* 186 χρόνια αύριο (γιορτάζει κι ο Ευαγγελισμός) και τα αποτελέσματα των παρά φύση και κατ’ επανάληψη επανιδρύσεων είναι θεαματικά: Από γραικοί αγροίκοι, από τα καρακόλια στα ξεκώλια κι από τον τούρκο στο βούρκο. Ωσαύτως ραγιάδες εισέτι…
* «Πού ‘σαι ρε Καραϊσκάκη για να φας κανέναν», που λένε κι οι Χαΐνηδες (πριν στείλουν τον Καραγκιόζη στην Eurovision).
* Γιατί τα ΑΤΜ τα λένε «έι τι εμ», ξένα είναι; Το άκουσα στα ΜΜΕ («εμ εμ ι») που νομίζουν ότι όλοι έχουν το μορφωτικό επίπεδο των εμ έι τι…
* «Πρώτα (απομυ)ζούμε και μετά (παρα)γράφουμε».
* Είπα η άμοιρη να διαβάσω ένα βιβλίο – προσφορά εφημερίδας κι έπαθα ζημιά! Υπάρχουν φράσεις που ακόμα δεν έχω αποσαφηνίσει τι λένε (ακόμα θυμάμαι εκείνο το «αυτοσχαιδιασμάτων»)! Και να σκεφτείτε ότι αναγράφεται όνομα μεταφράστριας καθώς και επιμελήτριας κειμένου. Μπράβο κορίτσια, έτσι κι αλλιώς βιβλία που απευθύνονται στην πλέμπα είναι. Πάντως, αν ακολουθείτε αντίστοιχο τρόπο και στις γενετήσιες λειτουργίες, ανησυχώ για το μέλλον της ανθρωπότητας…
* Τον κράζει νυχθημερόν το σύμπαν κι ο λαμάκας χαμογελάει!…
* Ο Παντελής Βούλγαρης θα κάνει ταινία για τον εμφύλιο. Με το μαλακό, γιατί η παπάρα από τον Τάσσσσσο δεν χωνεύτηκε ακόμα.
* «Οι περιπλοκές στις οποίες μας συμπαρασύρουν η μελέτη κι η σύγχρονη εκπαίδευση, ο σκεπτικισμός που αναγκαστικά κουβαλάμε για όλες τις υποκειμενικές κι αντικειμενικές εντυπώσεις, είναι τέλεια σχεδιασμένα για να μας κάνουν όλους μικρούς, αδύνατους, οξύθυμους και διστακτικούς» (Καρλ Μαρξ – Γράμμα στην Τζένη φον Βεστφάλεν, 21/6/1856).
* Θα πλοιοδοτήσει τελικά κανείς στο Αιγαίο;
* Ιδιαίτερα παρήγορο κι ελπιδοφόρο το αεράκι που έρχεται «Εκτός των τειχών», από τον δήμο Καλλιθέας (βλ. προηγούμενο φύλλο). Eνα κείμενο που τα ‘χει όλα.
* Οσο για τη συμβασιλεύουσα, έχει μεγάλη δημοτική πλάκα. Από τη μια αντιδρά ο δήμος (μέσω Αθανάσαρου) στις καταγγελίες περί «εισπρακτικού και κατασταλτικού μηχανισμού» από τους ίδιους τους εργαζόμενους του δήμου. Κι από την άλλη δηλώνει πως αν η δημοτική αστυνομία είχε το απαιτούμενο προσωπικό, οι κλήσεις θα έφταναν τις 10.000 ημερησίως. Πάντως οι εργαζόμενοι λένε ότι η διοίκηση του δήμου βάζει πλαφόν 500 κλήσεων την ημέρα! Μάλλον θα είναι κακοήθεις και φαντασιόπληκτοι…Ωστόσο, μια ματιά στο προαναφερθέν «εκτός των τειχών» θα είχε να τους διδάξει πολλά.
* «Πέφτει η Μαδρίτη»: Μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου, ερμηνεία Βίκυ Μοσχολιού. Πόσο όμορφα ηχεί ακόμα, πόση δύναμη και πόση θλίψη…
* Yassou mal ακκιζόμενο…
* «Επανέλαβε αυτό που είπες και ανέλυσέ το. Διέγραψε τα υπόλοιπα κι ανέφερέ μας τι μένει». Συγνώμη, καταγράφω γι’ άλλη μια φορά την επανίδρυση της γλώσσας…
* Προχωράει και η επανίδρυση του κράτους. Στριγκάκια κι αποτάξεις, διευθυντής ΔΕΥΑ μέσα, μαζί και διοικητής τμήματος ασφάλειας. Τελικά η επανίδρυση θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.
* Φωνάζουν τα Δωδεκάνησα για εγκατάλειψη. Κανείς δεν ακούει, κανείς δεν απαντά, κάτι που αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση ότι υπάρχει όντως εγκατάλειψη. Θα μου πείτε, τώώώώώρα το κατάλαβες;
* Μαίνεται ο ακήρυχτος πόλεμος στους δρόμους των τερατουπόλεων και το φοιτητικό ποτάμι ταράζει τις φριχτές στατιστικές και τις αποτρόπαιες ελπίδες τους. Γερά, παλικάρια!
* «Κι ενώ οι πέτρες έπεφταν τριγύρω σαν χαλάζι / και οι κλητήρες έκαναν τους πολεμάρχους χάζι / ο κύριος διευθυντής ο της αστυνομίας / μετά μεγάλου φλέγματος και πλήρης ψυχραιμίας / από μικρόν κι αμούστακον ακόμη σφενδονήτην / εδέχθη λίθον στρογγυλόν επάνω εις την μύτην / καθ’ ην στιγμήν και απ’ εκεί επέρασ’ εφ αμάξης / να δει αν εβασίλευεν ασφάλεια και τάξις» (Γεώργιος Σουρής – «Δον Ζουάν»).
Κοκκινοσκουφίτσα
