♦ Θα μπορούσε να είναι η παπάρα της εβδομάδας, αλλά δε μπορούσαμε να κλέψουμε την πρωτιά από το Γιωργάκη. Προσερχόμενη στο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ, η Αννα Διαμαντοπούλου έκανε την ακόλουθη δήλωση για την προσφυγή στο μηχανισμό «στήριξης»: «Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για ωραία λόγια ούτε για κραυγές ούτε για δάκρυα. Παίρνουμε την τύχη μας στα χέρια μας . Οι συνάδελφοί μου και εγώ θα δώσουμε τη μεγαλύτερη μάχη που δόθηκε ποτέ στην ιστορία της χώρας σε περίοδο ειρήνης και θα την κερδίσουμε με τη συμμετοχή όλων των Ελλήνων. Μπορούμε».
♦ Ανοιχτή επιστολή στον Γ. Παπανδρέου έστειλε ο Γ. Παναγιωτακόπουλος, για να εκφράσει την αντίθεσή του στην προσφυγή στο ΔΝΤ. Ακόμα και τώρα, υψώνει δίχτυ προστασίας γύρω από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και τα φορτώνει όλα σε… συνεργάτες του. «Αυτοί οι συνεργάτες σου –γράφει– δεν γεννήθηκαν από το λαϊκό κίνημα, αλλά από τη θερμοκοιτίδα του κεφαλαίου, και αυτό υπηρετούν. Παγιδεύουν την πατρίδα σε μηχανισμούς που δηλώνουν εταίροι μας και κερδοσκοπούν ασύστολα από τα αδιέξοδά μας. Είτε είναι ανίκανοι είτε έμμισθοι υπάλληλοί τους. Προτιμώ να είναι ανίκανοι». Αρκετοί αντιμετωπίζουν τον Παναγιωτακόπουλο σαν γραφικό. Θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε. Κάτι τέτοιοι «γραφικοί» βοηθούν το ΠΑΣΟΚ να εγκλωβίζει κόσμο και έχουν τη δική τους συνεισφορά στη συντήρηση αυτού του μεγάλου αστικού κόμματος, διότι εκείνο που κάνουν είναι να καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι όλα μπορούν ν’ αλλάξουν «από μέσα». Μπορεί να μην έχουν την απήχηση που είχαν στο παρελθόν, τη ζημιά τους όμως την κάνουν.
♦ Χύμα και τσουβαλάτα τα λέει ο νεοφιλελεύθερος Θ. Σκυλακάκης, «δεξί χέρι» της Μπακογιάννη και ευρωβουλευτής της ΝΔ. «Πρότεινα να επιδιώξουμε ως κόμμα μια ευρύτερη πολιτική συμφωνία που να περιλαμβάνει –μεταξύ άλλων– μορατόριουμ στις προσλήψεις επί δεκαετία, άμεση αύξηση των ορίων ηλικίας στα 66 χρόνια, κοινή δέσμευση για μελλοντική μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις, πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου για τα μικρά καταστήματα και ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις για τους νεοπροσλαμβανόμενους».
♦ Αντιγράφουμε από το «Ποντίκι» της περασμένης βδομάδας: «Ο έρωτας, ο βήχας και το… πολιτικό άγχος του Ανδρέα Λοβέρδου δεν κρύβεται. Προσπαθεί να μας πείσει όλους ότι αυτός δεν είναι από τους πολιτι- κούς που άλλα λένε στις Βρυξέλλες και άλλα στην Αθήνα. Και πριν “αλέκτωρ φωνήσαι τρις” ήρθε η πανταχούσα από τη βελγική πρωτεύουσα, η οποία του ψιλοστραπατσάρει τις ιδέες εφαρμογής του νέου ασφαλιστικού μετά το 2013, έπειτα από τις επόμενες εκλογές, πιέζοντας για άμεση εφαρμογή του. Και το οποίο θα συμβεί όπως ακριβώς θέλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πού είσαι, Ανδρέα, για να δεις, υπουργούς της… νέας αλλαγής»! Σε πήρανε χαμπάρι, Αντρέα. Σε συνθήκες σαν τις σημερινές, η μιντιακή πολυπραγμοσύνη δεν βγαίνει σε καλό.