης.
♦ Αλλά κι ο Σαμαράς, πώς την έκανε πάλι τέτοια γκέλα; Τη μια μέρα ανακοινώνει τον Συμπιλίδη ως υποψήφιο και την επομένη τον εξαναγκάζει να παραιτηθεί! Αυτό θα πει αρχηγική πυγμή.
♦ Εκτός από τον Κύρτσο και τη Μπάρμπα, ο Καρατζαφέρης μάζεψε στο ΛΑΟΣ και τον πρώην υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Δ. Ζαφειρόπουλο, εκδότη της φασιστοφυλλάδας «Ελεύθερος Κόσμος». Κατά τα άλλα, ο Κύρτσος προσπαθεί να εμφανίσει το ΛΑΟΣ σαν… κεντρώο κόμμα.
♦ «Με φαβορί τον Φρανσουά Ολάντ υπάρχει ελπίδα». Ποιος έκανε αυτή τη μεγαλοφυή πρόβλεψη; Οχι ο Βενιζέλος ή κάποιος άλλος Πασόκος, αλλά ο «πολύς» Κώστας Βεργόπουλος, ένα ακόμη αστέρι του «αντιμνημονιακού» θιάσου. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να εξαπατήσουν εργαζόμενους και νέους, τραβώντας τους στο μαντρί της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Παρουσιάζουν τον Ολάντ σαν πολιτικό μεσσία, αποκρύβοντας το γεγονός πως είναι η γαλλική ιμπεριαλιστική αστική τάξη που καθορίζει την πολιτική και όχι ο κάθε Ολάντ ή Σαρκοζί, οι οποίοι διαφέρουν μόνο στο στιλ διαχείρισης της πολιτικής.
♦ Σώπα, ρε Ρέππα, αποφάσισες να κατέβεις στη Β’ Αθήνας επειδή «οφείλεις να σταθείς μπροστά στους πολίτες που δοκιμάζονται από την κρίση και στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ζουν στη Β’ Αθήνας» και όχι επειδή στην Αρκαδία δεν έβγαινες με τίποτα! Μα σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται;
♦ Δήλωση του… γίγαντα του κομμουνισμού Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, αλιευμένη από ντοκιμαντέρ της ΝΕΤ: «Το σοβιετικό σύστημα κάποια στίγμη θα επιστρέψει. Δείτε την Κίνα. Μέσα σε είκοσι χρόνια όλοι οι Κινέζοι έχουν αποκτήσει μοντέρνο τρόπο ζωής. Εχουν ό,τι θέλήσουν». Τους καπιταλιστές του «Κ»Κ Κίνας εννοεί ο Ζιουγκάνοφ και όχι τους κινέζους εργάτες. Αυτοί είναι το πρότυπό του κι ονειρεύεται τη στιγμή που μια ρωσική γραφειοκρατία θα παίξει τον ίδιο ρόλο (και θα έχει τις ίδιες βίλες, τις ίδιες «Φεράρι» κ.λπ.). Μάλλον δε θα προκάνει, όμως. Αλλη ρότα έχουν πάρει τα πράγματα στη Ρωσία.
♦ Αντιστροφή ρόλων και στο θέμα των περιβόητων ντιμπέιτ. Το 2009 ήταν η ΝΔ που πίεζε να γίνουν ντιμπέιτ, για να εκμεταλλευτεί τη φυσική υπεροχή του Καραμανλή έναντι του Παπανδρέου στον χειρισμό του λόγου. Το 2012 είναι το ΠΑΣΟΚ που ασκεί την ίδια πίεση, μπας και εκμεταλλευτεί τη ρητορική δεινότητα του Βενιζέλου. Βέβαια, και ο Σαμαράς δεν χαρακτηρίζεται από την «αφωνία» του Γιωργάκη, για να φοβάται σ’ αυτό το επίπεδο. Αλλα φοβάται. Φοβάται την εξίσωση ευθυνών που θα κάνει ο Βενιζέλος, θυμίζοντας ένα προς ένα όλα τα στοιχεία της «μνημονιακής» πολιτικής στα οποία έχει συμφωνήσει η ΝΔ και για τα οποία δυο φορές ως τώρα έχει δεσμευτεί γραπτώς ο Σαμαράς. Ο Βενιζέλος έχει πιάσει πάτο και δεν φοβάται, ενώ αντίθετα ο Σαμαράς φοβάται.
